Soliród

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Soliród
Ilustracja
Soliród zielny
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

szarłatowate

Rodzaj

soliród

Nazwa systematyczna
Salicornia L.
Sp. Pl. 3. 1753
Typ nomenklatoryczny

Salicornia europaea L.[3]

Licznie rosnący soliród zielny nad jeziorem Saroma w Japonii

Soliród (Salicornia L.) – rodzaj roślin zaliczany w zależności od ujęcia systematycznego do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Wyróżnianych jest w jego obrębie ok. 50 gatunków[4]. Występują one na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), głównie wzdłuż wybrzeży oraz na śródlądowych solniskach[4]. W Polsce rośnie na pojedynczych stanowiskach jeden gatunek – soliród zielny S. europaea[5].

Są to rośliny słonolubne o gruboszowatej budowie[6]. Mięsiste pędy tych roślin są spożywane jako warzywo, też marynowane. Bogate w oleje roślinne nasiona wskazywane są jako potencjalne źródło do ich pozyskiwania[6][7]. Po spaleniu rośliny wykorzystywane są do produkcji szkła[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Salicornia bigelovii
Pokrój
Nagie, mięsiste rośliny zielne (w szerokim ujęciu też niskie krzewy). Pędy są płożące, podnoszące się lub prosto wzniesione, członowane, nierozgałęzione lub rozgałęziające się, z rozgałęzieniami naprzeciwległymi[7][9].
Liście
Naprzeciwległe. Blaszki zredukowane do całobrzegich łusek, natomiast zbiegające nasady są mięsiste i obejmują łodygę[7][9].
Kwiaty
Zebrane w kwiatostany kłosokształtne na szczytach pędów. W każdym węźle kwiatostanu naprzeciwlegle wyrastają trójkwiatowe wierzchotki (kłębiki), w których dwa boczne kwiaty ułożone są pod kwiatem centralnym. Kwiaty zwykle są obupłciowe i promieniste. Listki okwiatu są zwykle trzy, z wolnymi tylko końcami. Pręcik jest jeden lub są dwa. Zalążnia jest górna, jajowata, zwykle z dwoma krótkimi, szydlastymi szyjkami słupka zakończonymi znamionami[7][9].
Owoce
Jednonasienny, z błoniastą owocnią. Nasiono elipsoidalne, z łupiną żółtawą do brązowej, cienką, owłosioną[7][9].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna

Rodzaj z plemienia Salicornieae z podrodziny Salicornioideae tradycyjnie wyróżnianej w obrębie rodziny komosowatych Chenopodiaceae[10], ale w systemach APG włączanej do szarłatowatych Amaranthaceae[2].

W zależności od ujęcia są tu włączane lub wyłączane gatunki z rodzajów Arthrocnemum i Sarcocornia[6][4].

Wykaz gatunków[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. Salicornia Linnaeus, [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [online], Smithsonian Institution [dostęp 2023-01-13].
  4. a b c d Salicornia L., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-01-13].
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 158, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. a b c David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 818, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. a b c d e Peter W. Ball, Salicornia Linnaeus, [w:] Flora of North America [online], eFloras.org [dostęp 2023-01-13].
  8. Jack Challoner, Pierwiastki, czyli z czego zbudowany jest wszechświat, tłum. Anna Blim, Poznań: Publicat, 2018, s. 24, ISBN 978-83-245-2131-9.
  9. a b c d Salicornia Linnaeus, [w:] Flora of China [online], eFloras.org [dostęp 2023-01-13].
  10. Genus Salicornia L., [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [online], USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System [dostęp 2023-01-13].