Nowa Mysz: Różnice pomiędzy wersjami

Nowa Mysz
	; Cerkiew Przemienienia Pańskiego
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Populacja (2006); • liczba ludności	; 1000
Nr kierunkowy	163
Kod pocztowy	225331
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Nowa Mysz
	Położenie na mapie Białorusi Nowa Mysz
	53°08′N 25°54′E/53,133333 25,900000

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:45, 28 cze 2018

Nowa Mysz (biał. Новая Мыш) – wieś (dawniej miasteczko^[1]) na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie baranowickim.

We wsi znajduje się katolicki kościół Objawienia Pańskiego^[2] oraz prawosławna cerkiew Przemienienia Pańskiego^[3].

Historia

Powstała kilka kilometrów na południe od osady Stara Mysz, znajdującej się przy zamku rodu Chodkiewiczów z XVI w. Miejscowość została całkowicie spalona podczas wojny z Moskwą rozpoczętej w 1654 roku. W 1666 roku nabył je bohaterski obrońca twierdzy w Lachowiczach kasztelan Mikołaj Judycki, który ufundował tu za sumę 105 tys. złotych klasztor i kolegium jezuickie działające do 1693 roku. W 1784 roku miasto wraz z majątkiem stało się własnością króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po rozbiorze Polski w 1795 roku zostało wcielone do Rosji. W XIX wieku nastąpił wzrost ludności żydowskiej.

Za II Rzeczypospolitej Nowa Mysz wchodziła w skład woj. nowogródzkiego i powiatu baranowickiego. Była siedzibą gminy Nowa Mysz^[4]. W 1921 roku liczyła 1815 mieszkańców^[5]. Po wojnie Nowa Mysz weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego i była siedzibą rejonu nowomyskiego.

Pomniki

W 1989 lub 1990 roku obok wejścia do kościoła w Nowej Myszy został ustawiony czterometrowy, drewniany krzyż bez napisu. Miał on upamiętniać ofiary sowieckich deportacji 1940 roku. Inicjatorem wzniesienia pamiątki był ówczesny proboszcz Walentyn Nowak, pomysł poparła też miejscowa ludność. Krzyż ustawiony został bez zgody władz, co doprowadziło do konfliktów. Aby zapobiec jego uszkodzeniu przeniesiono go później na ścianę świątyni, gdzie znajduje się do dziś^[2].

Zabytki

Kościół katolicki pw. Przemienienia Pańskiego z 1825 roku. We wnętrzu bogate wyposażenie przeniesione z kościoła benedyktynek w Nieświeżu, w tym trzy barokowe ołtarze z XVII wieku, rokokowa ambona z 1757 roku i rokokowe organy z 1762 roku.
resztki polskiego cmentarza z XIX wieku
karczma murowana
cerkiew z 1859 roku
synagoga
szkoła polska z 20 lecia międzywojennego
Gorzelnia w stylu neogotyckim w Starej Myszy
wały zamku Chodkiewiczów w Starej Myszy
resztki alei dworskiej w Starej Myszy

Przypisy

↑ Nowa Mysz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 837 .
↑ ^a ^b Ronny Heidenreich: Zachodniaja Biełaruś. Bresckaja wobłasć. W: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. s. 208.
↑ Спаса-Праабражэнская царква
↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923

Bibliografia

Pod red. Anny Kaminsky: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. Lipsk: Fundacja Badań nad Dyktaturą SED, 2011, s. 278. [dostęp 2011-07-26]. (biał.).

Linki zewnętrzne

Mysz 1.) Nowa, mko nad rz. Myszanką, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 837 .
Mysz 2.) Stara, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 838 .

[1] Nowa Mysz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 837 .

[miescy-2] Ronny Heidenreich: Zachodniaja Biełaruś. Bresckaja wobłasć. W: Miescy pamiaci achwiarau kamunizmu u Biełarusi. s. 208.

[3] Спаса-Праабражэнская царква

[gus-4] Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933

[skorowidz-5] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 == Historia ==
-Powstała kilka kilometrów na południe od osady [[Stara Mysz]], znajdującej się przy zamku rodu [[Chodkiewiczowie|Chodkiewiczów]] z XVI w. Miejscowość została całkowicie spalona podczas wojny z Moskwą rozpoczętej w 1654 roku. Po odbudowie w 2 poł. XVII wieku założono tu klasztor jezuitów. W 1784 roku miasto wraz z majtkiem stało się własnością króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]]. Po rozbiorze Polski w 1795 roku zostało wcielone do Rosji. W XIX wieku nastąpił wzrost ludności żydowskiej.
+Powstała kilka kilometrów na południe od osady [[Stara Mysz]], znajdującej się przy zamku rodu [[Chodkiewiczowie|Chodkiewiczów]] z XVI w. Miejscowość została całkowicie spalona podczas wojny z Moskwą rozpoczętej w 1654 roku. W 1666 roku nabył je bohaterski [[Oblężenie Lachowicz|obrońca twierdzy w Lachowiczach]] kasztelan [[Mikołaj Judycki]], który ufundował tu za sumę 105 tys. złotych klasztor i kolegium jezuickie działające do 1693 roku. W 1784 roku miasto wraz z majątkiem stało się własnością króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]]. Po rozbiorze Polski w 1795 roku zostało wcielone do Rosji. W XIX wieku nastąpił wzrost ludności żydowskiej.
 Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] Nowa Mysz wchodziła w skład [[województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|woj. nowogródzkiego]] i [[powiat baranowicki|powiatu baranowickiego]]. Była siedzibą [[gmina Nowa Mysz|gminy Nowa Mysz]]<ref name="gus">Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - ''podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku'', Książnica-Atlas, Lwów 1933</ref>. W 1921 roku liczyła 1815 mieszkańców<ref name="skorowidz">Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923</ref>. Po wojnie Nowa Mysz weszła w struktury administracyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]] i była siedzibą [[Rejon nowomyski|rejonu nowomyskiego]].