Sakiewnik (rodzaj ssaków)
| Saccolaimus | |||
| Temminck, 1838[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – sakiewnik żółtobrzuchy (S. flaviventris) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
sakiewnik | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Taphozous saccolaimus Temminck, 1838 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Sakiewnik[3] (Saccolaimus) – rodzaj ssaków z podrodziny grobowników (Taphozoinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Azji i Australii[4][5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 72–135 mm, długość ogona 22–36 mm, długość ucha 16–27 mm, długość tylnej stopy 13–27 mm, długość przedramienia 61–95 mm; masa ciała 21–114 g[5][7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1838 roku holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck w artykule o rodzajach nietoperzy opublikowanego na łamach Tijdschrift voor natuurlijke geschiedenis en physiologie[1]. Na gatunek typowy Temminck wyznaczył (oryginalne oznaczenie) sakiewnika nagozadego (S. saccolaimus).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Saccolaimus: gr. σακκος sākkos ‘worek, torba’; λαιμος laimos ‘gardło’[8].
- Taphonycteris: gr. ταφος taphos ‘grób’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[9]. Gatunek typowy: Dobson wymienił trzy gtatunki – Taphozous peli Temminck, 1853, Taphozous saccolaimus Temminck, 1838 i Taphozous affinis[a] Dobson, 1875 – z których typem nomenklatorycznym jest Taphozous saccolaimus Temminck, 1838.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą cztery występujące współcześnie gatunki[10][7][4][3]:
- Saccolaimus peli (Temminck, 1853) – sakiewnik afrykański
- Saccolaimus saccolaimus (Temminck, 1838) – sakiewnik nagozady
- Saccolaimus mixtus Troughton, 1925 – sakiewnik papuaski
- Saccolaimus flaviventris (W. Peters, 1867) – sakiewnik żółtobrzuchy
Opisano również kilka wymarłych gatunków[11]:
- Saccolaimus abitus (Wesselman, 1984)[12] (Etiopia; wczesny pliocen)
- Saccolaimus incognita Butler & Hopwood, 1957[13] (Kenia; miocen)
- Saccolaimus kenyensis Gunnell & Manthi, 2018[14] (Kenia; wczesny pliocen).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Podgatunek S. saccolaimus.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b C.J. Temminck. Over de geslachten Taphozous, Emballonura, Urocryptus en Diclidurus. „Tijdschrift voor natuurlijke geschiedenis en physiologie”. 5, s. 14, 1838. (niderl.).
- ↑ G.E. Dobson. A monograph of the genus Taphozous Geoff. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1875, s. 548, 555, 1875. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 97. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 148. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b F. Bonaccorso: Family Emballonuridae (Sheath-tailed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 356–357. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Saccolaimus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 485. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 615.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 661.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-05]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Saccolaimus Temminck, 1838, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-11-05] (ang.).
- ↑ H.B. Wesselman: The Omo micromammals: Systematics and paleoecology of early man sites from Ethiopia. Basel: Karger, 1984, s. 1–222, seria: Contributions to vertebrate evolution nr 7. ISBN 978-3-8055-3935-7. (ang.).
- ↑ P.M. Butler & A.T. Hopwood. Insectivora and Chiroptera from the Miocene rocks of Kenya Colony. „Fossil Mammals of Africa”. 13, s. 29, 1957.
- ↑ G.F. Gunnell & F.K. Manthi. Pliocene bats (Chiroptera) from Kanapoi, Turkana Basin, Kenya. „Journal of Human Evolution”. 140, s. 4, 2020. DOI: 10.1016/j.jhevol.2018.01.001. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).