Socjaldemokratyczna Partia „Zgoda”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Socjaldemokratyczna Partia „Zgoda”
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Lider

Jānis Urbanovičs

Data założenia

2009

Adres siedziby

Jēkaba iela 16, Rīga, LV-1050

Ideologia polityczna

socjaldemokracja, socjalizm

Poglądy gospodarcze

socjaldemokracja

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Partia Europejskich Socjalistów

Barwy

     czerwień

Obecni posłowie
0/100
Obecni eurodeputowani
2/8
Strona internetowa

Socjaldemokratyczna Partia „Zgoda” (łot. Sociāldemokrātiskā partija "Saskaņa", SDPS) – łotewskie ugrupowanie polityczne o profilu lewicowym powstałe w 2009. W latach 2009–2014 część koalicji Centrum Zgody, od 2014 samodzielny podmiot polityczny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partia powstała w czerwcu 2009 z połączenia trzech ugrupowań działających dotychczas w ramach Centrum Zgody: Partii Zgody Narodowej, Nowego Centrum i Partii Socjaldemokratycznej. Ugrupowanie zadeklarowało poglądy lewicowe, kontynuowało działalność w ramach Centrum Zgody. Jego członkowie ubiegali się o mandaty poselskie w wyborach 2010 z listy Centrum. Przewodniczącym ugrupowania został Jānis Urbanovičs.

W 2014 partia odłączyła się od Centrum Zgody i samodzielnie wystartowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego, uzyskując 13,04% głosów[1]. W wyborach parlamentarnych w 2014 partia także kandydowała samodzielnie, uzyskując 23,00% głosów oraz 24 mandaty w Sejmie XII kadencji[2].

W wyborach w 2018 partia uzyskała 19,80% głosów i 23 mandaty[3]. Rok później, w wyborach do Parlamentu Europejskiego, na listę partyjną padło 17,45% głosów, co przełożyło się na dwa mandaty poselskie[4]. Otrzymali je Nils Ušakovs i Andris Ameriks[5]. Partia znalazła się w trudnej sytuacji ze względu na wojnę na Ukrainie oraz decyzje Sejmu uderzające w mniejszość rosyjską[6][7]. Wystartowała w wyborach w 2022. Ostatecznie na ugrupowanie głosowało 4,81% wyborców, a jego kandydaci nie dostali się do Sejmu[8].

„Zgoda” od lat sytuuje się w opozycji wobec łotewskich ugrupowań rządzących państwem[9][10]. Partia reprezentowana jest w samorządach łotewskich. W latach 2009–2019 współrządziła Rygą, a Nils Ušakovs był wówczas merem miasta[11]. W latach 2017–2021 partia była częścią układu rządzącego w Jurmale, a jej przedstawiciel Ņikita Ņikiforovs sprawował funkcję wicemera[12]. Obecnie przedstawiciele partii stoją na czele samorządów w Rzeżycy (Aleksandrs Bartaševičs[13]) oraz Dyneburgu (Andrejs Elksniņš[14]).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eiropas Parlamenta vēlēšanas 2014. ep2014.cvk.lv. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  2. 12.Saeimas vēlēšanas. sv2014.cvk.lv. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  3. 13. Saeimas vēlēšanas. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  4. Eiropas Parlamenta vēlēšanas 2019. epv2019.cvk.lv. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  5. Eiroparlamenta vēlēšanās visvairāk plusu Valdim Dombrovskim, visvairāk mīnusu — Kārlim Šadurskim. santa.lv, 27 maja 2019. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  6. Tomasz Otocki: Łotwa przed jesiennymi wyborami. Kto głosuje na rosyjskojęzyczne partie?. new.org.pl, 31 maja 2022. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  7. Tomasz Otocki: „Okupomnik” już nie straszy. Łotysze desowietyzują swój kraj. new.org.pl, 14 września 2022. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  8. 14. SAEIMAS VĒLĒŠANAS. sv2022.cvk.lv. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  9. Tomasz Otocki: Łotwa: każdy ma ochotę na odrobinę władzy. przegladbaltycki.pl, 14 października 2018. [dostęp 2022-10-03]. (pol.).
  10. Tomasz Otocki: Krišjānis Kariņš albo Jedności życie po śmierci. przegladbaltycki.pl, 29 stycznia 2019. [dostęp 2022-10-03]. (pol.).
  11. Tomasz Otocki: Mer Rygi Nił Uszakow usunięty ze stanowiska. przegladbaltycki.pl, 5 kwietnia 2019. [dostęp 2022-10-03]. (pol.).
  12. Katrīna Žukova: Jūrmalas domes vicemērs būs 'saskaņietis' Ņikiforovs. delfi.lv, 19 czerwca 2017. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  13. Uzsāk darbu jaunievēlētā Rēzeknes pilsētas dome. rezekne.lv, 1 lipca 2021. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).
  14. Par Daugavpils pilsētas domes priekšsēdētāju ievēlēts Andrejs Elksniņš. daugavpils.lv, 1 lipca 2021. [dostęp 2022-10-03]. (łot.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]