Agility

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Collie pokonujący stacjonatę
Owczarek australijski wybiegający z tunelu
Pudel średni wychodzący z rękawu
Golden retriever na huśtawce
Labrador retriever podczas slalomu

Agilitysport dla psów polegający na tym, że pies prowadzony przez swojego przewodnika głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód.

Pies musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, ale nie zna ich układu przed startem (przewodnicy przed startem mają czas na zapoznanie się z układem toru i ich zadaniem jest sprawne poprowadzenie psa przez tor). Należy zaliczać tzw. strefy kontaktu, np. pies wbiegając na równię pochyłą nie może od razu skoczyć na jej szczyt, ale musi zaliczyć tę strefę (choćby jedną łapą).

Psy oceniane są przez sędziów w kategoriach dostosowanych do wielkości psa. Dla mniejszych psów poprzeczki niżej, dla większych wyżej (kategorie small, medium i large).

Pierwotnie sport ten zyskał popularność jako przerywnik w czasie zawodów jeździeckich. Współcześnie zdobywa w Polsce coraz większą popularność. Według regulaminu agility, zatwierdzonego przez FCI, nie mogą brać udziału w zawodach psy: chore, z dysplazją, urazami oraz suki ciężarne.

Agility dzieli się na trzy klasy wzrostowe:

  • small do 35 cm w kłębie,
  • medium 35–43 cm w kłębie,
  • large od 43 cm w kłębie,

oraz na cztery klasy trudności:

  • A0 („zerówki”, nieoficjalna),
  • A1,
  • A2,
  • A3,

i klasę otwartą dla wszystkich psów open.

Pies musi pokonać: stacjonatę (hopkę), skok w dal, koło, kładkę, huśtawkę, palisadę, slalom, tunel sztywny oraz rękaw. W klasie A0 nie ma: slalomu, huśtawki i opony.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]