Psianka lulo
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | psiankowce | |
| Rodzina | psiankowate | |
| Rodzaj | psianka | |
| Gatunek | psianka lulo | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Solanum quitoense Lam.[2] Tabl. Encycl. 2: 16 16 1794. |
||
Psianka lulo (Solanum quitoense Lam.) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Pochodzi z Andów Ekwadoru, Kolumbii, Ameryki Środkowej[3]. Powszechna w uprawie. Strefy mrozoodporności: 9-11. Lokalne nazwy: lulo, naranjilla.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Roślina pnąca, osiągająca wysokość do 1,8 m, w uprawie często prowadzona jako krzew.
- Liście
- Naprzemianległe, skórzaste, szerokoeliptyczne, o długości do 40 cm. Brzegi lekko ząbkowane lub klapowane. Ogonki liściowe i żyłki często pokryte czerwonawymi włoskami i kolcami.
- Kwiaty
- Kremowobiałe, płatki gwiaździste, kielich wełnisty. Zebrane na końcach gałęzi.
- Owoce
- Kuliste jagody o średnicy do 2,5 cm, żółte do pomarańczowych. Jadalne. Miąższ w kolorze zielonkawym. Owoce zawierają wiele nasion.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Owoce uprawiane na dużą skalę na soki i przetwory.
- Wytłoki wykorzystywane jako pasza dla zwierząt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2012-12-11].
- ↑ The Plant List. [dostęp 2012-12-11].
- ↑ Albrecht Llamas, Kirsten: Tropical Flowering Plants. Portland: Timber Press, 2008, s. 353. ISBN 978-0-88192-585-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rohwer, Jens: Atlas roślin tropikalnych, HORYZONT, Warszawa 2002, ISBN 83-7311-378-9
- Kirsten Albrecht Llamas: Tropical Flowering Plants. Portland: Timber Press, 2008. ISBN 978-0-88192-585-2.
