SM U-50
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
sierpień 1914 |
| Wodowanie |
31 grudnia 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
4 lipca 1916 |
| Los okrętu |
zatopiony na minie po 30 sierpnia 1917 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
65 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla (2x1200 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 9400 Mm / 8 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped, działo 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 500 mm (dziób-rufa) |
| Załoga |
36 |
SM U-50 – ostatni niemiecki okręt podwodny typu U-43 zbudowany w Kaiserliche Werft w Gdańsku w latach 1914-1916. Wodowany 31 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 4 lipca 1916 roku. Służbę rozpoczął w III Flotylli pod dowództwem kapitana Gerharda Bergera[1]. U-50 w czasie pięciu patroli, pod dowództwem Bergera, zatopił 27 statków o łącznej pojemności 92 924 BRT.
Pierwszym zatopionym statkiem był brytyjski parowiec „Bogota” o pojemności 4577 BRT, który 10 listopada 1916 roku został zatopiony około 120 mil na południowy wschód od wyspy Ouessant we Francji. W czasie tego samego patrolu U-50 zatopił jeszcze osiem statków. 11 listopada trzy, 12 listopada trzy (w tym dwa greckie parowce płynące z ładunkiem zboża – „Stylinai Bebis” oraz „Ioannis”), a 13 i 14 listopada po jednym.
Największym zatopionym statkiem był duży brytyjski pasażerski parowiec RMS „Laconia” o pojemności 18 099 BRT[2]. U-50 storpedował SS „Laconia” około 160 mil na północny zachód od Fastnet Rock u zachodnich wybrzeży Irlandii. W wyniku ataku torpedowego i zatonięcia statku straciło życie 12 osób z 292 przebywających na nim.
26 czerwca 1917 roku w czasie ostatniego patrolu na zachód od Hebrydów U-50 zatrzymał, a następnie zatopił duński żaglowiec „Vonin” o pojemności 104 BRT płynący z ładunkiem węgla z Toon w Szkocji do Ørebak na Islandii.
31 sierpnia 1917 roku U-50 ślad po okręcie zaginął. Prawdopodobnie wpadł na minę u wybrzeży wyspy Terschelling. Wszyscy członkowie załogi zginęli.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uboat.net WWI U-boat commanders - Gerhard Berger (1 sierpnia 1883 - 31 sierpnia 1917), pierwszy i jedyny dowódca okrętu.
- ↑ SS Laconia (+1917) Wrecksite.eu
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 27. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).