Sarutahiko
Sarutahiko (jap. 猿田毘古神 Sarutahiko no Kami; Wrażliwy Młodzian Który Ustępuje) – w mitologii japońskiej falliczne bóstwo płodności[1]. Mąż bogini Amenouzume[2], był przewodnikiem Ninigi podczas jego zejścia na ziemię[3][4]. Miał dać początek rodowi Sarume[5].
Spotkanie z Amenouzume[edytuj | edytuj kod]
Sarutahiko spotkał Amenouzume po raz pierwszy, gdy bóstwa towarzyszące Ninigiemu szykowały się do drogi na ziemię. Według Kojiki na rozstaju ośmiu niebieskich szlaków Sarutahiko zastąpił drogę towarzyszom wnuka Amaterasu, a bił od niego tak silny blask, że rozświetliły się niebo i ziemia. W orszaku było wielu potężnych bogów, lecz na spotkanie z groźnie wyglądającym bóstwem wysłano wesołą Amenouzume[4][6].
Bogowie nakazali, aby bogini sprawdziła, czy olbrzym ma wrogie zamiary wobec orszaku Ninigiego. Bogini bez strachu podeszła do nieznajomego, roześmiała się, obnażyła swoje piersi oraz łono i zapytała, dlaczego stanął na ich drodze. Sarutahiko zaskoczony takim powitaniem odpowiedział, że chciałby służyć wnukowi bogini słońca i pragnie zostać jego przewodnikiem. Kiedy boski orszak zszedł na ziemię, Ninigi nakazał, by dzielna bogini odprowadziła boga w jego rodzinne strony i została jego żoną[4][7]
W starożytnych kronikach znajduje się wzmianka o tym, że boska para brała również udział przy podporządkowywaniu Ninigiemu mieszkańców mórz[4].
Śmierć Sarutahiko[edytuj | edytuj kod]
Zginął poprzez utonięcie podczas połowów w morzu w Azaka, wciągnięty pod wodę przez olbrzymiego małża[1]. Przy tej okazji nadano mu trzy kolejne imiona przeistaczając go tym samym w apoteozę trzech faz tonięcia:
- Sokodokumitama – Duch Osiągania Dna
- Tsubutatsumitama – Duch Powstawania Bąbli
- Awasakumitama – Duch Wypłynięcia Piany
Ponieważ olbrzym był niegdyś przewodnikiem Ninigiego, po śmierci został uznany za strażnika dróg morskich i lądowych[1].
Kult boga[edytuj | edytuj kod]
Poświęcone Sarutahiko chramy to Sarutahiko-jinja w Ise i Tsubaki-taisha w Suzuka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Agnieszka Kozyra: Mitologia japońska. s. 133.
- ↑ Niektórzy komentatorzy nie uznają Sarutahiko i Amenouzume za małżeństwo.
- ↑ Sarudahiko, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-12-13] (ang.).
- ↑ a b c d Agnieszka Kozyra: Mitologia japońska. s. 132-133.
- ↑ Agnieszka Kozyra: Mitologia japońska. s. 130.
- ↑ Wiesław Kotański: Japońskie opowieści o bogach. s. 212-213.
- ↑ Wiesław Kotański: Japońskie opowieści o bogach. s. 216-218.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jolanta Tubielewicz: Mitologia Japonii. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1980. ISBN 83-221-0109-0.
- Wiesław Kotański: Japońskie opowieści o bogach. Warszawa: Iskry, 1983. ISBN 83-207-0196-1.
- Agnieszka Kozyra: Mitologia japońska. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2011. ISBN 978-83-262-1002-0.