Pułk Telegraficzny

c. i k. Pułk Telegraficzny

k. u. k. Telegraphenregiment

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1912
Rozformowanie	1918
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Korneuburg
Rodzaj wojsk	Wojska łączności
Podległość	Brygada Wojsk Komunikacyjnych

Oznaka stopnia plutonowego c. i k. Pułku Telegraficznego

c. i k. Pułk Telegraficzny (TelR) – oddział łączności cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia oddziału

Pułk Telegraficzny został sformowany 1 stycznia 1912 w Korneuburgu z Kadry Zapasowej Telegraficznej wydzielonej z Pułku Kolejowego i Telegraficznego (niem. Eisenbahn und Telegraphenregiment). Na stanowisko komendanta pułku został mianowany pułkownik Karol Blazeković, dotychczasowy komendant 2 Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty. Początkowo pułk był jednostką kadrową („en cadre”) liczącą 68 oficerów, 14 urzędników wojskowych oraz 458 podoficerów i szeregowców.

W skład pułku wchodziło:

• dowództwo pułku (niem. Regimentsstab),
• cztery bataliony,
• kadra batalionu zapasowego (niem. Ersatz Baons Kader),
• oddział radiotelegraficzny (niem. Radioabteilung),
• oddział doświadczalny (niem. Versuchsabteilung),
• dział materiałowo-sprzętowy (niem. Materialverwaltung),
• dwa pododdziały szkolne dla jednorocznych ochotników,
• telegraficzna szkoła forteczna,
• kurs telegraficzny dla piechoty.

Każdy z czterech batalionów składał się z dowództwa (niem. Baonsstab), czterech kompanii telegraficznych i pododdziału szkolnego.

Pułk był jednostką mobilizującą. Na wypadek wojny mobilizował następujące formacje polowe:

• 1 oddział telegraficzny Naczelnego Dowództwa,
• 10 oddziałów telegraficznych armii,
• 5 oddziałów telegraficznych specjalnych,
• 8 stacji telegraficznych ciężkich,
• 16 oddziałów telegraficznych dla korpusów,
• 16 oddziałów telefonicznych dla korpusów,
• 16 stacji radiotelegraficznych dla korpusów,
• 11 oddziałów telegraficznych kawalerii,
• 11 stacji telegraficznych kawalerii,
• 13 oddziałów telegraficznych fortecznych,
• 12 stacji radiotelegraficznych stałych,
• 32 oddziały telefoniczne dywizyjne,
• 3 oddziały telegraficzne górskie,
• 18 oddziałów telefonicznych górskich,
• 5 składnic polowych telegraficznych,

a ponadto dla Szefostwa telegrafii polowej:

• 6 sztabów dla szefów telegrafii armii i referentów telegrafii komendy etapu,
• 16 sztabów dla referentów telegrafii w korpusach.

Żołnierze

• kpt. Tadeusz Jawor
• por. Zdzisław Jarosz-Kamionka

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Mieczysław Wargalla. Austriackie wojska łączności w latach 1875-1938. „Przegląd Łączności”. X, październik 1938. Warszawa: Dowództwo Wojsk Łączności MSWojsk..