Konstanty Hegel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Konstanty Hegel''' (ur. [[18 lutego]] [[1799]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[20 lipca]] [[1876]] tamże) - rzeźbiarz i pedagog. |
'''Konstanty Hegel''' (ur. [[18 lutego]] [[1799]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[20 lipca]] [[1876]] tamże) - rzeźbiarz i pedagog. |
||
Urodził się w pochodzącej z Austrii, a osiadłej w Warszawie około połowy XVIII w. rodzinie rzeźbiarskiej. Rzeźbiarzami byli jego ojciec Antoni Hegel i dziadek Józef Hegel. Nauki pobierał w [[Liceum Warszawskie|Liceum Warszawskim]], które ukończył w roku 1819. W latach 1819-1823 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] pod kierunkiem [[Paweł Maliński|Pawła Malińskiego]], [[Antoni Brodowski|Antoniego Brodowskiego]] i [[Antoni Blank|Antoniego Blanka]]. Jesienią 1823 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia w Akademii św. Łukasza i Akademii Francuskiej w latach 1823-1827 i 1829-1830. Przerwa w studiach w latach 1827-1829 spowodowana była wyjazdem do Warszawy, do której powrócił po ich ukończeniu. W czasie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] został mianowany setnikiem Gwardii Bezpieczeństwa. Po upadku powstania, od roku 1831 prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W latach 1844-1862 był profesorem rzeźby i rysunku ornamentacyjnego w [[Szkoła Sztuk Pięknych|Szkole Sztuk Pięknych |
Urodził się w pochodzącej z Austrii, a osiadłej w Warszawie około połowy XVIII w. rodzinie rzeźbiarskiej. Rzeźbiarzami byli jego ojciec Antoni Hegel i dziadek Józef Hegel. Nauki pobierał w [[Liceum Warszawskie|Liceum Warszawskim]], które ukończył w roku 1819. W latach 1819-1823 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] pod kierunkiem [[Paweł Maliński|Pawła Malińskiego]], [[Antoni Brodowski|Antoniego Brodowskiego]] i [[Antoni Blank|Antoniego Blanka]]. Jesienią 1823 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia w Akademii św. Łukasza i Akademii Francuskiej w latach 1823-1827 i 1829-1830. Przerwa w studiach w latach 1827-1829 spowodowana była wyjazdem do Warszawy, do której powrócił po ich ukończeniu. W czasie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] został mianowany setnikiem Gwardii Bezpieczeństwa. Po upadku powstania, od roku 1831 prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W latach 1844-1862 był profesorem rzeźby i rysunku ornamentacyjnego w [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie]]. Od roku 1865 pracował jako profesor w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Utrata wzroku w roku 1868 spowodowała wycofanie się Konstantego Hegla z wszelkiej działalności pedagogicznej, artystycznej i społecznej. Ostatnie lata życia spędził w nędzy i osamotnieniu. Jego uczniami byli m.in.: [[Andrzej Pruszyński]], [[Bolesław Syrewicz]] i [[Pius Weloński]]. |
||
Jest autorem wielu dzieł rzeźbiarskich o zróżnicowanej tematyce. Do najważniejszych należą: pomnik Syrenki na Starym Mieście w Warszawie, neogotycki pomnik nagrobny Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich w Wilanowie oraz dekoracja rzeźbiarska [[Teatr Wielki w Warszawie|Teatru Wielkiego w Warszawie]]. |
Jest autorem wielu dzieł rzeźbiarskich o zróżnicowanej tematyce. Do najważniejszych należą: pomnik Syrenki na Starym Mieście w Warszawie, neogotycki pomnik nagrobny Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich w Wilanowie oraz dekoracja rzeźbiarska [[Teatr Wielki w Warszawie|Teatru Wielkiego w Warszawie]]. |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Opracował "Katalog muszkułów zewnętrznych ciała ludzkiego" (1845). |
Opracował "Katalog muszkułów zewnętrznych ciała ludzkiego" (1845). |
||
Został pochowany na [[ |
Został pochowany na [[cmentarz Powązkowski w Warszawie|cmentarzu Powązkowskim w Warszawie]] (kwatera 177-I). |
||
{{DEFAULTSORT:Hegel,Konstanty}} |
{{DEFAULTSORT:Hegel,Konstanty}} |
||
Wersja z 17:17, 28 lis 2010
Konstanty Hegel (ur. 18 lutego 1799 w Warszawie, zm. 20 lipca 1876 tamże) - rzeźbiarz i pedagog.
Urodził się w pochodzącej z Austrii, a osiadłej w Warszawie około połowy XVIII w. rodzinie rzeźbiarskiej. Rzeźbiarzami byli jego ojciec Antoni Hegel i dziadek Józef Hegel. Nauki pobierał w Liceum Warszawskim, które ukończył w roku 1819. W latach 1819-1823 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem Pawła Malińskiego, Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Jesienią 1823 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował studia w Akademii św. Łukasza i Akademii Francuskiej w latach 1823-1827 i 1829-1830. Przerwa w studiach w latach 1827-1829 spowodowana była wyjazdem do Warszawy, do której powrócił po ich ukończeniu. W czasie powstania listopadowego został mianowany setnikiem Gwardii Bezpieczeństwa. Po upadku powstania, od roku 1831 prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W latach 1844-1862 był profesorem rzeźby i rysunku ornamentacyjnego w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Od roku 1865 pracował jako profesor w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Utrata wzroku w roku 1868 spowodowała wycofanie się Konstantego Hegla z wszelkiej działalności pedagogicznej, artystycznej i społecznej. Ostatnie lata życia spędził w nędzy i osamotnieniu. Jego uczniami byli m.in.: Andrzej Pruszyński, Bolesław Syrewicz i Pius Weloński.
Jest autorem wielu dzieł rzeźbiarskich o zróżnicowanej tematyce. Do najważniejszych należą: pomnik Syrenki na Starym Mieście w Warszawie, neogotycki pomnik nagrobny Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich w Wilanowie oraz dekoracja rzeźbiarska Teatru Wielkiego w Warszawie.
Opracował "Katalog muszkułów zewnętrznych ciała ludzkiego" (1845).
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 177-I).