Schronisko w Rogożowej Grani Dolne

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko w Rogożowej Grani Dolne
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Przeginia, Rogożowa Skała

Długość

3,5 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów
nad dnem doliny

ok. 430 m

Ekspozycja otworów

ku południu

Kod

J.Olk.I-09.54

Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia
Mapa konturowa gminy Jerzmanowice-Przeginia, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Dolne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Dolne”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Dolne”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Dolne”
Ziemia50°13′54″N 19°42′32″E/50,231750 19,708861
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Schronisko w Rogożowej Grani Dolne – schron jaskiniowy znajdujący się na wzniesieniu Rogożowej Skały[1], w miejscowości Przeginia, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia[2]. Położone jest w najwyższej części Doliny Czubrówki na Wyżynie Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].

Opis schroniska[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się w grani na północnym końcu wzniesienia Rogożowej Skały. Otwór ma ekspozycję południową i znajduje się na pęknięciu skały. Silnie spękana jest również cała skała, w której znajduje się schronisko. Górna część pęknięcia (strop schroniska) zawalona jest rumoszem skalnym spojonym mlekiem wapiennym. Pęknięcie ciągnące się za otworem schroniska ma długość 3,5 m[1].

Schronisko wytworzone jest w wapieniach z jury późnej. Brak w nim nacieków. Namulisko złożone ze skalnego rumoszu, próchnicy i śmieci. Klimat schroniska jest uzależniony od środowiska zewnętrznego, ale temperatura bywa wyższa lub niższa niż na zewnątrz (w zależności od pory roku). Jest w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym. Na ścianach rozwijają się glony, ze zwierząt obserwowano muchówki[1].

Schronisko zapewne było znane od dawna, jednak w literaturze nie publikowane. Zmierzyli go w lipcu 2014 r. M. Kozioł i A. Polonius[1].

Nieco powyżej znajduje się Schronisko w Rogożowej Grani Górne[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Adam Polonius, Schronisko w Rogożowej Grani Dolne [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-06-02].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-02-03].
  3. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_w_Rogożowej_Grani_Dolne&oldid=69798911”