Sigtuna
59°37′N 17°43′E/59,616667 17,716667
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Gmina | |||
| Powierzchnia |
5,47[1] km² | ||
| Populacja (2018) • liczba ludności • gęstość |
|||
| Nr kierunkowy |
08 | ||
| Kod pocztowy |
193 | ||
Położenie na mapie regionu Sztokholm  | |||
Położenie na mapie Szwecji  | |||
| 59°37′N 17°43′E/59,616667 17,716667
| |||
| Strona internetowa | |||
Sigtuna – miasto w południowo-wschodniej Szwecji nad jeziorem Melar, w regionie Sztokholm. Zajmuje obszar 395 hektarów, a w 2005 liczyło 7 204 mieszkańców[2] (około 30 tys. mieszkańców zamieszkuje w Gminie Sigtuna). Jego historia liczy ponad 1000 lat.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Założona została przez Eryka Zwycięskiego ok. 980. Prawa miejskie zostały nadane jeszcze w 1010 przez Olofa Skötkonunga. Około 1100 roku został zbudowany kościół romański z kamienia polnego, który został siedzibą pierwszego[3] biskupa szwedzkiego. Rozkwitało jako królewskie oraz handlowe i ekonomiczne centrum Szwecji przez 250 lat, od końca XI wieku.
W 1187 Sigtuna została spalona w wyniku ataku nieznanych sprawców. Historyczne źródła wspominają tylko o "barbarzyńcach ze wschodu". Estończycy, Liwowie, Karelowie i Księstwo Nowogrodzkie są wskazywani jako najeźdźcy. Możliwe, że estońskie plemiona z wysp Sarema stały za tym atakiem.
Sigtuna kontynuowała swoją egzystencję jako znaczące miasto nawet po ataku, ale w XIV wieku większe znaczenie miały takie miasta jak: Uppsala, Visby, Kalmar i Sztokholm.
Pod koniec X wieku wybijano tutaj pierwsze szwedzkie monety z wizerunkiem Olofa Skötkonunga.
W Sigtunie znajduje się jedna z trzech szwedzkich szkół z internatem: Sigtunaskolan Humanistiska Läroverket (SSHL), do której uczęszczał obecny król Szwecji – Karol XVI Gustaw. Inne znane miejsca to np.: fundacja, ruiny średniowiecznych kamiennych kościołów, mennica i muzeum.
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Statistiska tätorter 2018; befolkning, landareal, befolkningstäthet. Statistikmyndigheten SCB, 2020-03-20. [dostęp 2020-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-24)]. (szw.).
- ↑ - Szwedzki Urząd Statystyczny SCB (szw.)
- ↑ Praca zbiorowa: Sztuka Romańska. red. Rolf Toman. Tandem Verlag GmBH, 2008, s. 253. ISBN 978-83-7512-972-4.