Mirosław Okoński

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	171 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | commons = | medale = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | www = | miejsce urodzenia = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | opis grafiki = | kariera seniorska = | numer w klubie = | klub = | odznaczenia = | data śmierci = Nieznane pola: "masa_ciała", "krajurodzenia", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "data1", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "data2", "pseudonim", "imięinazwisko", "latawreprezentacji", "reprezentacja", "występywreprezentacji(gole)", "występy(gole)", "lata" oraz "numer".

Mirosław Marian Okoński (ur. 8 grudnia 1958 w Koszalinie), piłkarz polski, mistrz Polski i zdobywca Pucharu Polski, reprezentant Polski.

Występował na boisku głównie jako lewoskrzydłowy i rozgrywający, nosił przydomki boiskowe "Mundek", "Oko", "Okoń". Uważany za jeden z największych talentów w piłce polskiej, nie spełniał oczekiwań szczególnie w zespole narodowym, był natomiast popularny wśród kibiców niemieckich w okresie występów w Bundeslidze.

Treningi piłkarskie rozpoczynał w Gwardii Koszalin, gdzie występował w latach 1969-1977. W 1977 przeszedł do Lecha Poznań; był zawodnikiem poznańskiego klubu do 1980, ponownie 1982-1986 i w 1992. Łącznie wystąpił w 200 meczach ekstraklasy (jako piłkarz Lecha), strzelając 69 goli; osiągnął trzy tytuły mistrzowskie (1983, 1984, 1993) oraz miał udział w zdobyciu dwóch Pucharów Polski (1982, 1984). Jest najstarszym piłkarzem Lecha z tytułem mistrzowskim (prawie 35 lat w 1993). Kibice Lecha uznali go w plebiscycie "Gazety Wyborczej" za piłkarza 80-lecia klubu.

W latach 1980-1982 z racji odbywania służby wojskowej reprezentował warszawską Legię (52 mecze ligowe, 15 bramek, dwa Puchary Polski - 1980, 1981). W Niemczech reprezentował barwy Hamburger SV (1986-1988 62-15), w 1987 w plebiscycie na piłkarza roku Bundesligi zajął 2. miejsce za Uwe Rahnem. Ponadto był zawodnikiem Olimpii Poznań (1992-1993), Astry Krotoszyn (1994-1995), Lipnie Stęszew (1995), Klubie Piłkarskim Poznań (2001-2002), Concordia Hamburg (1993), SV Raspo Elmhorn (1993-1994). W latach 1988-1992 występował w lidze greckiej (AEK Ateny 77-22, Korintos 18-4). W rundzie wiosennej sezonu 1996/97 powrócił do macierzystego klubu - Gwardii Koszalin i rozegrał kilka spotkań na szczeblu trzecioligowym.

Grał w zespołach narodowych w różnych kategoriach wiekowych. W reprezentacji seniorów występował w latach 1977-1987, zaliczył 29 spotkań.

Jako trener pracował z Górnikiem Łęczyca, Czarnymi Żagań, a od 28 września 2007 jest trenerem napastników w Warcie Poznań. "Oko" słynął również z rozrywkowego trybu życia. Mawiano, że gdy Okoński bawił się w Poznaniu, bawiło się całe miasto. Był urodzonym futbolistą. Uznawany do dziś za jednego z najlepszych techników polskiej piłki nożnej.

Źródła:

• Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)