Sigrid Arnoldson
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Sigrid Arnoldson (ur. 20 marca 1861 w Sztokholmie, zm. 7 lutego 1943 tamże[1][2]) – szwedzka śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką śpiewaka Oscara Arnoldsona (1830–1881)[1][2]. Śpiewu uczyła się u Maurice’a Strakoscha i Désirée Artôt, zadebiutowała na scenie w 1885 roku w Pradze jako Rozyna w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[1][2]. W 1886 roku występowała w Moskwie, następnie śpiewała w Londynie w Theatre Royal przy Drury Lane (1887) i Covent Garden Theatre (1888)[1][2]. W 1893 rolą Baucis w operze Charles’a Gounoda Philémon et Baucis debiutowała na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[2]. W 1910 roku została przyjęta na członka Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie[1]. W 1916 roku zakończyła karierę sceniczną i poświęciła się pracy pedagogicznej[2]. W latach 1922–1938 uczyła śpiewu w Wiedniu i Berlinie[1][2].
Zachowały się nagrania płytowe jej głosu, zarejestrowane w latach 1906–1910[1].