Roman Cyriak Kraiński
 Mundur galowy członka Stanów Galicyjskich. | |
 Jelita | |
| Rodzina |
Kraińscy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
około 1770 r. |
| Data i miejsce śmierci |
około 1840 r. |
| Ojciec |
Ignacy Kraiński |
| Matka |
Anna Załęska herbu Prus III |
| Żona |
1 Józefa Augustynowicz herbu Odrowąż |
| Dzieci |
z Józefą: syn Edmund (1804-1887); |
Roman Cyriak Kraiński herbu Jelita, ur. ok. 1770, zm. ok. 1840[a], dziedzic na Leszczowatem i Maćkowej Woli[1], oficer wojsk austriackich, członek Stanów Galicyjskich w 1832 r.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się około 1770 r. jako syn Ignacego Kraińskiego, miecznika przemyskiego, członka Stanów Galicyjskich i Anny Załęskiej herbu Prus III.
Pierwszą żoną była Józefa de Czerniejów Augustynowicz herbu Odrowąż. Pochodziła ze znanej rodziny ormiańskiej[2], która wydała dwóch arcybiskupów ormiańskich Lwowa[b]. Miał z nią syna Edmunda (1804-1887).
Drugą żoną była Franciszka Starzyńska herbu Doliwa. Z tego związku urodził się syn Lucjan, oficer kawalerii w powstaniu listopadowym, od 1834 r. właściciel majątku Jodłowa[3], który poślubił Olimpię Dwernicką herbu Sas, córkę gen. Józefa Dwernickiego. Uniknął śmierci podczas rzezi galicyjskiej w 1846 r. uciekając z dworu w przebraniu wieśniaczki. Popełnił samobójstwo w Paryżu w 1852 r. Ze związku Lucjana i Franciszki urodziła się jedyna córka Julia, która wyszła za mąż za Michała Dobrzyńskiego wnosząc mu w wianie majątek ojca w Jodłowej[4].
Krewni[edytuj | edytuj kod]
Roman Cyriak miał brata Michała Remigiusza, który wyjechał do Warszawy gdzie był urzędnikiem, potwierdzenie szlachectwa wyrobił w Warszawie w 1842 r.
Miał też dwie siostry: Ewę, która wyszła za Wrzeszcza herbu Zadora i Julię, która wyszła za Mroczkowskiego herbu Nałęcz dziedzica na Bałyczach. Mroczkowscy mieli też dom w Przemyślu, gdzie mieszkali zimą.
Zajmowane Stanowiska[edytuj | edytuj kod]
- W 1832 r. członek Galicyjskiego Sejmu Stanowego.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Dumania w słotę.
- Pamiętnik Romana Kraińskiego. Rok 1831, na który złożyły się zapiski z okresu powstania listopadowego oraz korespondencja z synami walczącymi w powstaniu Edmundem i Lucjanem „Pamiątki i wspomnienia z Sanockiej Ziemi”, zebrał Jan Trzecieski.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jego korespondencja z Wincentym Polem urywa się ok. 1840 r. co wskazywało by na rok śmierci.
- ↑ Wedle księdza Barącza, Augustynowicze pochodzą z ormiańskiego klanu rodzinnego o nazwisku Attabek. Początkowo byli kupcami i kamienicznikami z Kamieńca Podolskiego i Lwowa. Po asymilacji w Polsce nobilitowani. Nobilitacja w Rzeczypospolitej została potwierdzona 1 grudnia 1780 r. przez cesarza Józefa II. Rodzina Augustynowiczów wydała dwóch arcybiskupów: Jana Tobiasza Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1715–1751, hrabiego papieskiego i jego bratanka Jakuba Stefana Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1751–1783. Obydwaj przyczynili się do odbudowy, po pożarze, katedry ormiańskiej we Lwowie. Wydała też wielu księży katolickich i mnichów obrządku ormiańskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maćkowa Wola, przys. Leszczowatego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 888.
- ↑ Ks. Sadok Barącz, Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856 r.
- ↑ Jodłowa | Wirtualny Sztetl [online], www.sztetl.org.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21] (pol.).
- ↑ Polski Słownik Biograficzny t XV/1, Wrocław, Warszawa, Kraków, Zakład Narodowy Ossolińskich, 1970 r. Hasło Edmund Kraiński.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ks. Sadok Barącz, Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856 r.
- Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, Rocznik VII, Poznań 1885 r. Hasło Kraińscy herbu Jelita.
- Jan Trzecieski, Pamiątki i wspomnienia z Ziemi Sanockiej, cz. 1, Krosno 1907 r.
- Adam Boniecki, Herbarz polski, cz. 1, t. XII, Warszawa 1908 r. Hasło Kraińscy herbu Jelita.
- Seweryn hr. Uruski, Rodzina, herbarz szlachty polskiej T. VIII, Warszawa 1911 r. Hasło Kraińscy
- Leon Teodorowicz, Nieco o heraldyce i rodach Ormian Polskich, Lwów 1925 r.
- Polski Słownik Biograficzny t XV/1, Wrocław, Warszawa, Kraków, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970 r. Hasło Edmund Kraiński.