Katedra Świętej Trójcy w Dreźnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot poprawia: de:Katholische Hofkirche |
m robot dodaje: eu:Katholische Hofkirche |
||
| Linia 103: | Linia 103: | ||
[[en:Katholische Hofkirche]] |
[[en:Katholische Hofkirche]] |
||
[[es:Hofkirche (Dresde)]] |
[[es:Hofkirche (Dresde)]] |
||
[[eu:Katholische Hofkirche]] |
|||
[[fr:Cathédrale de la Sainte-Trinité de Dresde]] |
[[fr:Cathédrale de la Sainte-Trinité de Dresde]] |
||
[[is:Dómkirkjan í Dresden]] |
[[is:Dómkirkjan í Dresden]] |
||
Wersja z 21:23, 7 paź 2010
Katedra św. Trójcy (niem. Kathedrale Ss. Trinitatis) – znana również w literaturze jako Kościół Dworski (niem. Hofkirche); usytuowana nieopodal rezydencji Wettynów na Starym Mieście w centrum Drezna.
Historia
Kościół Dworski jest jedną z największych nowożytnych budowli sakralnych wzniesionych na terenie Saksonii. Świątynia w stylu późnego baroku została wzniesiona na zlecenie Augusta III Sasa przez włoskiego architekta Gaetano Chiaveriego w latach 1739-1751. Pomocnikami Chiaveriego byli m.in. działający w Krakowie Francesco Placidi i Antonio Zucchi. Świadkiem budowy kościoła był Bernardo Bellotto, który w swoich widokach miasta ukazywał dopiero co powstający kościół. Kościół dedykowano Trójcy Przenajświętszej (Sanctissimae Trinitatis). Uroczysta msza święta z okazji konsekracji miała miejsce 29 czerwca 1751. Muzyczną oprawą tej mszy były dzieła Johanna Adolpha Hassego Messe in d-Moll oraz Te Deum in D-Dur. Konsekracji dokonał nuncjusz apostolski Polski i Toskanii, arcybiskup Albert von Archinto.
Podczas nalotu na Drezno 13 – 15 lutego 1945 kościół został zniszczony, w wyniku runięcia większości dachów do wnętrza. Szczęśliwie ocalała wieża i większa część dekoracji rzeźbiarskiej elewacji zewnętrznych. W czerwcu 1945 odprawiono pierwszą mszę świętą. Odbudowa trwała do 1965. W 1980 dawny kościół dworski został podniesiony do godności katedry diecezji drezdeńsko-miśnieńskiej. Jest on jednocześnie siedzibą parafii na Starym Mieście.
Architektura
Kościół powstał na planie zbliżonym do owalu. Składa się z trzech naw, przy czym nawy boczne są dwukondygnacyjne; wyższą kondygnację tworzą empory. Podobną strukturę mają ambity, dzięki czemu można nawę główną obejść zarówno idąc emporami, jak i dolną kondygnacją, pełniącą rolę obejścia procesyjnego. Nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami nawa główna zamknięta jest półkoliście zarówno po stronie ołtarzowej, jak chórowej. Nawy boczne są zakończone kaplicami; Najświętszego Sakramentu i Św. Krzyża oraz Św. Jana Nepomucena i Św. Benona.
Chociaż kościół ten jest świątynią katolicką, jego wygląd, zwłaszcza wewnątrz, nacechowany jest wpływami tradycji saskiej architektury protestanckiej. Także z zewnątrz podziały na kondygnacje i liczba ciągów okien przypominają świątynię luterańską. Od zewnątrz architektura kościoła jest silnie zintegrowana z bogatymi rzeźbionymi dekoracjami, których część stanowi zespół 78 monumentalnych pełnoplastycznych figur świętych umieszczonych na balustradach wieńczących nawy i obejście. Na ażurowej wieży, której dwie górne kondygnacje złożone są z samych kolumn znajdują się m.in. 4 figury przedstawiające alegorie Wiary, Nadziei, Miłości, oraz Sprawiedliwości. Rzeźby są dziełem Włocha Lorenza Mattiellego.
Wymiary
- Nawa główna: dł. – 52,36 m, szer. – 17,56 m, wys. – 32,20 m.
- Nawy boczne: dł. – 39,20 m, szer. – – 9,52, wys. – 15,95 m.
- Całkowita długość: 92 m.
- Całkowita szerokość: 54 m.
- Wysokość wieży: 86 m.
- Powierzchnia wnętrza: 4800 m².
Wystrój wnętrza
Monumentalny ołtarz główny wykonany jest z białego marmuru, wzbogacony brązową ornamentyką nawiązującą do stylu regencji. Wielki obraz przedstawiający scenę Wniebowstąpienia Chrystusa wykonał w latach 1752-1761 Antona Rafaela Mengsa. Ambonę wykonał Balthasar Permoser. Zdobią ją m.in. rzeźby na zwieńczeniu baldachimu przedstawiające Trójcę Świętą. Część chórową zdobią organy wykonane przez Gotfrieda Silbermana (47 rejestratorów na 3 klawiaturach i pedale) z 1755. Autorstwo prospektu organowego przypisywane jest Josephowi Hacklowi.
Dzwony
Obecnie na wieży kościelnej zawieszonych jest 5 dzwonów.
| Nazwa | Dźwięk | Data odlania | Odlewnik | Ciężar kg | Średnica in mm | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Dreifaltigkeitsglocke (Dzwon Trójcy Św.) | g0+2 | 1747 | Johann Gottfried Weinhold | 4860 | 2040 |
| 2 | b0-5 | 1807 | Heinrich August Weinhold | 2800 | 1720 | |
| 3 | d¹+2 | 1807 | Heinrich August Weinhold | 1122 | 1360 | |
| 4 | Heiligengeistglocke (Dzwon Ducha Św.) | f¹+2 | 2001 | Glockengießerei Lauchhammer | 1215 | - |
| 5 | Ave-Glocke (Anioł) | g¹-6 | 1978 | Franz Peter Schilling, Apolda | 581 | 1100 |
Krypta Wettynów
W krypcie pod kościołem znajdują się sarkofagi członków dynastii Wettynów, królow Saksonii i Polski:
- urna z sercem Augusta II Mocnego
- Maria Józefa Habsburżanka, królowa Polski (zm. 1757)
- August III Sas, król Polski (zm. 1763)
- Fryderyk Krystian Wettyn, elektor Saksonii (zm. 1763)
- Maria Antonina Wittelsbach, elektorowa Saksonii (zm. 1780)
- Karolina Burbon-Parmeńska, księżna Saksonii (zm. 1804)
- Franciszek Ksawery Wettyn, syn Augusta III (zm. 1806)
- Maria Kunegunda Wettyn, córka Augusta III (zm.1826)
- Fryderyk August I, elektor saski, książę warszawski (zm. 1827)
- Maria Teresa Habsburg, królowa Saksonii (zm. 1827)
- Amalia Wittelsbach, królowa Saksonii (zm. 1828)
- Maria Karolina Habsburg, księżna Saksonii (zm. 1832)
- Antoni, król Saksonii (zm. 1836)
- Fryderyk August II, król Saksonii (zm. 1854)
- Maria Augusta Wettyn, córka Fryderyka Augusta I (zm. 1863)
- Jan, król Saksonii (zm. 1873)
- Maria Anna Wittelsbach, królowa Saksonii (zm. 1877)
- Amelia Augusta Wittelsbach, królowa Saksonii (zm. 1877)
- Maria Anna Portugalska, księżna Saksonii (zm. 1884)
- Albert I, król Saksonii (zm. 1902)
- Jerzy I, król Saksonii (zm. 1904)
- Karola von Holstein-Gottorp-Vasa, królowa Saksonii (zm. 1907)
- Fryderyk August III, król Saksonii (zm. 1932)
Bibliografia
- Jürgen Helfricht: Dresden und seine Kirchen – Evangelische Verlagsanstalt, Leipzig 2005.
