Krzyczew (Białoruś): Różnice pomiędzy wersjami

Krzyczew
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	mohylewski
Rejon	krzyczewski
Populacja (2010); • liczba ludności	; 27100
Nr kierunkowy	+375 2241
Kod pocztowy	213491, 213492, 213493, 213494, 213495, 213496, 213498, 213500
	Położenie na mapie Białorusi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:city}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:10, 5 wrz 2013

Krzyczew (biał. Крычаў, Kryčaŭ, ros. Кричев) – miasto na wschodniej Białorusi położone nad rzeką Soż, stolica rejonu krzyczewskiego w obwodzie mohylewskim; 27,1 tys. mieszkańców (2010).

Historia

W 1440 roku wielki książę Kazimierz oddał Krzyczew księciu Lingwenowi Olgierdowiczowi. W 1507 roku pod grodem hetman polny Stanisław Kiszka pokonał oddziały zbuntowanego Michała Glińskiego. W 1515 roku mieszkańcy złożyli przysięgę królowi Zygmuntowi I Staremu. W 1535 roku wojska moskiewskie Bazylego Szujskiego spaliły miasto. W wyniku tego Krzyczew otrzymał liczne przywileje od królów polskich. W 1550 roku wygasła linia potomków Lingwena, w związku z czym miasto wróciło do wielkich książąt litewskich. Miejscowość była w Rzeczypospolitej siedzibą starostwa wydzierżawianego przez najzamożniejsze rody (Pacowie, Radziwiłłowie, Mniszchowie). W 1620 roku powstał tu katolicki kościół parafialny. W 1633 roku otrzymał od króla prawa miejskie magdeburskie. Kolejne przywileje miasto otrzymało od króla Władysława IV, co potwierdził król Jan Kazimierz w 1650 roku. Rezydencją starosty był drewniany zamek nad rzeka Soż. Podczas wojny z Moskwą, w dniu 24 marca 1664 roku w miejscowości przebywał król Jan Kazimierz. Po I rozbiorze kraju w 1772 r. miasto znalazło się w zaborze rosyjskim, a dobra miejscowe Katarzyna II przekazała księciu Potiomkinowi. Potiomkin po roku 1790 sprzedał dobra Hołyńskim, którzy byli właścicielami do 1917 r. Właścicielami byli m.in.. Stefan Hołyński – przyjaciel Słowackiego, Aleksander Hołyński – pisarz.

Zabytki

Pałac klasycystyczny w latach 1778-1787 wybudował Potiomkin, przebudowany po pożarze w 1840 roku przez Hołyńskich w stylu neogotyckim. Obecnie w nim jest szkoła z internatem. Zachował się budynek dawnej stajni.
Park otaczający pałac to resztka paku krajobrazowego
Zamczysko po siedzibie starostów królewskich
Plebania z XIX w.
Cerkiew św. Mikołaja
Cmentarz żydowski

↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)

Linki zewnętrzne

Krzyczew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 793 .

[1] Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)

[1]

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 '''Krzyczew''' ([[Język białoruski|biał.]] ''Крычаў'', ''Kryčaŭ'', [[język rosyjski|ros.]] ''Кричев'') – miasto na wschodniej [[Białoruś|Białorusi]] położone nad rzeką [[Soż]], stolica [[rejon krzyczewski|rejonu krzyczewskiego]] w [[obwód mohylewski|obwodzie mohylewskim]]; 27,1 tys. mieszkańców (2010).
 [[Plik:Kryčaŭ,_Rynak._Крычаў,_Рынак_(XX).jpg|thumb|Dawny polski kościół katolicki (Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Maryi) w Krzyczewie zbudowany w latach 1855-1874 nakładem [[Stefan Hołyński|Stefana]] i Wincentego Hołyńskich na miejscu wcześniejszego powstałego na polecenie królowej [[Bona|Bony]] w 1620 r. - widok z początku XX w.]]
-Miejscowość  była w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] siedzibą starostwa wydzierżawianego przez najzamożniejsze rody. Rezydencją starosty był drewniany zamek nad rzeka [[Soż]]. Podczas wojny z Moskwą, w dniu 24 marca 1664 roku w miejscowości przebywał król [[Jan Kazimierz]]. Po [[I rozbiór Polski|I rozbiorze]] kraju w [[1772]] r.  miasto znalazło się w [[zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]].
+== Historia ==
-[[Władcy Rosji|Cesarzowa]] [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] przejęte dobra przekazała księciu [[Grigorij Potiomkin|Potiomkinowi]]. Po roku [[1790]] sprzedał dobra Hołyńskim, którzy byli właścicielami do [[1917]] r.  Właścicielami byli m.in.. [[Stefan Hołyński]] – przyjaciel [[Juliusz Słowacki|Słowackiego]], [[Aleksander Hołyński]] – pisarz.
+W 1440 roku wielki książę Kazimierz oddał Krzyczew księciu [[Lingwen]]owi Olgierdowiczowi. W 1507 roku pod grodem hetman polny [[Stanisław Kiszka]] pokonał oddziały zbuntowanego Michała Glińskiego. W 1515 roku mieszkańcy złożyli przysięgę królowi Zygmuntowi I Staremu. W 1535 roku wojska moskiewskie Bazylego Szujskiego spaliły miasto. W wyniku tego Krzyczew otrzymał liczne przywileje od królów polskich. W 1550 roku wygasła linia potomków Lingwena, w związku z czym miasto wróciło do wielkich książąt litewskich. Miejscowość była w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] siedzibą starostwa wydzierżawianego przez najzamożniejsze rody (Pacowie, Radziwiłłowie, Mniszchowie). W 1620 roku powstał tu katolicki kościół parafialny. W 1633 roku otrzymał od króla prawa miejskie magdeburskie. Kolejne przywileje miasto otrzymało od króla Władysława IV, co potwierdził król [[Jan Kazimierz]] w 1650 roku. Rezydencją starosty był drewniany zamek nad rzeka [[Soż]]. Podczas wojny z Moskwą, w dniu 24 marca 1664 roku w miejscowości przebywał król [[Jan Kazimierz]]. Po [[I rozbiór Polski|I rozbiorze]] kraju w [[1772]] r.  miasto znalazło się w [[zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]], a dobra miejscowe [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] przekazała księciu [[Grigorij Potiomkin|Potiomkinowi]]. Potiomkin po roku [[1790]] sprzedał dobra Hołyńskim, którzy byli właścicielami do [[1917]] r. Właścicielami byli m.in.. [[Stefan Hołyński]] – przyjaciel [[Juliusz Słowacki|Słowackiego]], [[Aleksander Hołyński]] – pisarz.
 == Zabytki ==
-* Pałac klasycystyczny w latach [[1778]]-[[1787]] wybudował Potiomkin, przebudowany  przez Hołyńskich w stylu neogotyckim. Obecnie w nim jest szkoła z internatem. Zachował się budynek dawnej stajni.
+* Pałac klasycystyczny w latach [[1778]]-[[1787]] wybudował Potiomkin, przebudowany po pożarze w 1840 roku przez Hołyńskich w stylu neogotyckim. Obecnie w nim jest szkoła z internatem. Zachował się budynek dawnej stajni.
 * Park otaczający pałac to resztka paku krajobrazowego
+* Zamczysko po siedzibie starostów królewskich
+* Plebania z XIX w.
+* Cerkiew św. Mikołaja
+* Cmentarz żydowski
 {{przypisy}}