Puccinia cnici
.jpg) Liść ostrożnia porażony przez Puccinia cnici | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Puccinia cnici |
| Nazwa systematyczna | |
| Puccinia cnici H. Mart. Prodr. Fl. Mosq., Edn 2: 227 (1817) | |
Puccinia cnici H. Mart. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący głównie na różnych gatunkach ostrożni (Cirsium). Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Dicaeoma cirsii-lanceolati (J. Schröt.) Kuntze 1898
- Gymnoconia cirsii-lanceolati (J. Schröt.) Bubák 1899
- Jackya cirsii-eriophori (Jacky) Bubák 1902
- Jackya cirsii-lanceolati (Jacky) Bubák 1902
- Puccinia cirsii-eriophori Jacky 1899
- Puccinia cirsii-lanceolati J. Schröt. 1887[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest rdzą jednodomową, tzn, że cały cykl rozwojowy odbywa się na jednym żywicielu[4].
Spermogonia powstają przeważnie na górnej stronie liści, ecja przeważnie na dolnej stronie, w obrębie chlorotycznych plam. Pomarańczowo-żółte zarodniki powstają w nich pojedynczo, wydostają się na zewnątrz przez ostiolum w owocnikach. Uredinia i telia tworzą się na obydwu stronach liści. Uredinia rdzawe, powstają w nich urediniospory o średniej wielkości około 30 μm z trzema porami rostkowymi widocznymi jako białe plamy. Telia niewielkie, ciemnobrązowe. Powstaje w nich masa czarnych, dwukomórkowych teliospor o bardzo drobno brodawkowanej powierzchni. Pory rostkowe znajdują się w dolnej części teliospor, w pobliżu przegrody dzielącej ich komórki[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Puccinia cnici jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej (USA i Kanada) i Europie[5], w tym także w Polsce[6]. Poza tym podano jej występowanie w Chinach, Chile i na Nowej Zelandii[5].
Żywicielami Puccinia cnici są: Carduus crispus, Cirsium arvense, Cirsium lanceolatum, Cirsium eriophorum, Cirsium vulgare[2], Cirsium boujartii, Cirsium ferox, Cirsium furiens, Cirsium italicum, Cirsium richterianum, Cirsium serulatum, Picnomon acarna[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online], indexfungorum.org [dostęp 2018-03-07] (ang.).
- ↑ a b Malcolm Storey, Puccinia cnici H. Mart. (a rust fungus), [w:] BioInfo (UK) [online] [dostęp 2018-03-07].
- ↑ Species Fungorum [online], speciesfungorum.org [dostęp 2018-03-07] (ang.).
- ↑ a b c Plant Parasites of Europe [online] [dostęp 2018-03-05].
- ↑ a b Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-03-05].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.