Sokoli vrch
50°16′07″N 17°10′01″E/50,268611 17,166944 Studniční vrch i Sokolí vrch, widok z wieży na Zlatým chlumie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
967 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°16′07″N 17°10′01″E/50,268611 17,166944
| |
Sokolí vrch – wzniesienie o wysokości 967m n.p.m. w Czechach w Górach Złotych w Sudetach Wschodnich, leżące w bocznym grzbiecie Gór Złotych.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w południowo-wschodniej części Gór Złotych w Sudetach Wschodnich w środkowej części Sokolskiego grzbietu czes. Sokolského hřbetu odchodzącego na południowy wschód prostopadle od głównego grzbietu, około 5,1 km, na północny zachód od centrum miejscowości Jesionik, (czes. Jeseník).
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o kopulastym kształcie z wyrazistym wierzchołkiem oraz nieregularnej rzeźbie i ukształtowaniu o stromych zboczach. Wyrasta w bliskiej odległości od wzniesień: Na Radosti, wznoszącym się po południowo-zachodniej stronie i Studniční vrch po południowej stronie. Stanowi trzecią, kulminacją rozległego masywu, w którym jest położony[1]. Strome zbocza: wschodnie, północne i zachodnie schodzą w kierunku dolin rzecznych. Zbocze zachodnie do doliny potoku Mariánský potok, wschodnie do doliny potoku Lubina. Zbocze południowe nieznacznie opada i przechodzi łagodnie w północne zbocze wzniesienia Studniční vrch (992 m n.p.m.), od którego oddzielone jest niewielkim siodłem (930 m n.p.m.). Na zboczu zachodnim na poziomie 850 m n.p.m. położona jest strefa źródliskowa rzeki Mariánský potok. Cała powierzchnia wzniesienia porośnięta jest w większości naturalnym lasem mieszanym regla dolnego, a w partiach szczytowych świerkowym regla górnego z niewielką domieszką drzew liściastych.Położenie wzniesienia, kształt i część szczytowa z rzadko rosnącymi drzewami, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie zbudowane ze skał metamorficznych, głównie z gnejsów, fyllitów i amfibolitów oraz łupków krystalicznych. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- W przeszłości wzniesienie nosiło nazwę: niem Nesselkoppe (Falkenberg).
- Wzniesienie stanowi teren źródliskowy. W obrębie wzniesienia występuje kilka zbadanych i nazwanych źródeł, studzienek[2] oraz wycieków zmineralizowanej wody[3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Obok szczytu prowadzą znakowane szlaki turystyczne.
czerwony - przechodzi południowo-zachodnim zboczem w odległości około 400 metrów od wierzchołka.
żółty – szlak turystyczny prowadzący z miejscowości Žulová do Jesionik, dochodzący do siodła przed południowym zboczem.- Na szczycie położony jest punkt widokowy na zachodnią stronę[4].
- Północnym zboczem około 500 m poniżej szczytu prowadząścieżki rowerowe Rychlebské stezky.
- Na szczyt oraz do punktu widokowego można dojść nieznakowaną ścieżką od czerwonego szlaku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis cz.
- ↑ źródło Priessnitzův pramen
- ↑ Jeseniki przyroda. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)].
- ↑ Punkt widokowy
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2