Horki
54°17′N 30°59′E/54,283333 30,983333
 Napoleon Orda, Instytut Agronomiczny, Horki | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
1544 | ||||
| Prawa miejskie |
26 grudnia 1861 | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+375 2233 | ||||
| Kod pocztowy |
213410 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
6 | ||||
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 54°17′N 30°59′E/54,283333 30,983333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Horki, Gorki; dawniej Hory-Horki (biał. Горкi, Horki, ros. Горки, Gorki) – miasto na Białorusi, w obwodzie mohylewskim, centrum administracyjne rejonu horeckiego, nad Pronią (dorzecze Dniepru). 28,9 tys. mieszkańców (2024). Przemysł materiałów budowlanych, spożywczy, roszarnia lnu[2]. Białoruska Państwowa Akademia Gospodarki Wiejskiej (założona 1926); ogród botaniczny.
Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie hory-horackim w powiecie orszańskim województwa witebskiego[3]. Horki wraz z Horami stanowiły obszerny klucz horecki, posiadany kolejno przez książąt Druckich, Horskich, potem przez Sapiehów, następnie przez Sołohubów, aż w wieku XIX stały się własnością rządową[4].
W czasach rozbiorów miejscowość położona była w guberni mohylewskiej Imperium Rosyjskiego. W 1840 roku otwarto w niej Wyższą Szkołę Rolniczą – pierwszą wyższą szkołę o takim profilu w Imperium Rosyjskim. W 1848 została ona przekształcona w Instytut Gospodarstwa Wiejskiego[5]. Jednym z uczniów tej szkoły był od roku 1850 Rafał Kalinowski[6]. W czasie powstania styczniowego doszło tu 6 maja 1863 roku do wystąpienia zbrojnego przeciwko Rosjanom.
W Horkach znajduje się kolonia karna, do której skierowany został m.in. skazany lider białoruskiej opozycyjnej organizacji młodzieżowej „Młody Front”, Dzmitryj Daszkiewicz[7].
Heraldyka
[edytuj | edytuj kod]Herb został zatwierdzony decyzją Komitetu Wykonawczego Rejonu Horeckiego z dnia 29 maja 2001 roku № 6-5[8]. Zarejestrowany w Państwowym Rejestrze Herbów Republiki Białorusi 20 czerwca 2001 roku № 63[9].
Flaga została ustanowiona Dekretem Prezydenta Republiki Białorusi z dnia 24 sierpnia 2006 roku № 526[10] i zarejestrowana w Państwowym Rejestrze Heraldycznym Republiki Białorusi 29 sierpnia 2006 roku B-93[11]. Zatwierdzona decyzją Komitetu Wykonawczego Rejonu Horeckiego z dnia 30 czerwca 2005 roku № 7-10[12].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba mieszkańców – 28961 (1 stycznia 2024)[13].
| Skład narodowościowy (spis powszechny 2009)[14][15] | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wszyscy | Białorusini | Rosjanie | Turkmeni | Ukraińcy | Polacy | |||||
| 32 777 | 29 422 | 89,76% | 1983 | 6,05% | 331 | 1,01% | 241 | 0,74% | 53 | 0,16% |
| Azerowie | Ormianie | Romowie | Gruzini | Chińczycy | ||||||
| 43 | 0,13% | 40 | 0,12% | 26 | 0,08% | 21 | 0,06% | 21 | 0,06% | |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-28)]. (ros.).
- ↑ Horki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-30].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 94.
- ↑ Horki, miasto powiatowe guberni mohilewskiej nad rzeczką Kopyłką..., [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 125.
- ↑ Dorota Michaluk: Rozdział I. Białoruś i jej mieszkańcy w XIX i na początku XX wieku. W: Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości. s. 40.
- ↑ Małgorzata Czerwińska: Późno umiłowałem. Opowiadanie o życiu św. Rafała Kalinowskiego. Wyd. II. Katowice: Księgarnia Świętego Jacka, 1989, s. 159. ISBN 978-83-7030-601-4.
- ↑ Aleh Hruździłowicz: Źmitra Daszkiewicza adprawiać u kaloniju u Horkach. Radio Swaboda, 2011-04-30 16:34. [dostęp 2011-05-03]. (biał.).
- ↑ Геральдика региона | Горецкий райисполком [online], gorki.gov.by [dostęp 2024-11-22].
- ↑ г. Горки и Горецкий район – Официальные геральдические символы Республики Беларусь [online] [dostęp 2024-11-22] (ros.).
- ↑ Указ № 526 (Указ Президента Республики Беларусь от 24 августа 2006 г. №526 «Об учреждении официальных геральдических символов административно-территориальных единиц Могилевской области.») [online], etalonline.by [dostęp 2024-11-22].
- ↑ г. Горки и Горецкий район – Официальные геральдические символы Республики Беларусь [online] [dostęp 2024-11-22] (ros.).
- ↑ Геральдика региона | Горецкий райисполком [online], gorki.gov.by [dostęp 2024-11-22].
- ↑ Численность населения на 1 января 2024 г. и среднегодовая численность населения за 2023 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа [online], web.archive.org, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2024-04-02].
- ↑ Перепись населения 2009. Национальный состав Республики Беларусь. Том 3 [online], web.archive.org, 18 lutego 2019 [dostęp 2024-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-18].
- ↑ Национальный состав населения Могилёвской области. Архивировано из оригинала 3 ноября 2011 года., belstat.gov.by [zarchiwizowane z adresu 2011-11-03] (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 597. ISBN 978-83-231-2484-9.
