Rękopiór

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Rękopiór w stylizacji Tadeusza Gajla
Herb Rękopiór według Juliusza Ostrowskiego

Rękopiórpolski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu błękitnym, pod czerwonym krzyżem kawalerskim na srebrnym półksiężycu, ręka w ubraniu trzymająca pióro gęsie do pisania prawo ukośnie ku dołowi.
Klejnot: Nad hełmem w koronie pięć piór strusich.
Labry błękitne, podbite srebrem.

Opis herbu z Księgi Herbowej Rodów Polskich J.Ostrowskiego:

W polu błękitnem – pod krzyżem kawalerskim czerwonym w środku półksiężyca srebrnego – ręka w ubraniu trzymająca pióro gęsie do pisania prawo ukośnie ku dołowi. Nad hełmem w koronie – pięć piór strusich[1].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany razem z przywilejem nobilitacji Jackowi Ratajewiczowi w 1768, potwierdzony 20 stycznia 1769[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Ratajewicz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: 1897, s. 316.
  2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: 2001.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]