Przełęcz Stelvio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stelvio
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Wysokość

2758 m n.p.m.

Pasmo

Masyw Ortleru, Alpy Retyckie

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stelvio”
Ziemia46°31′42″N 10°27′12″E/46,528333 10,453333

Przełęcz Stelvio (wł. Passo dello Stelvio; niem. Stilfser Joch, 2758 m n.p.m.) – najwyższa przejezdna przełęcz we włoskich Alpach Wschodnich[1].

Droga na przełęcz[edytuj | edytuj kod]

Przez przełęcz przebiega, wybudowana w latach 18201825, droga[2] łącząca miejscowość Stelvio (na północnym wschodzie) z Bormio (na południowym zachodzie). Droga nosi nazwę SS38.

Szczegóły podjazdu[edytuj | edytuj kod]

Na podjazd od strony północnej prowadzi droga o długości 24,3 kilometra przy średnim nachyleniu 7,4 procent, zawierająca 48 ponumerowanych zakrętów. Daje to rzadko spotykane na innych alpejskich drogach przewyższenie trasy wynoszące ponad 1800 metrów. Podjazd od strony południowo-wschodniej liczy 21,5 kilometra przy średnim nachyleniu 7,1 procent (różnica wysokości to 1533 metry).

Wykorzystanie walorów przełęczy[edytuj | edytuj kod]

Przełęcz często gości kolarzy podczas wyścigu Giro d’Italia, będąc najwyższym punktem wśród trzech wielkich Tour'ów[3]. W 2007 roku przełęcz pojawiła się w programie „Top Gear”, a brytyjski dziennikarz motoryzacyjny, Jeremy Clarkson określił ten pełen serpentyn podjazd jako „najlepszą na świecie drogę do jazdy samochodem”. W dwa lata później, testując najnowsze modele Aston Martina, Ferrari i Lamborghini na rumuńskiej Szosie Transfogaraskiej, Clarkson przyznaje, że się okrutnie pomylił. Przełęcz była brana pod uwagę jako miejsce ewentualnego pościgu samochodowego w 22. filmie o Jamesie Bondzie[4].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Druga pod względem wysokości w całych Alpach po Col de l’Iseran.
  2. Wybudowali ją Austriacy, łącząc należącą wówczas do Cesarstwa Austriackiego Lombardię z resztą kraju.
  3. Stelvio climb – the highest of any Grand Tour.
  4. Produkcja 22. filmu o Bondzie. [dostęp 2008-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-21)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]