Mieroszewscy herbu Ślepowron: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:35, 13 mar 2012

Mieroszewscy (także jako Mieroszowscy) – ród przybyły na Górny Śląsk i do Małpolski z Miroszewic koło Łęczycy. Pieczętowali się herbem Ślepowron.

Protoplastą rodu był prawdopodobnie żyjący w XIV wieku Andrzej z Miroszewic. Od końca XV wieku ich siedzibą były Jakubowice na Górnym Śląsku po małżeństwie Mikołaja zwanego Szatanem z Jadwigą Smolicką ze Smolic. Ich syn Jan Mieroszewski określał się w pocz. XVI wieku jako pan na Jakubowicach, Michałkowicach i Bańgowie, a od 1558 roku był skarbnikiem będzińskim. Jego syn Krzysztof Mieroszewski był właścicielem Michałkowic, Siemianowic i Chropaczowa, a po małżeństwie z Jadwigą Salomon stał się właścicielem majoratu mysłowickiego. Jego brat Wojciech pojął za żonę Dorotę Gosławską, z którą miał syna Wojciecha II (protoplastę linii szlacheckiej) oraz syna Jana II (protoplastę linii ordynackiej-hrabiowskiej), który objął majorat mysłowicki.

Linia mysłowicka hrabiowska:

Majorat mysłowicki w 1678 roku został przekształcony w ordynację rodową Mieroszewskich przez Krzysztofa II Mieroszewskiego (lub Jana Krzysztofa). W skład ordynacji wchodziły Mysłowice, Brzęczkowice, Szopienice, Janów, Roździeń, Bogucice i Brzezinka. Syn kapitana wojsk koronnych Stanisława Mieroszewskiego (1727-1803), szambelan polskiego króla Józef Mieroszewski z Zagórza otrzymał tytuł hrabiego pruskiego (wygasł wraz z jego śmiercią w 1833 r.). W 1839 roku ordynacja została zamieniona na ordynację pieniężną. W 1869 r. X ordynat Sobiesław Mieroszewski i Stanisław Mieroszewski otrzymali od austriackiego cesarza Franciszka Józefa Habsburga tytuły hrabiowskie. W XIX wieku Mieroszewscy (używający czasem także nazwiska Mieroszowscy) byli m.in. właścicielami także Pałacu Spiskiego w Krakowie, Domu Ordynackiego na ul. Krupniczej 11, zamku w Pieskowej Skale, Chrzanowa i Rabki. Linia hrabiowska wygasła w 1915 wraz ze śmiercią ostatniego ordynata Krzysztofa Emila Mieroszewskiego (1857-1915).

Linia szlachecka:

Stanisław Mieroszewski w 1692 roku sprzedał Jakubowice oraz Siemianowice i Bańgów.

Bibliografia

A. Kuzio-Podrucki, Mieroszewscy. Między Śląskiem a Małopolską, Tarnowskie Góry 2010
Stanisław i Sobiesław Mieroszowscy, Wspomnienia lat ubiegłych, wstęp i opracowanie Henryk Barycz, Kraków 1964
Kapitan i dwie panny. Krakowskie pamiętniki z XIX wieku, przyg. do druku Irena Homola i Bolesław Łopuszański, Kraków 1980
Kazimierz Girtler, Opowiadania. Pamiętniki z lat 1832-1857, Kraków 1971

Linki zewnętrzne

O rodzie Mieroszewskich na stronieŚląska szlachta i arystokracja

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[grafika:Slepowron.svg|right|200px]]
-'''Mieroszewscy''' (także '''Mieroszowscy''') – [[ród]] przybyły na [[Śląsk]] i [[Małopolska|Małpolskę]] z Mieroszewic koło [[Łęczyca|Łęczycy]]. Pieczętowali się herbem [[Ślepowron_(herb_szlachecki)|Ślepowron]]. Od 1679 r. [[Ordynat|ordynaci]] [[Mysłowice|mysłowieccy]]. W [[1798]] r. uuzyskali tytuł [[Hrabia|hrabiów]] pruskich (wygasł w [[1833]] r.), a w [[1869]] r. hrabiów austriackich (tytuł wygasł w [[1915]] r.
+'''Mieroszewscy''' (także jako '''Mieroszowscy''') – [[ród]] przybyły na [[Górny Śląsk]] i do [[Małopolska|Małpolski]] z Miroszewic koło [[Łęczyca|Łęczycy]]. Pieczętowali się herbem [[Ślepowron_(herb_szlachecki)|Ślepowron]].
+Protoplastą rodu był prawdopodobnie żyjący w XIV wieku Andrzej z Miroszewic. Od końca XV wieku ich siedzibą były Jakubowice na Górnym Śląsku po małżeństwie Mikołaja zwanego Szatanem z Jadwigą Smolicką ze [[Smolice|Smolic]]. Ich syn Jan Mieroszewski określał się w pocz. XVI wieku jako pan na [[Jakubowice|Jakubowicach]], [[Michałkowice|Michałkowicach]] i [[Bańgów|Bańgowie]], a od 1558 roku był skarbnikiem będzińskim. Jego syn Krzysztof Mieroszewski był właścicielem Michałkowic, Siemianowic i [[Chropaczów|Chropaczowa]], a po małżeństwie z Jadwigą Salomon stał się właścicielem [[majorat]]u mysłowickiego. Jego brat Wojciech pojął za żonę Dorotę Gosławską, z którą miał syna Wojciecha II (protoplastę linii szlacheckiej) oraz syna Jana II (protoplastę linii ordynackiej-hrabiowskiej), który objął majorat mysłowicki.
+'''Linia mysłowicka hrabiowska:'''
+Majorat mysłowicki w 1678 roku został przekształcony w [[ordynacja|ordynację]] rodową Mieroszewskich przez Krzysztofa II Mieroszewskiego (lub Jana Krzysztofa). W skład ordynacji wchodziły [[Mysłowice]], [[Brzęczkowice]], [[Szopienice]], [[Janów]], [[Roździeń]], [[Bogucice]] i [[Brzezinka]]. Syn kapitana wojsk koronnych Stanisława Mieroszewskiego (1727-1803), [[szambelan]] polskiego króla Józef Mieroszewski z Zagórza otrzymał tytuł [[Hrabia|hrabiego]] pruskiego (wygasł wraz z jego śmiercią w [[1833]] r.). W 1839 roku ordynacja została zamieniona na ordynację pieniężną. W [[1869]] r. X ordynat Sobiesław Mieroszewski i Stanisław Mieroszewski otrzymali od austriackiego cesarza Franciszka Józefa Habsburga tytuły hrabiowskie. W XIX wieku Mieroszewscy (używający czasem także nazwiska Mieroszowscy) byli m.in. właścicielami także [[Pałac Spiski w Krakowie|Pałacu Spiskiego w Krakowie]], Domu Ordynackiego na ul. Krupniczej 11, zamku w Pieskowej Skale, Chrzanowa i Rabki. Linia hrabiowska wygasła w 1915 wraz ze śmiercią ostatniego ordynata Krzysztofa Emila Mieroszewskiego (1857-1915).
+'''Linia szlachecka:'''
+Stanisław Mieroszewski w 1692 roku sprzedał Jakubowice oraz Siemianowice i Bańgów.
 ==Bibliografia==