Przejdź do zawartości

René de Naurois

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
René de Naurois
Ilustracja
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1906
Paryż

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 2006
Brunoy

Miejsce pochówku

Ranville

Kapelan 1. Batalionu Komandosów Piechoty Morskiej
Okres sprawowania

1943–1945

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1936

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Wyzwolenia (Francja) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata

René de Naurois (ur. 24 listopada 1906 w Paryżu, zm. 12 stycznia 2006 w Brunoy) – francuski duchowny rzymskokatolicki, kapelan wojskowy i ornitolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Paryżu, w rodzinie właścicieli gospodarstw rolnych w Górnej Garonnie[1]. Studiował na Uniwersytecie w Tuluzie, gdzie uzyskał licencjat z matematyki i licencjat z teologii[1]. W latach 1926–1928 służył w artylerii w Tuluzie, był kilkukrotnie urlopowany z powodów zdrowotnych, w 1931 na własną prośbę został przeniesiony do szkoły artylerii w Poitiers[1].

22 czerwca 1936 roku otrzymał święcenia kapłańskie i został mianowany zastępcą kapelana mniejszości francuskiej w Berlinie. W 1939 roku powrócił do Francji i został zmobilizowany jako porucznik rezerwy w 93. Pułku Artylerii Górskiej[1]. Następnie został przydzielony do służby w 1. Armii i brał udział w kampanii francuskiej. W sierpniu 1940 został zdemobilizowany[1].

Pod koniec czerwca 1940 roku zwrócił się do biskupa Jules-Gérauda Saliège z prośbą o pozwolenie na przyłączenie się do Wolnych Francuzów, spotkał się jednak z odmową[1]. Pracował jako wykładowca teologii i filozofii w Katolickigo Uniwersytetu w Tuluzie[2]. Od 1940 do 1942 roku był kapelanem kilku grup studenckich we Francji, zaangażował się także w działalność ruchu oporu[1]. W 1941 za sprawą interwencji admirała François Darlana został wydalony z pracy w Ecole des cadres d'Uriage[1].

Od października 1941 był jedną z czołowych postaci ruchu oporu w Tuluzie, organizując pomoc dla ukrywających się Żydów[1]. W 1942 roku zaangażował się w działalność organizacji Témoignage Chrétien. W 1942 zorganizował przerzut grupy francuskich Żydów do Szwajcarii[1]. 6 listopada 1942 roku został na krótko aresztowany przez okupantów, a jego dom w 1942 był kilkukrotnie przeszukiwany przez policję[1].

W związku z groźbą aresztowania przez gestapo, 26 grudnia 1942 roku przekroczył granicę z Hiszpanią i następnie przez Gibraltar udał się do Wielkiej Brytanii[1]. W kwietniu 1943 roku dołączył do wojsk Wolnych Francuzów i mimo słabego stanu zdrowia, po kilku prośbach został przydzielony do służby jako kapelan francuskich komandosów[1]. Wraz z 1. Batalionem Komandosów Piechoty Morskiej był jednym ze 176 Francuzów, którzy wylądowali we Francji w ramach operacji Overlord[1]. Podczas walk krótko po lądowaniu ochotniczo zastąpił francuskiego medyka, który zginął w pierwszych godzinach walki. Do osiągnięcia celu, którym było kasyno w Ouistreham, jego oddział stracił ponad 40% stanu osobowego[1]. 1 listopada 1944 roku brał także udział w desancie na wyspę Walcheren[1].

Od listopada 1944 do 1 maja 1945 roku przebywał w szpitalu w Wielkiej Brytanii. 2 maja 1945 powrócił do swojej jednostki stacjonującej w Holandii. Od października 1945 do marca 1946 roku służył jako kapelan w okupowanym Berlinie[1]. W marcu 1946 zdemobilizowany, wrócił do Tuluzy, gdzie wykładał w tamtejszych szkołach wyższych[1].

Po wojnie awansowany do stopnia podpułkownika rezerwy[1]. W latach 50. i 60. badał zwyczaje ptaków Mauretanii i Maroka, gdzie dokonał kilku ważnych odkryć, dzięki którym został zatrudniony w Centre national de la recherche scientifique[1][2]. Pracował jako ornitolog na Nowej Kaledonii, Wyspach Zielonego Przylądka, Wyspie Świętego Tomasza i Wyspie Książęcej[2]. W 1969 roku obronił pracę doktorską na temat ptaków zachodniego wybrzeża Afryki i został zatrudniony w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu[1]. Od 1971 roku był członkiem korespondentem American Ornithologists’ Union[2].

W 1988 roku nadano mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata[1]. Zmarł 12 stycznia 2006 roku w Brunoy, został pochowany w Ranville[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony następującymi odznaczeniami[1]:

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Peuplements et cycles de reproduction des oiseaux de la côte occidentale d'Afrique (Paryż, 1969)
  • Les oiseaux de l'archipel du Cap Vert (Lizbona, 1994)
  • Les oiseaux des îles du Golfe de Guinée (Lizbona, 1994)
  • Aumônier de la France libre. Mémoires (Perrin, 2004)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x René NAUROIS de [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-21] (fr.).
  2. a b c d In Memoriam: René De Naurois, 1906-2006 [online], academic.oup.com [dostęp 2023-03-21].