Aleksander Cetner (zm. 1675): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
infobox
Konarski (dyskusja | edycje)
merytoryczne
Linia 24: Linia 24:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Aleksander Cetner''' herbu [[Przerowa (herb szlachecki)|Przerowa]] (zm. w [[1675]] roku) – [[kasztelanowie haliccy|kasztelan halicki]] w latach [[1651]]-[[1672]], chorąży podolski, rotmistrz królewski.
'''Aleksander Cetner''' herbu [[Przerowa (herb szlachecki)|Przerowa]] (zm. 25 grudnia [[1675]] roku) – [[kasztelanowie haliccy|kasztelan halicki]] w latach [[1651]]-[[1672]], od 1647 roku rotmistrz królewski, od 1641 chorąży podolski.


Syn Baltazara Cetnera.
Był członkiem [[konfederacja tyszowiecka|konfederacji tyszowieckiej]] [[1655]] roku.

Służbę wojskową rozpoczął w młodości. W 1620 roku podczas [[Bitwa pod Cecorą (1620)|bitwy pod Cecorą]] wzięty do niewoli przez Turków i następnie wykupiony dzięki wysiłkom swojego brata Andrzeja.

W randze kapitana brał udział w wojnie ze Szwedami w latach 1626-1629. W 1632 roku podpisał się pod elekcją Władysława IV na króla. Za walki z Tatarami i Kozakami otrzymał od króla nadania ziemskie. W 1641 roku nominowany na chorążego podolskiego. W 1647 roku wybrany na posła na Sejm. W 1647 roku został rotmistrzem chorągwi pancernej. W 1647 roku wraz ze swoimi ludźmi napadł i zabił dzierżawcę wsi [[Borynicze]], co spowodowały długie procesy jakie wytoczyły mu jego dzieci. W 1649 roku brał udział w [[Obrona Zbaraża|obronie Zbaraża]]. Po 1649 roku został właścicielem [[Zamek w Świrzu|zamku w Świrzu]], który rozbudował. W 1651 roku brał udział w [[Bitwa pod Beresteczkiem|bitwie pod Beresteczkiem]], po której został kasztelanem halickim. W grudniu 1653 roku brał udział w [[Bitwa pod Żwańcem|bitwie pod Żwańcem]]. Był członkiem [[konfederacja tyszowiecka|konfederacji tyszowieckiej]] w [[1655]] roku. W 1658 roku skazany na banicję za napad z [[Dymitr Jerzy Wiśniowiecki|Dymitrem Jerzym Wiśniowieckim]] na jego brata [[Konstanty Wiśniowiecki|Konstantego Wiśniowieckiego]]. W 1660 roku brał udział w [[Bitwa pod Cudnowem|bitwie pod Cudnowem]] z Rosjanami. Następnie walczył przeciwko [[Iwan Brzuchowiecki|Iwanowi Brzuchowickiemu]].

Zmarł 25 grudnia 1675 roku.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 14:03, 8 lis 2016

Aleksander Cetner
Herb
Przerowa
Rodzina

Cetnerowie

Data śmierci

1675

Aleksander Cetner herbu Przerowa (zm. 25 grudnia 1675 roku) – kasztelan halicki w latach 1651-1672, od 1647 roku rotmistrz królewski, od 1641 chorąży podolski.

Syn Baltazara Cetnera.

Służbę wojskową rozpoczął w młodości. W 1620 roku podczas bitwy pod Cecorą wzięty do niewoli przez Turków i następnie wykupiony dzięki wysiłkom swojego brata Andrzeja.

W randze kapitana brał udział w wojnie ze Szwedami w latach 1626-1629. W 1632 roku podpisał się pod elekcją Władysława IV na króla. Za walki z Tatarami i Kozakami otrzymał od króla nadania ziemskie. W 1641 roku nominowany na chorążego podolskiego. W 1647 roku wybrany na posła na Sejm. W 1647 roku został rotmistrzem chorągwi pancernej. W 1647 roku wraz ze swoimi ludźmi napadł i zabił dzierżawcę wsi Borynicze, co spowodowały długie procesy jakie wytoczyły mu jego dzieci. W 1649 roku brał udział w obronie Zbaraża. Po 1649 roku został właścicielem zamku w Świrzu, który rozbudował. W 1651 roku brał udział w bitwie pod Beresteczkiem, po której został kasztelanem halickim. W grudniu 1653 roku brał udział w bitwie pod Żwańcem. Był członkiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku. W 1658 roku skazany na banicję za napad z Dymitrem Jerzym Wiśniowieckim na jego brata Konstantego Wiśniowieckiego. W 1660 roku brał udział w bitwie pod Cudnowem z Rosjanami. Następnie walczył przeciwko Iwanowi Brzuchowickiemu.

Zmarł 25 grudnia 1675 roku.

Bibliografia

  • Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: Rocznik Lubelski, t. I, Lublin 1958, s. 115
  • Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź, 1987, s. 316.