Schronisko w Żurowej Drugie
49°49′27″N 21°10′27″E/49,824167 21,174167| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
4 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
325 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Kod |
K.Pc-02.02 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego  | |
| 49°49′27″N 21°10′27″E/49,824167 21,174167
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Żurowej Drugie – schronisko w grupie skał Borówka na szczycie wzgórza Wierzchowina (360 m n.p.m.), położonego tuż po północnej stronie drogi wiodącej z Żurowej do Ołpin[1]. Znajduje się w granicach wsi Żurowa w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Szerzyny[2]. Pod względem geograficznym znajduje się na Pogórzu Ciężkowickim będącym częścią Pogórza Środkowobeskidzkiego[3].
Schronisko znajduje się na wysokości 1,4 m w południowo-wschodniej ścianie skały Kapliczka, która jest obiektem wspinaczki skalnej. Za otworem jest wznoszący się i zwężający korytarzyk. Po 2 m jest na nim zacisk oszerokości do 0,2 m i wysokości do 0,5 m. Za zaciskiem korytarz rozszerza się do około 1 m i po około 1,5 m kończy się zawaliskiem[1].
Schronisko znajduje się w skałach zbudowanych z piaskowca ciężkowickiego. Powstało na szczelinie rozszerzonej wskutek wietrzenia mrozowego. Jest w całości widne, na dnie jest gruz[1].
Zacisk schroniska został rozkuty w 1992 r. przez grotołazów ze Speleoklubu Dębickiego, a w 1994 r. schronisko zostało ujęte w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza. Plan opracował T. Mleczek[1].
W skałach Borówka znajduje się jeszcze Schronisko w Żurowej Pierwsze[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Tomasz Mleczek, Schronisko w Żurowej I, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2023-02-22].
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
