Schronisko w Mącznej Skale
50°09′48″N 19°49′13″E/50,163361 19,820417| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
12 m |
| Głębokość |
2,8 m |
| Wysokość otworów |
342 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
12 m |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Kod |
J.Olk.I-04.48 |
Położenie na mapie gminy Wielka Wieś  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°09′48″N 19°49′13″E/50,163361 19,820417
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Mącznej Skale – jaskinia w Dolinie Kluczwody[1] w granicach Wielkiej Wsi, w gminie Wielka Wieś w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[2]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Jest to obiekt typu schronisko. Znajduje się na orograficznie lewym zboczu Doliny Kluczwody, u podnóży niewielkiej skałki zaliczanej do grupy Mącznych Skał. Od szlaku turystycznego wiodącego dnem Doliny Kluczwody prowadzi do niej nieznakowana ścieżka. Schronisko ma trzy otwory. Dwa główne to dziury w ziemi widoczne dopiero z bliska. Jedna z nich ma mniej więcej okrągły kształt, druga to podłużna szczelina. Pod nimi jest metrowej głębokości studzienka stanowiąca salkę o długości około 7 m. Na jej spągu zalega ziemia zmieszana ze skalnym rumoszem. Ku południowemu wschodowi odchodzą od niej ciasne, opadające szczeliny. Ku północy strop salki podnosi się i tworzy kominek. Jego górny koniec znajduje się 0,2 m powyżej otworu i jest zawalony kamieniami. Ku południu odchodzi z salki boczna odnoga zawalona skalnym rumoszem[1].
Schronisko powstało w późnojurajskich wapieniach i jest krasowego pochodzenia. Nacieków brak, w głębszych partiach jest ciemne i wilgotne. Ze zwierząt obserwowano ślimaki, muchówki i pająki[1]. E. Sanocka-Wołoszynowa w 1981 r. stwierdziła dwa ich gatunki: Meta menardi i Nesticus cellulanus[4].
Po raz pierwszy jaskinię opisał Kazimierz Kowalski w 1951 r.[5] W 1981 r. E. Sanocka-Wołoszynowa badała w niej faunę pajęczaków[4]. W kwietniu 2015 r. dokumentację i plan jaskini opracował N. Sznober[1].
-
Otwór 1 -
Otwór 2 -
Salka
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Norbert Sznober, Schronisko w Mącznej Skale, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-22].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2022-03-22].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b E. Sanocka-Wołoszynowa, Badania pajęczaków jaskiń Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, „Acta Univ. Wratislav. Prace Zoologiczne”, 11, Wrocław 1981.
- ↑ Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.