50°52′50″N 22°58′18″E/50,880556 22,971667Rudnik (gmina Rudnik)
| Artykuł |
50°52′50″N 22°58′18″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°52'50.02"N, 22°58'18.01"E |
| - błąd |
1 m |
| Odległość |
0 m |
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-330[3] |
| Tablice rejestracyjne |
LKS |
| SIMC |
0897823[4] |
Położenie na mapie gminy Rudnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krasnostawskiego  | |
| 50°52′50″N 22°58′18″E/50,880556 22,971667
| |
Rudnik – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Rudnik[5][4].
Sołectwo, siedziba gminy Rudnik[6]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 565 mieszkańców[7].
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Jest to wieś typowo rolnicza. Głównie uprawia się tu zboża, buraki cukrowe oraz len. W latach wcześniejszych podstawową uprawą był chmiel – z czego słynął cały region krasnostawski. Na jej terenie nie ma żadnych zakładów przemysłowych. Istnieje tu kościół parafialny – dość młody (wzniesiony w latach 80. XX wieku). Wcześniej Rudnik należał do parafii w Płonce. Działają tu dwie szkoły: Szkoła Podstawowa oraz Gimnazjum Publiczne. We wrześniu 2007 została oddana do użytku nowoczesna hala sportowa – wzniesiona z funduszy gminnych. Gmina posiada sieć wodociągową.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0897830 | Romanówek | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wzmiankowana w XV w. w 1492 roku. Dzieliła się na kilka różnej wielkości części. Największa z nich stanowiła własność królewską i wchodziła do dóbr ziemskich starostwa krasnostawskiego[8]. Rejestr poborowy z 1578 r. w części szlacheckiej wykazywał aż 10 działów o ogólnej powierzchni 8, 25 łana (138, 6 ha) gruntów. Natomiast lustracja 1564-1565 r. w części królewskiej, zwanej Rudniczek, wykazywała 4 kmieci na półłankach, 2 rzemieślników (szewc i tkacz). Ogółem ta część dawała zaledwie 4 zł 24 gr. rocznego dochodu[8]. W 1827 r. Rudnik Niższy liczył 75 domów i 414 mieszkańców[9] zaś według spisu z r. 1921 (wówczas w pow. krasnostawskim) – 144 domy oraz 722 mieszkańców, w tym 6 Żydów i 3 prawosławnych. W okresie międzywojennym wieś była siedzibą gminy o obszarze 9 378 ha liczącą 9 180 mieszkańców.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Godnym uwagi zabytkiem jest dziewiętnastowieczna drewniana kapliczka czworoboczna, szalowana, z dwuspadowym daszkiem krytym papą.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Rudnik w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-02-22] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1098 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-02-24]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ a b Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
- ↑ Rudnik (15) ''Niższy'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 932.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Integralne części wsi |
|
