Quedius cincticollis
| Quedius cincticollis | |||
| Kraatz, 1857 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Quedius (Raphirus) | ||
| Gatunek |
Quedius (Raphirus) cincticollis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Quedius cincticollis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1857 roku przez Ernsta Gustava Kraatza. Jako miejsce typowe wskazano Wiedeń w Austrii. W 1924 roku Jan Roubal opisał odmianę carpaticola, wskazując Petros jako miejsce typowe[1]. Część autorów traktuje ją jako podgatunek Quedius cincticollis carpaticola[2], inni zaś jako synonim[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5 do 6 mm. Głowa jest owalna, czarna z czerwonożółtymi czułkami i głaszczkami. Wyposażona jest w wielokrotnie dłuższe od skroni, zajmujące niemal całe jej boczne powierzchnie oczy. Czułki mają człon pierwszy krótszy niż dwa następne razem wzięte, a człon przedostatni nieco szerszy niż dłuższy. Na czole znajdują się po dwa punkty przednie i tylne; brak jest punktów dodatkowych między przednimi. Przedplecze jest wypukłe, u podgatunku nominatywnego brunatne z jaśniejszymi brzegami, u Q. c. carpaticola czerwonożółte. Na powierzchni tarczki brak jest punktowania. Pokrywy są pokryte punktami i mikrorzeźbą, u podgatunku nominatywnego smolistobrunatne z brunatnożółtymi krawędziami, u Q. c. carpaticola czerwonożółte. Barwa odnóży jest czerwonożółta. Odwłok u podgatunku nominatywnego jest smolistobrunatny z połyskiem, a u Q. c. carpaticola czerwonożółty[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad górski, zamieszkujący regiel górny, piętro subalpejskie i alpejskie. Preferuje zarośla. Bytuje w ściółce, pod kamieniami, wśród mchów, pod zmurszałą korą i w butwiejących pniakach[3][4].
Gatunek palearktyczny, europejski. Podgatunek nominatywny znany z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii oraz Bośni i Hercegowiny[2]. Swoim zasięgiem obejmuje Alpy, Karpaty oraz góry i wyżyny Półwyspu Bałkańskiego[3][4]. W Polsce stwierdzony został w Beskidzie Śląskim, Żywieckim, Tatrach, Gorcach, Beskidzie Sądeckim oraz Bieszczadach[3][5]. Podgatunek Q. c. carpaticola jest endemitem wschodniokarpackim[3], znanym tylko z Rumunii i Ukrainy[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Inscecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ a b Quedius (Raphirus) cincticollis subsp. cincticollis Kraatz, 1857. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
- ↑ a b c d e Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ podgatunek: Quedius (Raphirus) cincticollis cincticollis E.G. Kraatz, 1857. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
- ↑ Quedius (Raphirus) cincticollis subsp. carpaticola Roubal, 1924. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].