Kosaciec bródkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosaciec bródkowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

kosaćcowate

Rodzaj

kosaciec

Gatunek

kosaciec bródkowy

Nazwa systematyczna
Iris × germanica L.
Sp. pl. 1:38. 1753[3].
Kosaciec bródkowy

Kosaciec bródkowy, kosaciec niemiecki (Iris × germanica L.) – gatunek byliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae)[3]. Przypuszczalnie jest naturalnym mieszańcem I. variegata i I. pallida[4][5]. Pochodzi prawdopodobnie z basenu Morza Śródziemnego, uprawiany w wielu innych krajach[3]. Kwitnie w maju i na początku czerwca.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Rośliny tego gatunku dorastają do ok. 80 cm wysokości. Gatunek jest bardzo zmienny – uzyskano liczne odmiany uprawne różniące się znacznie wielkością roślin i kwiatów[6].
Liście
Szablaste[6].
Kwiaty
Na szczycie rozgałęzionego pędu kwiatowego. Poszczególne kwiaty o budowie typowej dla kosaćców – zewnętrzne trzy listki okwiatu są odgięte, a trzy znajdujące się wewnątrz są wzniesione. Wzdłuż środkowej części listków wywiniętych na zewnątrz wyrastają krótkie włoski zwane bródką (stąd nazwa). Listki okwiatu są niebiesko-liliowe, podczas gdy bródka ma barwę żółtą[6].

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Kosaciec bródkowy uprawiany jest jako roślina ozdobna na rabatach bylinowych oraz na kwiaty cięte. Wymaga żyznych próchniczych gleb oraz słonecznego lub półcienistego miejsca. Źle rośnie na glebie kamienistej i piaszczystej. Zwłaszcza w okresie wzrostu i kwitnienia potrzebuje dużo wody. Rozmnażanie, a także przesadzanie, należy wykonywać od początku sierpnia do października[7].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina lecznicza – surowcem leczniczym jest kłącze zawierające 0,2–0,3% olejku eterycznego (m.in. kwas mirystynowy), 6–8% garbników, około 8% oleju tłustego, około 6% związków cukrowych, 50% skrobi i do 10% śluzu. Ponadto zawiera flawonoidy, irydynę i sole mineralne. Kłącze kosaćca stosuje się w lecznictwie wyłącznie jako składnik wykrztuśnych i moczopędnych mieszanek ziołowych. Najszersze zastosowanie kłącze kosaćca ma w perfumerii jako utrwalacz zapachów. W kosmetyce sproszkowane kłącze dawniej było dodatkiem do proszków do czyszczenia zębów oraz zasypek przeciwpotowych[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-26] (ang.).
  3. a b c Taxon: Iris ×germanica L.. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network – (GRIN). [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  4. John Moons. Iris Variegata – Hungarian Iris. „CIS Newsletter”. 61 (4), s. 10–12, Fall 2017. Canadian Iris Society. [dostęp 2021-09-16]. (ang.). 
  5. FNA Vol. 26 Page 373, 375, 376. efloras.org (Flora of North America). [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  6. a b c Kazimierz Grabowski, Joanna Krause, Anna Lisiecka, Krystyna Oszkinis, Stanisława Szczepaniak: Rośliny ozdobne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 401. ISBN 83-09-01774-X.
  7. Kosaciec bródkowy. 2013. [dostęp 2013-04-01]. (pol.).
  8. Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski: Rośliny lecznicze i ich zastosowanie. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1987, s. 205–207. ISBN 83-202-0472-0.