Skórnikówka białobrązowa
_Lentz_142910.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
skórnikówka białobrązowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Laxitextum bicolor (Pers.) Lentz U.S. Dept. Agric. Monogr. 24: 19 (1956) [1955] | |
_Lentz_41591.jpg)
Skórnikówka białobrązowa (Laxitextum bicolor (Pers.) Lentz) – gatunek grzybów z rodziny soplówkowatych (Hericiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Laxitextum, Hericiaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Thelephora bicolor[1]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1955 r. Paul Lewis Lentz[1].
Ma 10 synonimów. Niektóre z nich:
- Lloydella fusca (Schrad. ex J.F. Gmel.) Bres. 1915
- Stereum laxum Lloyd 1915[2].
Franciszek Błoński w 1889 r. nadał mu polską nazwę nazwę skórnik dwubarwny, Władysław Wojewoda w 1999 r. zmienił ją na skórnikówkę białobrązową[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jednoroczny, raczej miękki, filcowy. Powierzchnia górna ciemnoczerwono-brązowa do żółtobrązowej z białawym brzegiem. Powierzchnia dolna (hymenialna) biaława do jasnoszarej, gładka. Miąższ o strukturze podwójnej z grubą, górną, ciemnobrązową strefą filcową i zwartą, dolną jaśniejszą warstwą[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki długie, cylindryczne z oleistymi gutulami, amyloidalne, pokryte brodawkami. Mają wymiary 4–6 × 2,5–3,5 m[4].
- Gatunki podobne
Jest wiele podobnych grzybów nadrzewnych, np. niektóre gatunki skórników (Stereum). Odróżniają się twardszym miąższem o jednolitej strukturze i brakiem brodawek na zarodnikach. Podobny jest także skórnikowiec szarobrązowy (Porostereum spadiceum), ale ma większe, gładkie zarodniki i jest nieco bardziej szaro-brązowy. Skórecznica ciemnobrązowa (Laurilia sulcata) ma kolczaste zarodniki, ale tworzy wieloletnie owocniki na świerku[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą, a także na niektórych wyspach. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony i podano wiele jego stanowisk[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytacza 10 jego stanowisk[3]. Liczniejsze i bardziej aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych, wartych objęcia ochroną[6].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach liściastych na martwym drewnie, na pniach i gałęziach, zwłaszcza grabu, buka i dębu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2022-03-06].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-03-06].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Tvefarvet filtskind [online] [dostęp 2022-03-06].
- ↑ Mapa występowania skórnikówki białobrązowej na świecie [online] [dostęp 2022-03-06].
- ↑ Aktualne stanowiska skórnikówki białobrązowej w Polsce [online] [dostęp 2022-03-06].