Piotr de Lamar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nowy artykuł |
|||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Rycerz infobox |
|||
[[File:POL COA Lamar.svg|thumb|right|200px|Herb Lamar]] |
|||
|imię = Piotr de Lamar |
|||
| ⚫ | |||
|portret = |
|||
|opis portretu = |
|||
|herbu = [[Lamar (herb szlachecki)|Lamar]] |
|||
|herb = POL COA Lamar.svg |
|||
|zawołanie = |
|||
|data urodzenia = |
|||
|miejsce urodzenia = |
|||
|data śmierci = |
|||
|miejsce śmierci = |
|||
|ród = |
|||
|ojciec = |
|||
|matka = |
|||
|małżonka = |
|||
|dzieci = |
|||
|wojny i bitwy = |
|||
|administracja = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | |||
== |
== Życiorys == |
||
Był synem Franciszka i bratem Mikołaja Lamara (zm. 1748), generała lejtnanta{{odn|Boniecki|1901|s=188}}{{odn|Boniecki|1909|s=329}}. Przodek Piotra – Franciszek Dellamare, szlachcic neapolitański i ujeżdżacz koni królewskich, w 1578 otrzymał od króla [[Stefan Batory|Stefana Batorego]] dyplom [[Kawaler Złotej Ostrogi|eques auratus]] i dopuszczony został do używania praw i prerogatyw szlacheckich, a do [[herb własny|herbu własnego]] dodał orła białego na czerwonym polu{{odn|Boniecki|1901|s=188}}{{odn|Szulc|1988|s=78}}. |
|||
Brat Piotra, [[Mikołaj de Lamar|Mikołaj]] (zm. 1748), był pułkownikiem, następnie generałem -lejtnantem. |
|||
W 1695 został [[rotmistrz]]em wojsk koronnych{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}. 3 listopada 1713 został pułkownikiem regimentu konnego wojsk koronnych{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}{{odn|Boniecki|1909|s=329}}. W tym samym roku posłował do [[Krym]]u{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}{{odn|Boniecki|1909|s=329}}. W 1718 został generałem adiutantem królewskim{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}. W 1726 został przywrócony do [[indygenat]]u, nadanego w 1578 jego przodkom{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}{{odn|Boniecki|1901|s=188}}{{odn|Boniecki|1909|s=329}}. W 1728 został stolnikiem inflandzkim{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=720}}. Był też starostą mednickim{{odn|Boniecki|1909|s=329}}. |
|||
==Małżeństwo i potomkowie== |
|||
Piotr ożenił się z Anną Czechowicz. z małżeństwa urodziło się 6 córek i 3 synów: Z córek: |
|||
* Teofila (zm. 1718) , po mężu Borkowska, żona [[Jerzy Dunin-Borkowski|Jerzego Dunin-Borkowskiego]], kasztelana gostyńskiego |
|||
* Izabela, po mężu Dłuska |
|||
* Katarzyna, późniejsza żona Stanisława Łosia, podstolego żydaczowskiego |
|||
* Ludwika, po mężu Ciemniewska, podstolina krasnostawska i 2 in. |
|||
Z synów: |
|||
* Kazimierz, stolnik inflandzki |
|||
* Franciszek i Jan, którzy zmienili pisownię nazwiska na Delamar i przyjęli herb [[Poraj (herb szlachecki)|Poraj (Różę)]]. |
|||
Był żonaty z Anną z Czechowiczów, z którą miał sześć córek i trzech synów: Barbarę (zm. przed 1749), Teofilę (zm. 1718), zamężną z [[Jerzy Dunin-Borkowski|Jerzym Dunin-Borkowskim]], kasztelanem gostyńskim, Konstancję zamężną z Franciszkiem Gostyńskim, Izabelę, po mężu Dłuską, Katarzynę (ur. 1703), zamężną z Stanisławem Łosiem, podstolim żydaczowskim, Ludwikę, po mężu Ciemniewską, podstolinę krasnostawską, Konstantego ''Kazimierza'', stolnika inflanckiego oraz Franciszka (ur. 1704) i Jana Władysława (ur. 1707){{odn|Boniecki|1909|s=329}}. |
|||
==Kariera== |
|||
Karierę wojskową rozpoczął w latach 90-tych XVII wieku. Od 1713 roku pułkownik. Był generalnym adjutantem Jej Królewskiej Mości. Na stanowisko stolnika inflandzkiego nobilitowany został 19 czerwca 1728 roku. Był też starostą mednickim |
|||
Dnia 12 listopada 1726 roku przedstawił dokument z 1578 roku, w którym jego przodek Franciszek otrzymał dyplom kawalera Złotej Ostrogi od króla Polski Stefana Batorego, dzięki któremu udowodnił swe szlacheckie pochodzenie i otrzymał herb Lamar. |
|||
== |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
|||
* Adam Boniecki " Herbarz Polski" (tom IV, str. 323, Lamarowie v. de Lamarowie h. Własnego) |
|||
* Adam Boniecki "Herbarz Polski" (tom XIII, str. 188, Delamar v. Delamer, v. Delamara, v. de Lamar, v. de Lamer, v. Dellamare h. Róża) |
|||
| ⚫ | |||
== Bibliografia == |
|||
| ⚫ | |||
* {{Cytuj książkę |tytuł = Encyklopedia Wojskowa |inni = [[Otton Laskowski]] (red.) |tom = IV |tytuł tomu = Karabin – Lehmann |wydawca = Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy |miejsce = Warszawa |rok = 1934 |odn = {{odn/id|Encyklopedia Wojskowa|1934}}}} |
|||
[[kategoria:Polscy wojskowi]] |
|||
* {{cytuj książkę |nazwisko = Boniecki |imię = Adam |autor link = Adam Boniecki (heraldyk) |tytuł = Herbarz Polski |tom = IV |tytuł tomu = Czetwertyńscy - Dowiakowscy |miejsce = Warszawa |wydawca = Adam Boniecki |rok = 1901 |odn = tak}} |
|||
| ⚫ | |||
* {{cytuj książkę |nazwisko = Boniecki |imię = Adam |autor link = Adam Boniecki (heraldyk) |tytuł = Herbarz Polski |tom = XIII |tytuł tomu = Krzemieniowscy - Lasoccy |miejsce = Warszawa |wydawca = Adam Boniecki |rok = 1909 |odn = tak}} |
|||
| ⚫ | |||
* {{Cytuj pismo |nazwisko = Szulc |imię = Tadeusz |tytuł = Eques Auratus w dawnej Rzeczypospolitej |url = http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.hdl_11089_11748 |czasopismo = Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica |wolumin = 38 |wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego |data = 1988 |miejsce = Łódź |odn = tak}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]] |
|||
[[Kategoria:Generałowie adiutanci I Rzeczypospolitej]] |
|||
[[Kategoria:Pułkownicy armii koronnej]] |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej]] |
|||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 00:33, 18 lut 2024
 Lamar | |
Piotr de Lamar herbu Lamar (zm. po 1739) – generał adiutant królewski, pułkownik wojsk koronnych, dyplomata polski pochodzenia włoskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Franciszka i bratem Mikołaja Lamara (zm. 1748), generała lejtnanta[1][2]. Przodek Piotra – Franciszek Dellamare, szlachcic neapolitański i ujeżdżacz koni królewskich, w 1578 otrzymał od króla Stefana Batorego dyplom eques auratus i dopuszczony został do używania praw i prerogatyw szlacheckich, a do herbu własnego dodał orła białego na czerwonym polu[1][3].
W 1695 został rotmistrzem wojsk koronnych[4]. 3 listopada 1713 został pułkownikiem regimentu konnego wojsk koronnych[4][2]. W tym samym roku posłował do Krymu[4][2]. W 1718 został generałem adiutantem królewskim[4]. W 1726 został przywrócony do indygenatu, nadanego w 1578 jego przodkom[4][1][2]. W 1728 został stolnikiem inflandzkim[4]. Był też starostą mednickim[2].
Był żonaty z Anną z Czechowiczów, z którą miał sześć córek i trzech synów: Barbarę (zm. przed 1749), Teofilę (zm. 1718), zamężną z Jerzym Dunin-Borkowskim, kasztelanem gostyńskim, Konstancję zamężną z Franciszkiem Gostyńskim, Izabelę, po mężu Dłuską, Katarzynę (ur. 1703), zamężną z Stanisławem Łosiem, podstolim żydaczowskim, Ludwikę, po mężu Ciemniewską, podstolinę krasnostawską, Konstantego Kazimierza, stolnika inflanckiego oraz Franciszka (ur. 1704) i Jana Władysława (ur. 1707)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Boniecki 1901 ↓, s. 188.
- ↑ a b c d e f Boniecki 1909 ↓, s. 329.
- ↑ Szulc 1988 ↓, s. 78.
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 720.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. IV: Karabin – Lehmann. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1934.
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. IV: Czetwertyńscy - Dowiakowscy. Warszawa: Adam Boniecki, 1901.
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. XIII: Krzemieniowscy - Lasoccy. Warszawa: Adam Boniecki, 1909.
- Tadeusz Szulc. Eques Auratus w dawnej Rzeczypospolitej. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica”. 38, 1988. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
- Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz Szlachty polskiej", (tom 8,str. 267, de Lamar herbu własnego)