Russula fragrantissima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Russula fragrantissima
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

gołąbek

Gatunek

Russula fragrantissima

Nazwa systematyczna
Russula fragrantissima Romagn.
Russules d’Europe Afr. Nord (Bordas): 350 (1967)
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg w Europie

Russula fragrantissima Romagn. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1980 r. Henri Charles Louis Romagnesi we Francji i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Synonim: Russula laurocerasi var. fragrantissima (Romagn.) Bon 1986[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 6– 13 cm, średniej grubości, mięsisty, powierzchnia gładka lub nieco chropowata, ochrowa z brązowymi plamami, raczej wilgotna niż lepka. Brzeg ochrowordzawy do brązowopurpurowego, wyraźnie karbowany. Skórka silnie przyrośnięta, dająca się oderwać tylko przy brzegu, śluzowata[3].

Blaszki

Średnio gęste z licznymi blaszeczkami, rozwidlone i anastomozujące, jasnosłomkowe, przy dotyku zmieniające barwę na brudnordzawą[3]

Trzon

Wysokość 6–15 cm, grubość 1,4–2,6 cm, początkowo pełny, potem komorowaty. Powierzchnia biała, z czasem rdzawa do ochrowordzawej[3].

Miąższ

O grubości do 2 cm, jędrny, biały, pod skórką kapelusza i miejscami na przekroju nieco brązowiejący, w trzonie rudy. Ma zapach gorzkich migdałów, ale nieco mdlący, starsze okazy pachną anyżem. Smak początkowo łagodny, później niemiły, w trzonie ostry[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 60–65 × 10–11,5 µm. Bazydiospory 7,5–10 × 7–9,2 µm, o powierzchni siateczkowato-grzebieniastej z drobnymi brodawkami (niektóre z nich dochodzą jednak do wysokości 1,6 µm), słabo amyloidalne. Cystydy 82–130 × 8,7–14 µm, zazwyczaj z kończykiem, w sulfowanilinie czerniejące. W skórce kapelusza nieliczne dermatocystydy, natomiast w korze trzonu liczne strzępki mleczne[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i Europie[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[5], po raz pierwszy jego stanowiska podali A. Gierczyk i inni w 2018 r.[6]

Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w lasach liściastych i mieszanych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  3. a b c d e f Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 50, ISBN 83-01-09137-1.
  4. Występowanie Russula fragrantissima na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  5. Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 594–618, ISBN 83-89648-09-1.
  6. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).