Płycina

Płycina – element dekoracyjny w kształcie fragmentu płaszczyzny (ściany, stropu, elewacji) ujęty w obramowanie, zwykle z profilowanych listew, czasem wklęsły lub wypukły^[1]. Zazwyczaj płycina posiada kształt czworoboku, może być owalna, okrągła lub nieregularna. Pole płyciny bywa dekorowane płaskorzeźbą, malowidłem, intarsją lub innymi technikami zdobniczymi^[1]. Stosowane szczególnie w architekturze starożytnego Rzymu i nowożytnej^[2].

W stolarce budowlanej i meblarstwie jest to cienka deseczka w okładzinach ścian (boazeriach), wypełnienie lub okładzina skrzydła drzwi. Deseczki te są fazowane i mocowane we wpust lub wręg, obramione listwami^[1].

Płycina heraldyczna

Płyciny zawierające herby szlacheckie znajdują się m.in. w zabytkowych dworach w: Mojęcicach, Roztokach, Starej Łomnicy; pałacach w: Wleniu, Dużej Wólce i w kościele (Jędrzychów).

Rzeźbiona płycina między oknami^[3]
Płycina na schodkach ambony^[4]
Płycina na balkonie chóru^[5]
Płycina z herbami na dworze w Starej Łomnicy
Dwór obronny w Mojęcicach

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 154. ISBN 978-83-213-4727-1.
↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 320. ISBN 83-01-12365-6.
↑ Kamienica przy ul. Jana Kochanowskiego 13 w Katowicach
↑ Kościół pw. św. Józefa w Krakowie (Podgórze)
↑ Kościół pw. św. Józefa w Krzeszowie

[sztuka-1] Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 154. ISBN 978-83-213-4727-1.

[pwn-2] Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 320. ISBN 83-01-12365-6.

[3] Kamienica przy ul. Jana Kochanowskiego 13 w Katowicach

[4] Kościół pw. św. Józefa w Krakowie (Podgórze)

[5] Kościół pw. św. Józefa w Krzeszowie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]