Sillŭk sa
37°17′51″N 127°39′41″E/37,297500 127,661389 Fragment klasztoru | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
miasto Yŏju |
| Rodzaj klasztoru | |
| Właściciel | |
| Typ zakonu |
męski |
| Założyciel klasztoru | |
| Materiał budowlany |
drewno |
| Data budowy |
ok. 680 |
Położenie na mapie Korei Południowej  | |
| 37°17′51″N 127°39′41″E/37,297500 127,661389
| |
Sillŭk sa (신륵사 Klasztor Boskiego Jarzma) – koreański klasztor.
Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]
Klasztor został wybudowany ok. 680 roku w miejscu, w którym rzeka Hangang omija podstawę góry Pongmi, przez wybitnego mnicha Wŏnhyo. Położenie klasztoru jest zupełnie wyjątkowe dla starych świątyń. Sillŭk sa nie znajduje się bowiem w odległym górskim rejonie na zboczu góry, tylko zbudowany jest nad rzeką na rozległej piaszczystej plaży a przed nim znajdują się szerokie pola. To wyjątkowe miejsce jest uważane także za najpiękniejsze w prowincji Kyŏnggi. Sceneria jest tak piękna, że nawet w okresie prześladowań buddyzmu, konfucjański intelektualista Kim Byeong-ik napisał: "Nawet konfucjanista nie powinien nigdy negować piękna Sillŭk sa!"[1]. Jest to jedyny nadrzeczny klasztor w Korei.
Klasztor ten niezwykle mocno wrósł w historię i kulturę regionu. Nawet w okresie prześladowania buddyzmu przez konfucjańską dynastię Yi (Chosŏn), klasztor cieszył się protekcją ze strony dworu królewskiego i mógł się dalej rozwijać. Na jego terenie znajduje się siedem Skarbów oraz jedna Lokalna Cenna Kulturalna Wartość prowincji[1].
Klasztor stał się słynny w Korei, gdy w 1376 roku wszedł w nim w nirwanę (zmarł) słynny mistrz sŏn Naong Hyegun (1320-1376). W 1382 roku zebrało się w tym klasztorze ponad dwustu uczniów mistrza z całej Korei na ceremonii poświęconej jego śmierci[2].
Po śmierci mistrza w klasztorze powstało wiele nowych budynków. Z królewskiego rozkazu wybudowano Pawilon Tripitaki (Taejanggak). Żona króla Sejo, królowa Chŏnghi, przyjęła klasztor za swoją główną świątynię i przyczyniła się do niebywałego rozwoju klasztoru[1].
W tym klasztorze drukowano także Tripitakę.
Znane obiekty[3][edytuj | edytuj kod]
- Chosadang (Gmach Dawnych Mistrzów), zawiera m.in. portrety Naonga, Muhaka Chach'o i Chigonga (zm. 1363) – Skarb nr 180
- Kamienny dzwon (pudo, w której złożono kości mnicha Naonga) – Skarb nr 228
- Oktagonalna kamienna latarnia z szarego marmuru - Skarb nr 231
- Sześciokondygnacyjna pagoda (stupa) z cegieł - Skarb nr 226
- Siedmiokondygnacyjna pagoda (stupa) z marmuru - Skarb nr 225
- Pomnik z 1383 roku poświęcony historii zbioru (biblioteki) sutr - Skarb nr 230
- Kamienna stela - Skarb nr 229
- Bŏmjong-gak (Pawilon bębna)
- Pomnik generała Won Ho
Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]
- 282 Cheonsong-dong Yeoju-si, Gyeonggi-do, Korea Południowa
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Eastward Books, Seul, Korea, str. 330 ISBN 89-952155-4-2
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c koreatemple.net - Ce site est en vente! - Portail d'informations [online], eng.koreatemple.net [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-13].
- ↑ Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 154
- ↑ :: Buddhist Travel :: [online], www.buddhistravel.com [dostęp 2018-05-21].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
-
Kamienna pagoda -
Relief w dolnej partii pagody -
Górna część pagody -
Ceglana pagoda -
Stela i pudo -
Chosadang -
