Ulica Bagatela w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 14497054 autora Fotojosz
Kosaciec (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 18: Linia 18:
'''Ulica Bagatela w Warszawie''' - ulica warszawskiego [[Śródmieście (dzielnica Warszawy)|Śródmieścia]], biegnąca od [[Aleje Ujazdowskie w Warszawie|Alej Ujazdowskich]] do [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]].
'''Ulica Bagatela w Warszawie''' - ulica warszawskiego [[Śródmieście (dzielnica Warszawy)|Śródmieścia]], biegnąca od [[Aleje Ujazdowskie w Warszawie|Alej Ujazdowskich]] do [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]].


==Historia==
Utworzona na przełomie XVIII/XIX wieku jako droga od traktu mokotowskiego do wąwozu przy [[Belweder w Warszawie|Belwederze]].

Ulica Bagatela powstała na przełomie XVIII/XIX wieku jako droga od traktu mokotowskiego do wąwozu przy [[Belweder w Warszawie|Belwederze]].


W latach [[1884]]-90 zachodnia część ulicy została przekształcona w ogród zoologiczny, później park, rozparcelowany po roku [[1901]].
W latach [[1884]]-90 zachodnia część ulicy została przekształcona w ogród zoologiczny, później park, rozparcelowany po roku [[1901]].


Po roku [[1910]] przy ulicy pobudowano zachowane do dziś wielkomiejskie kamienice. Za najciekawszą z nich uznać należy wystawioną w roku [[1912]] pod numerem 14, dla Adama Bromke, według projektu budowniczego A. Daniszewskiego.
Po roku [[1910]] przy ulicy w rejonie [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Pl. Unii Lubelskiej]] pobudowano zachowane do dziś wysokie, wielkomiejskie kamienice. Za najciekawszą z nich uznać należy wystawioną w roku [[1912]] pod numerem 14, dla Adama Bromke, według projektu budowniczego A. Daniszewskiego.
Kamienica ta otrzymała trzy elewacje: od Bagateli, [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]] i [[Aleja Szucha w Warszawie|Alei Szucha]]. Jej elewację ozdobiły detale utrzymane w duchu [[neobarok|neobaroku]], dodatkowo fasadę urozmaiciły dwa [[eker|ekery]] przechodzące w wieżyczki nakryte cebulastymi hełmami.
Kamienica ta otrzymała trzy elewacje: od Bagateli, [[Plac Unii Lubelskiej w Warszawie|Placu Unii Lubelskiej]] i [[Aleja Szucha w Warszawie|Alei Szucha]]. Jej elewację ozdobiły detale utrzymane w duchu [[neobarok|neobaroku]], dodatkowo fasadę urozmaiciły dwa [[eker|ekery]] przechodzące w wieżyczki nakryte cebulastymi hełmami.
W lach okupacji spłonęła willa malarza [[Marcello Bacciarelli|Marcelego Bacciarellego]], której wypalone mury rozebrano około roku 1950.

==Linki zewnętrzne==
==Linki zewnętrzne==
[http://www.warszawa1939.pl/zdjecia/bagatela/old/bagatela_14.jpg Kamienica Adama Bromke przed 1939]
[http://www.warszawa1939.pl/zdjecia/bagatela/old/bagatela_14.jpg Kamienica Adama Bromke przed 1939]

Wersja z 15:54, 18 lis 2008

Bagatela
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{jednostki}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo {{{państwo}}}
Miejscowość

{{{miejscowość}}}

Poprzednie nazwy

{{{poprzednie nazwy}}}

Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
Al. Ujazdowskie
ul. Flory
pl. Unii Lubelskiej
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Ulica Bagatela w Warszawie - ulica warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od Alej Ujazdowskich do Placu Unii Lubelskiej.

Historia

Ulica Bagatela powstała na przełomie XVIII/XIX wieku jako droga od traktu mokotowskiego do wąwozu przy Belwederze.

W latach 1884-90 zachodnia część ulicy została przekształcona w ogród zoologiczny, później park, rozparcelowany po roku 1901.

Po roku 1910 przy ulicy w rejonie Pl. Unii Lubelskiej pobudowano zachowane do dziś wysokie, wielkomiejskie kamienice. Za najciekawszą z nich uznać należy wystawioną w roku 1912 pod numerem 14, dla Adama Bromke, według projektu budowniczego A. Daniszewskiego. Kamienica ta otrzymała trzy elewacje: od Bagateli, Placu Unii Lubelskiej i Alei Szucha. Jej elewację ozdobiły detale utrzymane w duchu neobaroku, dodatkowo fasadę urozmaiciły dwa ekery przechodzące w wieżyczki nakryte cebulastymi hełmami. W lach okupacji spłonęła willa malarza Marcelego Bacciarellego, której wypalone mury rozebrano około roku 1950.

Linki zewnętrzne

Kamienica Adama Bromke przed 1939

Bibliografia