Rekin foremkowy
| Rekin foremkowy | |
| Isistius brasiliensis[1] | |
| (Quoy & Gaimard, 1824) | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | chrzęstnoszkieletowe |
| Rząd | koleniokształtne |
| Rodzina | scymnowate |
| Rodzaj | Isistius |
| Gatunek | rekin foremkowy |
| Synonimy | |
|
|
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 |
|
Rekin foremkowy[3] (Isistius brasiliensis) – gatunek niewielkiego rekina z rodziny scymnowatych (Dalatiidae), zamieszkującego głębiny oceaniczne strefy zwrotnikowej. Po raz pierwszy ten gatunek opisali francuscy naukowcy Jean René Constant Quoy i Joseph Paul Gaimard. Nadali mu nazwę Scymnus brasiliensis, ponieważ pierwszy okaz wyłowili niedaleko brzegów Brazylii. Jego bliskim krewniakiem jest Isistius plutodus.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rekina foremkowego spotyka się w wodach strefy zwrotnikowej, często w pobliżu wysp. Występuje w wielu miejscach na świecie: w wodach u wybrzeży wyspy Mauritius, w wodach Australazji, u wybrzeży Afryki i obu Ameryk. Jest rybą głębinową, żyje na głębokości 3,7 km. Na polowanie wypływa wyżej.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Rekin foremkowy jest niewielkim rekinem, ma tylko 35–50 cm długości. Ma zaokrągloną głowę i okrągłą paszczę pełną ostrych zębów. Dzięki niej i swoim mięsistym wargom może wczepić się w ofiarę i oderwać kęs. W okolicy szczelin skrzelowych występuje ciemna opaska. Ciało w kształcie cygara ma odcienie od czekoladowobrązowego do ciemnoszarego. Płetwy piersiowe krótkie. W naturalnym świetle spodnia część ciała roztacza bioluminescencyjną zieloną poświatę. Zęby tego rekina są proporcjonalnie największe na świecie.
Odżywianie się[edytuj | edytuj kod]
Ten gatunek rekina jest raczej pasożytem niż prawdziwym drapieżnikiem. Jego świecący brzuch wabi delfiny lub wieloryby, które myślą, że to smaczna ryba do zjedzenia. Gdy ofiara podpłynie wystarczająco blisko, rekin wsysa się w jej ciało i używa swoich ostrych zębów do oderwania kawałka mięsa. Pozostawia ofiarę z krwawą, okrągłą raną na ciele. Jego ofiarą padają: wieloryby, delfiny, morświny, płetwonogie, żaglicowate, tuńczyki, mieczniki, a nawet inne rekiny. Ślady jego zębów znajdowane są nawet na łodziach podwodnych.
Rekin foremkowy w kulturze[edytuj | edytuj kod]
W 2011 wszedł do kin film pod tytułem Noc rekinów (ang. Shark Night). Rekin foremkowy pojawił się tam jako mała, złośliwa kreatura, żyjąca w ukryciu. Grupka tych rekinów zabiła jedną z bohaterek – Beth, wyrywając kawały jej ciała swoimi wyjątkowo niebezpiecznymi szczękami. Opryszek, który władował dziewczynę do klatki z rekinami foremkowymi, stwierdził, że drapieżniki zrobiły z Beth krwawy koktajl.
Przypisy
- ↑ Isistius brasiliensis w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
- ↑ Isistius brasiliensis. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)
- ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
