Studniční vrch
 Widok z wzniesienia Zlatý Chlum na masyw Sokolského hřbetu z wniesieniem Studniční vrch . W dolinie miejscowość Česká Ves. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo |
Sudety Wschodnie |
| Wysokość |
według różnych źródeł 991 lub 992 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°15′28,752″N 17°10′02,680″E/50,257987 17,167411
| |
Studniční vrch – wzniesienie o wysokości według różnych źródeł 991 lub 992 m n.p.m., w północno-wschodnich Czechach w Górach Złotych (czes. Rychlebske hory) w Sudetach Wschodnich[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w południowo-wschodniej części Gór Złotych w Sudetach Wschodnich, około 4 km, na północny zachód od miejscowości Jesionik, (czes. Jeseník).
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i rozległym płaskim wierzchołku o łatwym do określenia w terenie szczycie. Wznosi się w środkowej części Sokolskiego grzbietu czes. Sokolského hřbetu odchodzącego na południowy wschód prostopadle od głównego grzbietu. Wyrasta minimalnie ponad prawie płaską wierzchowinę, w bliskiej odległości od wzniesień: Na Radosti, wznoszącym się po północno-zachodniej stronie i Sokoli vrch po północnej stronie. Stanowi najwyższą, kulminacją rozległej wierzchowiny masywu, w którym jest położony. Wzniesienie ma postać wydłużonego grzbietu o rozległej spłaszczonej powierzchni szczytowej o dość stromo opadających zboczach: wschodnie, południowe i zachodnim schodzą w kierunku dolin. Zbocza: północno-wschodnie i północne o niewielkim nachyleniu, przechodzą łagodnie w zbocza sąsiednich wzniesień. Zbocze północne przechodzi w południowe zbocze wzniesienia Sokoli vrch, północno-zachodnie w zbocze wzniesienia Na Radosti, od których oddzielone jest niewielkim siodłem. Na południowym zboczu znajdują się pojedyncze skały: Františkova skala, Adéliny skala, Tereziny skala. Na zboczu południowo-zachodnim na poziomie 870 m n.p.m. położona jest strefa źródliskowa rzeki Widna (czes.Vidnavka). Położenie wzniesienia, kształt i płaska część szczytowa z okazałałym żelaznym masztem przekaźnika, czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie zbudowane ze skał metamorficznych, łupków łyszczykowych, kwarcytów i gnejsów. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Wierzchołek szczytu oraz zbocza porasta w całości naturalny las regla dolnego a w partiach szczytowych regla górnego.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- Wzniesienie stanowi teren źródliskowy. Na obszarze wzniesienia występuje kilkadziesiąt zbadanych i nazwanych źródeł[2], oraz wiele wycieków zmineralizowanej wody[3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt prowadzi znakowany szlak turystyczny
żółty –szlak turystyczny prowadzący z miejscowości Žulová do Jesionik, przechodzi wschodnim zboczem w odległości około 100 metrów od wierzchołka.- Szczyt położony jest na zalesionym terenie i nie stanowi punktu widokowego.
- Na zachodnim zboczu około 180m poniżej szczytu znajduje się punkt widokowy na zachodnią stronę. Na wschodnim zboczu przy ścieżce dydaktycznej NS Živé vody położone są dwa punkty widokowe na wschodnią stronę.
- Wschodnim zboczem poniżej szczytu prowadzi
czerwony–szlak turystyczny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ mapa
- ↑ źródło Priessnitzův pramen
- ↑ Jeseniki przyroda. [dostęp 2016-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa, mapa turystyczna Sudety Wschodnie, Skala 1:60.000, wydawca:ExpressMap,Warszawa ,2010, isbn 9788375462623.
- Góry Złote, Góry Rychlebskie, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2007, ISBN 83-60180-68-7
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, str. 49-50, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0