Rów Podtatrzański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rów Podtatrzański
ilustracja
Mapa regionu
Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion

Region karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym

Podprowincja

Centralne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Obniżenie Orawsko-Podhalańskie

Mezoregion

Rów Podtatrzański

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska, woj. małopolskie
Słowacja. kraj żyliński

Kotlina Zakopiańska i Tatry
Kotlina Kościeliska i Pogórze Gubałowskie

Rów Podtatrzański (514.14), słow. Podtatranská brázda – mezoregion fizycznogeograficzny leżący u północnego podnóża Łańcucha Tatrzańskiego i stanowiący część Obniżenia Orawsko-Podhalańskiego. Oddziela on Góry Choczańskie i Tatry od Pogórza Spisko-Gubałowskiego.

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Na zachodzie zaczyna się na Słowacji w okolicach Dolnego Kubina i ciągnie się poprzez Polskę i znów Słowację aż po Tatrzańską Kotlinę. Składa się z szeregu kotlin i dolin, a na wschodzie również erozyjnie porozcinanych płaskich garbów. W kierunku od zachodu na wschód wyróżnia się w nim następujące odcinki:

Rów Podtatrzański nie jest ciągły, podzielony jest na kilka odcinków przełęczami i działami wodnymi. Dzielą go: Huciańska Przełęcz, Maniowa Przehyba, przełęcz Borek, Brama Orawska, Nędzowski Dział, Brzegowski Dział, Zdziarska Przełęcz.

Znajduje się w zlewniach dwóch mórz. Część zachodnia należy do zlewni Morza Czarnego, część wschodnia do zlewni Bałtyku. Wielki Europejski Dział Wodny przecinający Rów Podtatrzański biegnie przez Bramę Orawską.

Opis regionu[edytuj | edytuj kod]

Region jest podłużnym obniżeniem osiągającym wysokość od 750 do 1000 m n.p.m., utworzonym w marglistych łupkach eoceńskich (flisz podhalański). W granicach Polski ma on długość 20 km i powierzchnię około 130 km². Kotliny są nachylone ku północy i są one przysypane stożkami napływowymi utworzonymi przez spływające z gór potoki. W Kotlinie Zakopiańskiej występują żwirowe pokrywy pochodzące z trzech zlodowaceń. Zachodnia część i wschodnie krańce Rowu są zalesione. Głównymi ciekami regionu w Polsce są Czarny Dunajec oraz Zakopianka i Poroniec (źródłowe potoki Białego Dunajca).

Głównym ośrodkiem miejskim regionu w Polsce jest Zakopane, ponadto Kościelisko, Małe Ciche i Murzasichle.

Region ma niekorzystny klimat spowodowany głównie przez silne wiatry halne oraz częste w zimie inwersje temperatur. Jednakże występują tutaj korzystne warunki do uprawiania turystyki i sportów zimowych: bliskość dużych gór, ładne widoki, długotrwałe zaleganie śniegu, dobre stoki narciarskie. To powoduje, że wiele miejscowości tego regionu stało się ośrodkiem turystyczno-narciarskim i rekreacyjnym, samo zaś 30-tysięczne Zakopane jest największym w całej Polsce ośrodkiem turystyczno-sportowo-rekreacyjnym (do 2 mln gości rocznie).

Autorzy WET za początek Rowu Podtatrzańskiego na zachodzie uważają Rów Huciański.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Dookoła Tatr. Mapa 1:100 000. Sygnatura. ISBN 978-83-87873-44-8.