Pseudoprocirrus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pseudoprocirrus
Bernhauer, 1934
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

kusakokształtne

Nadrodzina

Staphylinoidea

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

żarlinki

Plemię

Pinophilini

Podplemię

Procirrina

Rodzaj

Pseudoprocirrus

Typ nomenklatoryczny

Pseudoprocirrus arrowi Bernhauer, 1934

Pseudoprocirrusrodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków. Obejmuje dwa opisane gatunki. Zamieszkują Afrykę Subsaharyjską.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcze o mocno wydłużonym ciele[1].

Głowa jest szersza niż dłuższa, za krótszymi od skroni oczami o szeroko zaokrąglonych brzegach bocznych i z bez kątów tylnych. W przeciwieństwie do pokrewnego Oedodactylus zaopatrzona jest w poprzeczną listewkę międzyczułkową. Tylna krawędź głowy jest niewyodrębniona od bocznych i pozbawiona listewki. Czułki nie mają pędzla kolcowatych szczecinek na tak długim jak przedostatni członie ostatnim. Szwy gularne są sobie najbliższe w okolicy środka długości. Aparat gębowy cechuje się bezzębną, acz zaopatrzoną w szeroki płat przednią krawędzią wargi górnej oraz podługowato-toporowatym ostatnim członem głaszczków szczękowych[1].

Nie krótsze niż szerokie, trapezowate z zaokrąglonymi bokami, najszersze w przedniej ⅓ przedplecze ma pokrytą gęstym, pępkowatym punktowaniem powierzchnię oraz w pełni wykształconą listewkę krawędziową. Na tarczce wyrastają nieliczne szczecinki. Dłuższe od przedplecza pokrywy mają szeroko zaokrąglone kąty barkowe oraz szereg szczecinek na tylnej krawędzi. Płaty za biodrami przedniej pary pozbawione są listewki poprzecznej. Na basisternum przedtułowia pośrodkowe żeberko nie występuje. Śródpiersie natomiast ma krótkie pośrodkowe żeberko. Odnóża przedniej pary mają człony stóp od pierwszego do trzeciego nabrzmiałe, czwarty nienabrzmiały, a piąty od spodu skąpo owłosiony[1].

Pozbawiony łuskowatej rzeźby odwłok ma trzeci segment o tergum i sternum oddzielonych paratergitem i tym samym pozbawiony listewek paratergalnych, segment siódmy o sternum i tergum oddzielonych, dziewiąte tergum zaopatrzone w długie i wąskie, równomiernie odgięte dobrzusznie wyrostki boczno-wierzchołkowe, a dziewiąte tergum zlane podstawą z poprzednim i wąsko na szczycie wydłużone[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj afrotropikalny, znany z Etiopii, Zambii, Mozambiku i tanzańskiego Zanzibaru[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Kladogram Procirrina wg Shawa i innych (2022)[2]


Stylokyrtus



Cretoprocirrus




Oedodactylus



Pseudoprocirrus






Palaminus



Oedichirus





Neoprocirrus




Procirrus



Paraprocirrus





Takson ten wprowadzony został w 1934 roku przez Maxa Bernhauera na łamach „Annals of the South African Museum” jako monotypowy[3]. Kolejny gatunek opisany został w 1971 roku przez Gastona Fagela[4]. W sumie do rodzaju tego należą dwa opisane gatunki[1][5]:

Wyniki morfologicznej analizy filogenetycznej Lee Hermana z 2010 roku wskazywały na zajmowanie przez Oedodactylus pozycji bazalnej względem kladu obejmującego Palaminus, Oedichirus, Paraprocirrus, Procirrus i Neoprocirrus[1]. Z kolei wyniki analizy filogenetycznej Josha Jenkinsa Shawa i innych z 2020 roku wskazują na siostrzaną relację Pseudoprocirrus z Oedodactylus[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Lee Herman. Generic Revision of the Procirrina (Coleoptera: Staphylinidae: Paederinae: Pinophilini). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 347, s. 1-78, 2010. DOI: 10.1206/717.1. 
  2. a b Josh Jenkins Shaw, Bo Wang, Ming Bai, Dagmara Żyła. The Oldest Representative of the Rove Beetle Tribe Pinophilini (Coleoptera: Staphylinidae: Paederinae), from Upper Cretaceous Burmese Amber. „Insects”. 11 (174), s. 1-12, 2020. DOI: 10.3390/insects11030174. 
  3. Max Bernhauer. The staphylinid fauna of South Africa. (Thirty-third Contribution to the African Fauna.). „Annals of the South African Museum”. 30 (4), s. 481–509, 1934. 
  4. G. Fagel. Revision des genres Procirrus Latreille, Palaminus Erichson, Oedichirus Erichson et voisins de la faune Africaine (Coleoptera Staphylinidae Paederinae). 104e contribution à la connaissance des Staphylinidae. „Musée Royal de l'Afrique Centrale Annales (ser. in 8°), Sciences Zoologiques”. 186, s. 1–444, 1971. 
  5. genus Pseudoprocirrus Bernhauer, 1934. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-12-13].