Malarstwo iluzjonistyczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
* '''malarstwo ścienne''', najczęściej nazywane '''malarstwem iluzjonistycznym'''. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z [[pejzaż]]em i czasem [[martwa natura|martwej natury]]. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki [[monochromatyzm|monochromatycznej]] Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w [[renesans]]ie włoskim. Sztuka ta wymagała od twórcy wybitnej znajomości zasad [[perspektywa|perspektywy]] a często żmudnych wyliczeń matematycznych. Stworzone przez wielkich malarzy dzieła iluzjonistyczne do dziś budzą podziw i budzą zdumienie realnością powodowanego złudzenia. Do największy dzieł tego nurtu należą [[Baldassare Peruzzi|Baldasare Peruzziego]] (1481-1536) ''Salone delle Prospettive'' w Villa Farnesina w [[Rzym]]ie i Andrei Pozzo (1642-1709) "Wielka kopuła S.Ignazio" również w Rzymie. Efekty iluzjonistyczne, zwłaszcza fragmenty architektury i wnętrz występowały często w wielu obrazach, o tematyce religijnej czy portretach. Współcześnie efekty iluzjonistyczne znów stają się modne i znajdują coraz częściej zastosowanie we wnętrzach sklepów, restauracji, urzędów i domach prywatnych. Bywa również stosowane w skali monumentalnej. Znajduje również zastosowanie w scenografii teatralnej i filmowej. |
* '''malarstwo ścienne''', najczęściej nazywane '''malarstwem iluzjonistycznym'''. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z [[pejzaż]]em i czasem [[martwa natura|martwej natury]]. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki [[monochromatyzm|monochromatycznej]] Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w [[renesans]]ie włoskim. Sztuka ta wymagała od twórcy wybitnej znajomości zasad [[perspektywa|perspektywy]] a często żmudnych wyliczeń matematycznych. Stworzone przez wielkich malarzy dzieła iluzjonistyczne do dziś budzą podziw i budzą zdumienie realnością powodowanego złudzenia. Do największy dzieł tego nurtu należą [[Baldassare Peruzzi|Baldasare Peruzziego]] (1481-1536) ''Salone delle Prospettive'' w Villa Farnesina w [[Rzym]]ie i Andrei Pozzo (1642-1709) "Wielka kopuła S.Ignazio" również w Rzymie. Efekty iluzjonistyczne, zwłaszcza fragmenty architektury i wnętrz występowały często w wielu obrazach, o tematyce religijnej czy portretach. Współcześnie efekty iluzjonistyczne znów stają się modne i znajdują coraz częściej zastosowanie we wnętrzach sklepów, restauracji, urzędów i domach prywatnych. Bywa również stosowane w skali monumentalnej. Znajduje również zastosowanie w scenografii teatralnej i filmowej. |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Image:Sant'Ignazio - painted dome - antmoose.jpg|Andrea Pozzo: "Kopuła S.Ignatio",1695, fresk |
Image:Sant'Ignazio - painted dome - antmoose.jpg|Andrea Pozzo: "Kopuła S. Ignatio",1695, fresk |
||
Image:Andrea_Mantegna_064.jpg| A.Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk |
Image:Andrea_Mantegna_064.jpg| A. Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk |
||
Image:Jan Gossaert 003.jpg|J.Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska |
Image:Jan Gossaert 003.jpg|J. Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska |
||
Image:Raffael 060.jpg|Rafael: fragment dekoracji w ''Stanza della Segnatura'' w |
Image:Raffael 060.jpg|Rafael: fragment dekoracji w ''Stanza della Segnatura'' w Watykanie, 1510, fresk |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
* '''iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe''' – najczęściej określane [[Język francuski|francuskim]] terminem '''Trompe l`oeil'''. Popularne szczególnie w okresie [[barok]]u, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]], [[Włochy|Włoszech]] i [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. Niekiedy iluzjonistycznie malowane martwe natury stanowią tylko uzupełnienie większych kompozycji i występują w portretach, ściennym malarstwie iluzjonistycznym i malarstwie religijnym. Szczególny renesans przeżywało w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] gdzie na przełomie [[XIX]] i [[XX]] w. tacy twórcy jak[[:en:William Harnett|Wiliam Harnett]], [[John Haberle]] czy [[:en:John F. Peto|John Frederic Peto]] tworzyli w najlepszej tradycji ''trompe l`oile'' martwe natury złożone najczęściej z przedmiotów związanych z najnowszą historią Stanów ([[rewolwer]]y [[Samuel Colt|Colta]], gazety, fotografie. opakowania). W wielu obrazach [[hiperrealizm|hiperrealistycznych]] również występują akcenty malarstwa iluzjonistycznego. Ten rodzaj malarstwa zawsze cieszył się pewną popularnością i jest uprawiany także i dziś przez niektórych twórców. |
* '''iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe''' – najczęściej określane [[Język francuski|francuskim]] terminem '''Trompe l`oeil'''. Popularne szczególnie w okresie [[barok]]u, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]], [[Włochy|Włoszech]] i [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. Niekiedy iluzjonistycznie malowane martwe natury stanowią tylko uzupełnienie większych kompozycji i występują w portretach, ściennym malarstwie iluzjonistycznym i malarstwie religijnym. Szczególny renesans przeżywało w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] gdzie na przełomie [[XIX]] i [[XX]] w. tacy twórcy jak [[:en:William Harnett|Wiliam Harnett]], [[John Haberle]] czy [[:en:John F. Peto|John Frederic Peto]] tworzyli w najlepszej tradycji ''trompe l`oile'' martwe natury złożone najczęściej z przedmiotów związanych z najnowszą historią Stanów ([[rewolwer]]y [[Samuel Colt|Colta]], gazety, fotografie. opakowania). W wielu obrazach [[hiperrealizm|hiperrealistycznych]] również występują akcenty malarstwa iluzjonistycznego. Ten rodzaj malarstwa zawsze cieszył się pewną popularnością i jest uprawiany także i dziś przez niektórych twórców. |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Image:William Michael Harnett 001.jpg|W.Harnett: "Wierny Colt", 1890, olej, płótno |
Image:William Michael Harnett 001.jpg|W. Harnett: "Wierny Colt", 1890, olej, płótno |
||
Image:PetoLetterRack.jpeg|J.F.Peto: "Listy" 1908, olej, płotno |
Image:PetoLetterRack.jpeg|J. F. Peto: "Listy" 1908, olej, płotno |
||
Image:Johann Heinrich Füssli 066.jpg|H.Füssli:"Trompe-l'oeil", 1750, olej, płótno |
Image:Johann Heinrich Füssli 066.jpg|H. Füssli:"Trompe-l'oeil", 1750, olej, płótno |
||
Grafika:Iza.jpg|T.Steifer: "Martwa natura z Ciocią Izą", 2004, olej, płyta |
Grafika:Iza.jpg|T. Steifer: "Martwa natura z Ciocią Izą", 2004, olej, płyta |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
=== Zobacz też: === |
|||
[[Iluzjonizm]] |
*[[Iluzjonizm]] |
||
[[Kategoria:Kierunki w malarstwie|iluzjonistyczne, Malarstwo]] |
[[Kategoria:Kierunki w malarstwie|iluzjonistyczne, Malarstwo]] |
Wersja z 21:54, 12 sie 2008
Malarstwo iluzjonistyczne, iluzjonizm, franc.Trompe l`oeil – styl w malarstwie, sposób malowania wywołujący złudzenie, iż perspektywa obrazu albo przedstawiane przedmioty są rzeczywiste. Jednym z takich obrazów jest fresk Leonarda da Vinci Ostatnia wieczerza.
Pierwsze wzmianki o malarstwie iluzjonistycznym pochodzą ze starożytności, ze znanej legendy o greckim malarzu Apellesie, który tak realistycznie namalował kotarę okrywającą obraz, że ulegli złudzeniu widzowie starali się kotarę odsunąć. Iluzjonizm stosowano często w malarstwie pompejańskim. W czasach nowożytnych szczególnie popularny stał się w okresie baroku. Od tego czasu wyróżnić można dwa główne nurty malarstwa iluzjonistycznego:
- malarstwo ścienne, najczęściej nazywane malarstwem iluzjonistycznym. Zwykle przedstawia iluzjonistycznie fragmenty architektury, często w połączeniu z pejzażem i czasem martwej natury. Charakterystyczne jest stosowanie dla oddania detali architektonicznych czy złudzenia reliefu techniki monochromatycznej Szczególnie popularne we wnętrzach kościelnych i pałacowych, najwcześniej pojawiło się w renesansie włoskim. Sztuka ta wymagała od twórcy wybitnej znajomości zasad perspektywy a często żmudnych wyliczeń matematycznych. Stworzone przez wielkich malarzy dzieła iluzjonistyczne do dziś budzą podziw i budzą zdumienie realnością powodowanego złudzenia. Do największy dzieł tego nurtu należą Baldasare Peruzziego (1481-1536) Salone delle Prospettive w Villa Farnesina w Rzymie i Andrei Pozzo (1642-1709) "Wielka kopuła S.Ignazio" również w Rzymie. Efekty iluzjonistyczne, zwłaszcza fragmenty architektury i wnętrz występowały często w wielu obrazach, o tematyce religijnej czy portretach. Współcześnie efekty iluzjonistyczne znów stają się modne i znajdują coraz częściej zastosowanie we wnętrzach sklepów, restauracji, urzędów i domach prywatnych. Bywa również stosowane w skali monumentalnej. Znajduje również zastosowanie w scenografii teatralnej i filmowej.
-
Andrea Pozzo: "Kopuła S. Ignatio",1695, fresk
-
A. Mantegna: plafon w Palazzo Ducale w Mantui, 1473, fresk
-
J. Gossaert: "Danae". 1527, olej, deska
-
Rafael: fragment dekoracji w Stanza della Segnatura w Watykanie, 1510, fresk
- iluzjonistyczne malarstwo sztalugowe – najczęściej określane francuskim terminem Trompe l`oeil. Popularne szczególnie w okresie baroku, ale malowane też wcześniej i później martwe natury mające na celu sprawiać złudzenie trójwymiarowych przedmiotów. Popularne szczególnie były w Niderlandach, Włoszech i Hiszpanii. Przedstawiały najczęściej upięte na desce kompozycje drobnych przedmiotów, listów, piór, okularów, przyborów toaletowych i malarskich itp. Niekiedy iluzjonistycznie malowane martwe natury stanowią tylko uzupełnienie większych kompozycji i występują w portretach, ściennym malarstwie iluzjonistycznym i malarstwie religijnym. Szczególny renesans przeżywało w Stanach Zjednoczonych gdzie na przełomie XIX i XX w. tacy twórcy jak Wiliam Harnett, John Haberle czy John Frederic Peto tworzyli w najlepszej tradycji trompe l`oile martwe natury złożone najczęściej z przedmiotów związanych z najnowszą historią Stanów (rewolwery Colta, gazety, fotografie. opakowania). W wielu obrazach hiperrealistycznych również występują akcenty malarstwa iluzjonistycznego. Ten rodzaj malarstwa zawsze cieszył się pewną popularnością i jest uprawiany także i dziś przez niektórych twórców.
-
W. Harnett: "Wierny Colt", 1890, olej, płótno
-
J. F. Peto: "Listy" 1908, olej, płotno
-
H. Füssli:"Trompe-l'oeil", 1750, olej, płótno
-
T. Steifer: "Martwa natura z Ciocią Izą", 2004, olej, płyta