Oblężenie Lachowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Wojna infobox}}
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne
Linia 34: Linia 34:


Po przybyciu 3 tysięcy strzelców z [[Moskwa|Moskwy]] pod koniec maja przypuszczono trzeci szturm, który został odparty przy dużych stratach strzelców, a następnie czwarty w nocy, także nieskuteczny. W obozie oblegających Rosjan szerzyła się dezercja (co noc uciekało po kilkudziesięciu żołnierzy)<ref>Marcin Gawęda, „Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s. 167.</ref>. Zbliżająca się odsiecz armii polsko-litewskiej [[województwo ruskie|wojewody ruskiego]] [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] i [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan [[bitwa pod Połonką]] uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lipca pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano „litewskiej [[Jasna Góra|Jasnej Góry]]”. Była to obok [[Słuck]]a jedyna forteca [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.
Po przybyciu 3 tysięcy strzelców z [[Moskwa|Moskwy]] pod koniec maja przypuszczono trzeci szturm, który został odparty przy dużych stratach strzelców, a następnie czwarty w nocy, także nieskuteczny. W obozie oblegających Rosjan szerzyła się dezercja (co noc uciekało po kilkudziesięciu żołnierzy)<ref>Marcin Gawęda, „Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s. 167.</ref>. Zbliżająca się odsiecz armii polsko-litewskiej [[województwo ruskie|wojewody ruskiego]] [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] i [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan [[bitwa pod Połonką]] uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lipca pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano „litewskiej [[Jasna Góra|Jasnej Góry]]”. Była to obok [[Słuck]]a jedyna forteca [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.

== Bibliografia ==

* Romański R., ''Cudnów 1660'', Warszawa: Bellona, 1996, ISBN 83-11-08590-0, [[Online Computer Library Center|OCLC]] 69490757.
* Gawęda M., ''Połonka-Basia 1660'', Warszawa: Bellona, 2005, ISBN 83-11-10211-2, [[Online Computer Library Center|OCLC]] 69452619.
* Kossarzecki K., ''Kampania roku 1660 na Litwie'', Zabrze: wydawnictwo Inforteditions, 2005, ISBN 83-89943-01-8, [[Online Computer Library Center|OCLC]] 69356816.

[[Plik:Lachowicze.jpg|thumb|290px|lewo|Zamek w Lachowiczach w XVII wieku]]
[[Plik:Lachowicze.jpg|thumb|290px|lewo|Zamek w Lachowiczach w XVII wieku]]
[[Plik:Jan Chryzostom Pasek pod Lachowiczami.JPG|thumb|290px|[[Jan Chryzostom Pasek]] pod Lachowiczami, obraz [[Juliusz Kossak|Juliusza Kossaka]]]]
[[Plik:Jan Chryzostom Pasek pod Lachowiczami.JPG|thumb|290px|[[Jan Chryzostom Pasek]] pod Lachowiczami, obraz [[Juliusz Kossak|Juliusza Kossaka]]]]

Wersja z 12:45, 28 cze 2018

Oblężenie Lachowicz
wojna polsko-rosyjska 1654-1667
Ilustracja
Oblężenie Lachowicz, grawer z XVII w.
Czas

23 marca - 28 czerwca 1660

Miejsce

Lachowicze

Terytorium

dzisiejsza Białoruś

Wynik

zwycięstwo Polaków i Litwinów

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Carstwo Rosyjskie
Dowódcy
Mikołaj Judycki Iwan Chowański
Siły
2500 10 000 - 11 000
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
53°02′N 26°16′E/53,033333 26,266667

Szablon:Wojna polsko-rosyjska 1654-1667 Oblężenie Lachowicz miało miejsce w dniach 23 marca-28 czerwca 1660 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

Dnia 23 marca 1660 roku armia rosyjska (ok. 11 tys. żołnierzy[1]) pod wodzą Iwana Chowańskiego obległa Lachowicze, jedną z największych twierdz Rzeczypospolitej na Białorusi. Garnizonem twierdzy dowodził wojski rzeczycki Mikołaj Judycki mający do dyspozycji 29 dział, 59 hakownic, dwie śmigownice, 141 zbroi pikinierskich i 257 obojczyków do tych zbroi oraz 551 hełmów.

Opis twierdzy

Twierdza miała cztery bastiony i trzy nadszańce. Bastion sadowy od strony sadu z nadszańcem; bastion położony niedaleko „kawalera rynkowego”; bastion wodny z nadszańcem i bastion pusty, ponieważ nie miał nadszańca (zwanego też kawalerem). Na bastionie sadowym rozmieszczono ciężkie działa („Cantor” i „Bazyliszek”), na nadszańcu miało stanowisko strzeleckie działo zwane „Wieloryb”. Jedna strona bastionu miała kazamatę z działem szrotowym „Jgnis”. Naprzeciw bramy znajdował się szaniec lub kawaler z 18-funtowym działkiem „Samson”.

Oblężenie

Podczas trzech miesięcy oblężenia twierdza wytrzymała cztery rosyjskie szturmy. Dwa pierwsze w kwietniu po zbudowaniu baterii oblężniczych i aproszy. Wojska moskiewskie podczas ataku krzyczały według relacji[czyjej?] „cariew, cariew gorod!”. W wyniku dwóch szturmów Chowański według relacji[czyjej?] na wałach stracił około 1 tys. ludzi, a drugie tyle zostało zabitych od ognia armatniego. 17 wziętych do niewoli Moskwian powieszono na wałach. Wojska moskiewskie nękały nieustannie oddziały Samuela Oskierki i mordowały okoliczną ludność (spaliły m.in. Zelwę).

Po przybyciu 3 tysięcy strzelców z Moskwy pod koniec maja przypuszczono trzeci szturm, który został odparty przy dużych stratach strzelców, a następnie czwarty w nocy, także nieskuteczny. W obozie oblegających Rosjan szerzyła się dezercja (co noc uciekało po kilkudziesięciu żołnierzy)[2]. Zbliżająca się odsiecz armii polsko-litewskiej wojewody ruskiego Stefana Czarnieckiego i hetmana wielkiego litewskiego Pawła Sapiehy sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan bitwa pod Połonką uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lipca pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano „litewskiej Jasnej Góry”. Była to obok Słucka jedyna forteca Wielkiego Księstwa Litewskiego, która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.

Bibliografia

Zamek w Lachowiczach w XVII wieku
Jan Chryzostom Pasek pod Lachowiczami, obraz Juliusza Kossaka

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Курбатов О. А. «Литовский поход 7168 г.» кн. И. А. Хованского и битва при Полонке 18 июня 1660 г.//Славяноведение. 2003. № 4. С. 25 – 40.
  2. ↑ Marcin Gawęda, „Połonka-Basia 1660, Dom Wydawniczy Bellona, s. 167.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oblężenie_Lachowicz&oldid=53810880”