Radamés Gnattali
.jpg) Radamés Gnattali, 1924 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Radamés Gnattali (ur. 27 stycznia 1906 w Porto Alegre[1][2][3][4], zm. 3 lutego 1988 w Rio de Janeiro[2][3][4]) – brazylijski kompozytor, dyrygent i pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem muzyka i podstawy wykształcenia muzycznego odebrał w domu[1]. W wieku 14 lat rozpoczął studia u Guilherme Fontainhy w Instituto de Belas-Artes w Porto Alegre, które ukończył w 1924 roku z nagrodą Araújo Viana[1]. Następnie studiował w Escola Nacional de Música w Rio de Janeiro[1][2]. Początkowo występował jako pianista oraz jako altowiolista z kwartetem Henrique Oswalda, później grał z orkiestrami tanecznymi i rozrywkowymi[1]. Popularność jako kompozytor zdobył w latach 30. XX wieku[1]. Przez wiele lat pracował w Rádio Nacional w Rio de Janeiro jako aranżer, twórca muzyki radiowej i szef działu muzycznego[1][2][4]. W latach 1967–1970 pracował w TV Globo w São Paulo[2]. W 1945 roku został wybrany na członka Academia Brasiliera de Música[1][2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W swojej twórczości łączył elementy muzyki poważnej i rozrywkowej, tworzył muzykę łatwą w odbiorze, przystępną dla słuchacza, posługując się nieskomplikowanymi formami utrzymanymi w ramach tonalności[1]. Wprowadzał stylizowane formy taneczne, m.in. samby, eksponował elementy popisowo-wirtuozowskie[1]. Główną część jego dorobku stanowią koncerty na różne zestawy instrumentów[1].
Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])
Utwory orkiestrowe
- Rapsódia Brasileira (1931)
- 4 koncerty fortepianowe (I 1934, II 1936, III 1960, IV 1967)
- Três miniaturas (1940)
- Suita na małą orkiestrę (1940)
- Koncert wiolonczelowy (1941)
- Sinfonia miniatura (1942)
- Canadiana (1943)
- 14 Brasilianas na różne instrumenty i orkiestrę (1944–1968)
- Três movimentos na fortepian, smyczki i kotły (1947)
- 3 koncerty skrzypcowe (I 1947, II 1962, III 1969)
- Variações na fortepian, skrzypce i orkiestrę (1949)
- Concêrto romântico na fortepian i orkiestrę (I 1949, II 1964)
- 3 Concêrtos cariocas na solistów i orkiestrę (1950–1970)
- 3 Sinfonias populares (I 1955, II 1962, III 1969)
- Koncert na harfę i orkiestrę (1958)
- 2 koncerty na harmonijkę ustną i orkiestrę (I 1958, II 1968)
Utwory kameralne
- Trio fortepianowe (1933)
- Poema na skrzypce (1934)
- Sonata wiolonczelowa (1935)
- 2 kwartety smyczkowe (I 1939, II 1943)
- 4 kwartety na 3 skrzypiec i wiolonczelę (1939–1970)
- Serestas na gitarę, flet i kwartet smyczkowy (1944)
- Quatro quadros de Jan Zach na kwartet smyczkowy (1946)
- Sonatina na flet i gitarę (1959)
- Sonatina coreográfica na flet i fortepian (1960)
Utwory fortepianowe
- Rapsódia brasileira (1931)
- Ten valsas (1939)
- Toccata (1944)
- II Sonata (1963)
Utwory wokalno-instrumentalne
- kantata Maria Jesus don Anjos na głos recytujący, chór i orkiestrę (1964)
Balet
- Negrinho do pastoreio (1959)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 347. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1300. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c Martha Furman Schleifer, Gary Galván: Latin American Classical Composers: A Biographical Dictionary. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 249. ISBN 978-0-8108-8870-8.
- ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 307. ISBN 0-674-37299-9.