Polski Korpus Posiłkowy
Polski Korpus Posiłkowy (PKP) – formacja wojskowa utworzona przez Austro-Węgry 20 września 1916 r. z Legionów Polskich[1].
Pod komendą niemiecką[edytuj]
Po proklamowaniu Królestwa Polskiego aktem 5 listopada 1916 r., Austro-Węgry 10 kwietnia 1917 przekazały dowództwo PKP generalnemu gubernatorowi warszawskiemu. W sierpniu 1917 r., w związku z odmową złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec przez większość legionistów[a], pozostałości PKP zostały z powrotem przekazane pod rozkazy Armii Austro-Węgier.
Skład w 1918 r.[edytuj]
W składzie Korpusu pozostali jedynie obywatele Austro-Węgier, którzy złożyli przysięgę[b]. W związku ze stratami osobowymi spowodowanymi kryzysem przysięgowym, w Przemyślu ostatecznie przeformowano Polski Korpus Posiłkowy do następującego składu:
- II Brygada Legionów Polskich - dowódca płk Józef Haller
- 2 Pułk Piechoty Legionów - dowódca ppłk Michał Żymierski
- 3 Pułk Piechoty Legionów - dowódca mjr Józef Zając
- 2 Pułk Ułanów Legionów Polskich - dowódca rtm. Józef Dunin-Borkowski
- 1 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów - dowódca mjr Włodzimierz Zagórski
- komenda uzupełnień - płk Władysław Sikorski
- Polowy Sąd Wojenny Dowództwa Polskiego Korpusu Posiłkowego
Dowódcą Korpusu był gen. Zygmunt Zieliński.
Bunt[edytuj]
W dniu 25 października 1917 r. PKP w sile 431 oficerów i 7135 podoficerów i szeregowców skierowano w rejon Czerniowiec. W nocy na 16 lutego 1918 r., w proteście przeciwko podpisaniu pokoju brzeskiego część żołnierzy, głównie z II Brygady pod dowództwem Hallera przebiła się przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą i 6 marca połączyła się z II Korpusem Polskim w Rosji. Większości żołnierzy PKP nie udało się przebić. Zostali oni osadzeni przez austro-węgierskie władze wojskowe w obozach w Huszt i Marmarosz-Sziget oraz oskarżeni o zdradę.
Uwagi
- ↑ Głównie z I i III brygady oraz z 1 pułku artylerii.
- ↑ Co do zasady obywatele Austro-Węgier, którzy nie złożyli przysięgi byli wcielani do Armii Austro-Węgier i wysłani na front włoski. Wcielenia unikali legioniści zwolnieni ze służby wojskowej, np. formalnie niezdolni do niej.
Przypisy
- ↑ Władysław Sikorski. Legiony - Korpusem Polskim. „Wiadomości Polskie”. Nr 97, s. 1-4, 10 października 1916 r.. Piotrków: Stanisław Kot.
Bibliografia[edytuj]
|
||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||
