Zgromadzenie sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linków |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Za jego założyciela uważa się [[kanonik]]a [[Rudolf z Wormacji|Rudolfa z Wormacji]], który chciał zawrócić "kobiety lekkich obyczajów" z drogi [[grzech]]u. Według niektórych podań św. [[Maria Magdalena]] miała żyć w [[Marsylia|Marsylii]] ([[Francja]]) w XII w. Z początku Magdalenki miały doktrynę podobną do [[Benedyktyni|benedyktyńskiej]], ale z biegiem czasu zmieniły ją na augustyniańską, którą dodatkowo zmodyfikowały doktryną sióstr [[św. Sykstus]]a. Magdalenki nosiły biały habit, dlatego też były zwane "białymi paniami". Ich "Charyzmatem wspólnym była [[Pokuta (religia)|pokuta]] wynagradzająca za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet moralnie zaniedbanych. Ta pokuta i ekspiacja przejawiały się w modlitwie, milczeniu, wykonywaniu prac, postach i różnych sposobach umartwiania się". |
Za jego założyciela uważa się [[kanonik]]a [[Rudolf z Wormacji|Rudolfa z Wormacji]], który chciał zawrócić "kobiety lekkich obyczajów" z drogi [[grzech]]u. Według niektórych podań św. [[Maria Magdalena]] miała żyć w [[Marsylia|Marsylii]] ([[Francja]]) w XII w. Z początku Magdalenki miały doktrynę podobną do [[Benedyktyni|benedyktyńskiej]], ale z biegiem czasu zmieniły ją na augustyniańską, którą dodatkowo zmodyfikowały doktryną sióstr [[św. Sykstus]]a. Magdalenki nosiły biały habit, dlatego też były zwane "białymi paniami". Ich "Charyzmatem wspólnym była [[Pokuta (religia)|pokuta]] wynagradzająca za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet moralnie zaniedbanych. Ta pokuta i ekspiacja przejawiały się w modlitwie, milczeniu, wykonywaniu prac, postach i różnych sposobach umartwiania się". |
||
Zakon przejawiał rozwój w XIII w. na terenie [[Czechy|Czech]], [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Niemcy|Niemiec]], Francji, [[Portugalia|Portugalii]]. Pierwszy zakon Magdalenek w [[Polska|Polsce]] znajduje się w [[Nowogrodziec|Nowogrodźcu]] nad [[Kwisa|Kwisą]], data powstania nie jest znana, prawdopodobnie pojawił się w 1227 r. (po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską). Zakon ten został założony z inicjatywy [[ |
Zakon przejawiał rozwój w XIII w. na terenie [[Czechy|Czech]], [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Niemcy|Niemiec]], Francji, [[Portugalia|Portugalii]]. Pierwszy zakon Magdalenek w [[Polska|Polsce]] znajduje się w [[Nowogrodziec|Nowogrodźcu]] nad [[Kwisa|Kwisą]], data powstania nie jest znana, prawdopodobnie pojawił się w 1227 r. (po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską). Zakon ten został założony z inicjatywy [[Jadwiga Śląska|św. Jadwigi]], która gromadziła wokół siebie biedaków, wśród których były upadłe kobiety. Aby zwiększyć znaczenie klasztoru, Henryk Brodaty nadał Nowogrodźcowi prawa miejskie. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 14:21, 30 lis 2010
Zgromadzenie sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty, CSMM (Congregatio Sororum Sanctae Mariae Magdalenae de Paenitentia) – zakon żeński, którego potoczna nazwa brzmi "Zakon magdalenek" (znany jako pokutny) został zatwierdzony przez papieża Grzegorza IX.
Za jego założyciela uważa się kanonika Rudolfa z Wormacji, który chciał zawrócić "kobiety lekkich obyczajów" z drogi grzechu. Według niektórych podań św. Maria Magdalena miała żyć w Marsylii (Francja) w XII w. Z początku Magdalenki miały doktrynę podobną do benedyktyńskiej, ale z biegiem czasu zmieniły ją na augustyniańską, którą dodatkowo zmodyfikowały doktryną sióstr św. Sykstusa. Magdalenki nosiły biały habit, dlatego też były zwane "białymi paniami". Ich "Charyzmatem wspólnym była pokuta wynagradzająca za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet moralnie zaniedbanych. Ta pokuta i ekspiacja przejawiały się w modlitwie, milczeniu, wykonywaniu prac, postach i różnych sposobach umartwiania się".
Zakon przejawiał rozwój w XIII w. na terenie Czech, Hiszpanii, Niemiec, Francji, Portugalii. Pierwszy zakon Magdalenek w Polsce znajduje się w Nowogrodźcu nad Kwisą, data powstania nie jest znana, prawdopodobnie pojawił się w 1227 r. (po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską). Zakon ten został założony z inicjatywy św. Jadwigi, która gromadziła wokół siebie biedaków, wśród których były upadłe kobiety. Aby zwiększyć znaczenie klasztoru, Henryk Brodaty nadał Nowogrodźcowi prawa miejskie.
Bibliografia
Ks. Józef Mandziuk: Historia Kościoła Katolickiego na Śląsku.