Przejdź do zawartości

Seiko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seiko Holdings Corporation[1]
セイコーホールディングス株式会社
Logo
ilustracja
Państwo

 Japonia

Siedziba

Chūō, Tokio

Adres

1-chome, 26-1 Ginza, Chūō-ku, 104-8110 Tokio[1]

Data założenia

1881[1]

Forma prawna

Kabushiki-gaisha

Prezes

Shinji Hattori[2]

Zatrudnienie

12 033 osoby (31.03.2018)[1]

Symbol akcji

TYO: 8050

Dane finansowe
Wynik netto

268 500 000 000 ¥ (2017)[1]

Kapitał zakładowy

10 000 000 000 ¥[1]

brak współrzędnych
Strona internetowa

Seiko Holdings Corporation (jap. セイコーホールディングス株式会社 Seikō Hōrudingusu Kabushiki-gaisha), w skrócie Seikojapoński producent zegarków z siedzibą w Chūō w Tokio założony w 1881 roku[1].

mechanizm Seiko z 25 kamieniami

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki (1881–1945)

[edytuj | edytuj kod]

Seiko powstało w 1881 roku, kiedy to Kintarō Hattori otworzył sklep i serwis zegarków w centralnej części Tokio (K. Hattori & Co) natomiast w 1892 otwiera fabrykę Seikosha i jeszcze w tym samym roku rozpoczęto produkcję zegarów ściennych, a 3 lata później – zegarków kieszonkowych[3].

W 1913 roku, ze względu na wzrastającą popularność zegarów kieszonkowych, Kintarō Hattori poszedł krok na przód i postawił zadanie stworzenia pierwszego japońskiego zegarka na rękę z linii Laurel, które produkowano od 30 do 50 egzemplarzy dziennie[4].

W czasie trwania I Wojny Światowej firma otrzymała potężne zamówienia z Europy m.in. Francji i Wielkiej Brytanii, co przyczyniło się do błyskawicznego wzrostu japońskiego eksportu. W 1923 roku w wyniku trzęsienia ziemi w Kantō, zniszczona została fabryka Seikosha[3]. Mimo ogromnych zniszczeń, Kintaro Hattori podjął decyzję o odbudowie fabryki i szybkim przywróceniu wszystkich operacji firmy. Odbudowa trwała około roku, w tym czasie firma rozbudowała się i modernizowała, co umożliwiło zwiększenie wolumenu produkcji i rozwój nowych technologii. W 1924 roku rozpoczęto produkcję zegarków pod marką Seiko[3].

W 1929 roku podczas wielkiego rozwoju sieci linii kolejowych w Japonii Seiko zostało wybrane na oficjalnego dostawcę Japan National Railways, a 3 lata później skonstruowano zegar Wako w dzielnicy Ginza[3].

W 1934 roku zmarł założyciel Seiko - Kintarō Hattori[5].

W 1937 roku złożono Daini Seikosha (później Suwa Seikosha) jako oddzielny zakład Seikosha. Cele były jasne - skupić się na rozwoju nowych metod produkcji, które pomogą zwiększyć wydajność i jakość. Niestety, wybuch II wojny chińsko-japońskiej (1937), II wojny światowej (1939 roku) sprawił, że produkcja zegarów i zegarków dla cywili została zawieszona, a zakład skupił się na produkcji zegarków dla wojska. W czasie wojny zakład został zniszczony, a produkcja została przeniesiona do mniejszych miejscowości[4].

Dynamiczny rozwój (1946-1969)

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu wojny marka Seiko powróciła do produkcji cywilnej i w 1948 roku została dopuszczona do inspekcji Ministerstwa Handlu Międzynarodowego, co umożliwiło jej konkurowanie z zachodnimi producentami.

Od lat 50. XX wieku Seiko przechodziła okres dynamicznego rozwoju. W 1951 roku firma wyemitowała pierwszą reklamę w radiu i 2 lata później pierwszą w telewizji[6]. W 1956 roku firma zaprezentowała Seiko Marvel pierwszy nowoczesny i precyzyjny zegarek po okresie stagnacji lat 30 i 40. XX wieku.

W 1959 roku firma wprowadziła na rynek dwa modele zegarków: Gyro Marvel i Crown. Gyro Marvel został wyposażony w własnej konstrukcji system antywstrząsowy Diashock, chroniący najbardziej wrażliwą część mechanizmu, oraz zastrzeżony system magicznej dźwigni (tzw. magiczną dźwignię), który pozwalał na automatyczny naciąg w obu kierunkach[3]. Model Crown stanowił udoskonaloną wersję Marvel oraz Laurel Alpinist[7], będący uniwersalnym, sportowym zegarkiem o klasycznym wyglądzie.

W 1960 roku firma zaprezentowała pierwszy model zegarka z linii Grand Seiko cechujący się wysoką precyzją chodu, czytelnością i wytrzymałością. W 1960 roku Grand Seiko uzyskał „doskonały” wynik w międzynarodowym teście chronometrów, a co w tamtym czasie dawało mu status najdokładniejszego zegarka naręcznego na świecie[4].

W 1964 roku firma Seiko został oficjalnym chronometrażystą Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio, a zegarki na ich potrzebę zostały zaprojektowane i testowane przez Adriaana Paulena, ówczesnego prezydenta IAAF. Jeszcze w tym samym roku firma Seiko rozpoczęła produkcję zegarków z fabrycznie wbudowanym stoperem, natomiast rok później – zegarków wodoodpornych (z możliwością zanurzenia w wodzie do maksymalnej głębokości 150 metrów)[3].

W 1965 roku Seiko dołączyło do wąskiego grona pionierów produkujących zegarki naręczne dla płetwonurków z modelem 6217-8000/1, znanym też jako 62MAS. Nazwa ta wywodzi się od mechanizmu 6217A i katalogowego opisu “SeikoMAtic Selfdater”. Model ten charakteryzował się wysoką wodoszczelnością 150 metrów oraz dużymi indeksami godzin i powiększoną kopertą o średnicy 37 milimetrów[3].

Zegarek ten został wybrany jako wyposażenie 8. Japońskiej Wyprawy Badawczej na Antarktydę w 1966 roku. Po trzech latach, w 1968 roku, na rynek trafiła kolejna generacja 6105-8xxx, znana pod nazwą „Żółw”. W tym samym roku Seiko wprowadziło na rynek Diver 300M Hi-Beat, wyposażony w pierwszy japoński mechanizm pracujący z częstotliwością 10 Hz, stając się drugim producentem tego typu mechanizmów na świecie (po Girard-Perregaux).

W 1969 roku marka Seiko wprowadziła dwa nowe produkty na rynek, które miały znaczący wpływ na przyszłość mechanizmów zegarkowych. Pierwszy z nich Seiko 5 Sport Speed-Timer, który stał się pierwszym na rynku zegarkiem z automatycznym naciągiem i komplikacją stopera. Do jego konstrukcji wykorzystywano pionowe sprzęgło i koło kolumnowe, które wpłynęły na lepszą pracę komplikacji. Drugim, ważniejszym wydarzeniem było wprowadzenie na rynek pierwszego naręcznego zegarka kwarcowego – z linii Quartz Astron[4].

Rozwój technologii kwarcowej - lata 70. i 80. XX wieku

[edytuj | edytuj kod]

W 1973 roku na rynku pojawiły się pierwsze zegarki z wyświetlaczem LCD, zaś dwa lata później wodoodporny zegarek z obudową wykonaną z tytanu i możliwością zanurzenia w wodzie na maksymalną głębokość 600 metrów[3].

Lata 80. XX wieku przyniosły zegarki z wbudowanym tunerem TV (1982), dyktafonem (1983), analogowe zegarki kwarcowe z chronografem (1983), z funkcjami komputerowymi (1984), ceramiczne (z wodoodpornością do 1000 m głębokości) (1986), a także “A.G.S.” cal. 7M22[a] (1988)[3].

Czas innowacji - lata 90. XX wieku

[edytuj | edytuj kod]

Lata 90. dla zegarków Seiko były czasem wielu innowacji i osiągnięć. Firma zaprezentowała szereg nowych modeli, w tym zegarki do nurkowania z cyfrowym wyświetlaczem i czujnikiem głębokości, a także modele Kinetic ze stoperem, wskazaniem drugiej strefy czasowej oraz wersją z wiecznym kalendarzem. W tym okresie opracowano także zegarek Thermic z mechanizmem generującym energię elektryczną dzięki ciepłocie ciała noszącego go. Seiko wprowadziło także zegarki sterowane radiowym sygnałem czasu.

W 1992 roku został oficjalnym dostawcą pomiaru czasu Letnich Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie.

W 1998 roku na rynek wchodzi nowa generacja zegarków analogowych, natomiast rok później premiera ma miejsce Spring Drive - zegarki z miernikiem sprawność kwarcu, a także Ultimate Kinetic Chronograph[3].

Czasy współczesne

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku na rynek wchodzą zegarki z kontrolerem fal radiowych, a rok później zaprezentowano E-Ink - zegarki stworzone na bazie elektronicznego tuszu. W 2010 zostaje zaprezentowany zegarek EPD z aktywnym systemem matrix, a w 2012 – z solarem GPS[3].

Grand Seiko zdobyło nagrodę „Petite Aiguille” podczas Grand Prix d'Horlogerie de Genève 2014 za Grand Seiko Hi-Beat 36000 GMT Limited Edition, wybraną z krótkiej listy sześciu wyjątkowych zegarków[8]. W 2016 roku, podczas targów Baselworld 2016, firma Seiko zaprezentowała Seiko Credor Fugaku Tourbillon Limited Edition Watch – pierwszy mechanizm tourbillon firmy Seiko[9].

W 2017 roku marka Grand Seiko stała się niezależną, samodzielną spółką[3].

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]

1881 – Kintarō Hattori założył w Tokio warsztat naprawy zegarków.

1892 – Kintarō Hattori otworzył fabrykę pod nazwą Seikōsha i wyprodukował własne zegary ścienne i budziki.

1895 – Seikōsha rozpoczęła produkcję zegarków kieszonkowych pod nazwą Timekeeper.

1913 – pierwszy japoński zegarek na rękę wyprodukowany przez firmę Seikōsha pod nazwą Laurel.

1924 – Seikōsha wprowadziła Seiko jako markę i po raz pierwszy nazwa Seiko została wydrukowana na tarczy.

1929 – Seiko została oficjalnym dostawcą wyposażenia dla Japońskich Kolei Państwowych.

1956 – premiera systemu antywstrząsowego Diashock.

1965 – pierwszy japoński mechaniczny zegarek do nurkowania - 62MAS.

1969 – firma prezentuje pierwszy na świecie zegarek kwarcowy, Seiko Quartz Astron.

1972 – premiera pierwszego na świecie zegarka kwarcowego LCD z sześciocyfrowym wyświetlaczem cyfrowym.

1978 – w sprzedaży pojawia się pierwszy na świecie zegarek do nurkowania z mechanizmem kwarcowym - model PYF18.

1982 – premiera pierwszego na świecie hybrydowego zegarka do nurkowania, SAD017, z dwujęzycznym wyświetlaczem do komunikacji podwodnej.

1983 – Seiko prezentuje pierwszy na świecie zegarek umożliwiający oglądanie telewizji - Calibre DXV002 z ekranem.

1984 – debiut pierwszego na świecie zegarka naręcznego z funkcjami komputera.

1990 – marka przedstawia pierwszego na świecie skomputeryzowanego zegarka do nurkowania „Scubamaster SBBK001”.

1996 – wprowadzenie mechanicznego zegarka nurkowego SKX007.

1998 – premiera Seiko Thermic, pierwszego zegarka termoelektrycznego.

1999 – Seiko prezentuje pierwszego na świecie zegarek Spring Drive.

2000 – wprowadzenie SBDX001 Marinemaster.

2005 – prezentacja pierwszego na świecie trójzakresowego zegarka sterowanego radiowo.

2006 – na rynku pojawia się pierwszy na świecie zegarek z wyświetlaczem elektroforetycznym (EPD).

2009 – zaprojektowano pierwszy od 41 lat nowy kaliber hi-beat w Grand Seiko.

2012 – na targach Baselworld 2012 zaprezentowano pierwszy zegarek z wbudowanym odbiornikiem GPS.

2014 – Seiko zdobywa nagrodę „Petite Aiguille” na Grand Prix d’Horlogerie de Genève 2014.

2016 – na targach Baselworld Seiko prezentuje pierwszy zegarek z tourbillonem - Seiko Credor Fugaku Tourbillon Limited Edition Watch.

  1. W późniejszym okresie nazwę zmieniono na Kinetic.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g 企業概要・アクセス | グループについて [online], セイコーホールディングス [dostęp 2019-05-10] (jap.).
  2. Corporate Information | About Our Group | Seiko Holdings Corporation [online], seiko.co.jp [dostęp 2019-05-10].
  3. a b c d e f g h i j k l SEIKO WATCH | Our Heritage [online], SEIKO WATCH [dostęp 2019-05-10] (ang.).
  4. a b c d Historia japońskich zegarków Seiko - od Japonii po cały świat - Przewodnik ZEGAREK.NET [online], zegarek.net [dostęp 2023-02-17].
  5. Kintaro Hattori | THE SEIKO MUSEUM GINZA [online], THE SEIKO MUSEUM [dostęp 2023-02-17] (ang.).
  6. Stage 2 (1950s - 1960s) | History of Seiko and Its Products | THE SEIKO MUSEUM GINZA [online], THE SEIKO MUSEUM [dostęp 2023-02-17] (ang.).
  7. Historia zegarków Seiko Alpinist - Przewodnik ZEGAREK.NET [online], zegarek.net [dostęp 2023-02-17].
  8. The Grand Seiko Hi-Beat 36000 80 Hours wins the Men’s Watch Prize at the 2021 Grand Prix d’Horlogerie de Genève. [online], Grand Seiko [dostęp 2023-02-17] (ang.).
  9. A new masterpiece from Credor. A tourbillon with three-dimensiona engraving and lacquer work inspired by the art of the Edo period [online], Seiko Watch Corporation [dostęp 2023-02-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]