Szumy uszne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Etiologia: linki zewnętrzne |
m r2.7.1) (Robot dodał sr:Tinitus |
||
Linia 92: | Linia 92: | ||
[[ar:طنين]] |
[[ar:طنين]] |
||
⚫ | |||
[[bs:Tinitus]] |
[[bs:Tinitus]] |
||
[[br:Droug an divskouarn]] |
[[br:Droug an divskouarn]] |
||
⚫ | |||
[[cs:Tinnitus]] |
[[cs:Tinnitus]] |
||
[[da:Tinnitus]] |
[[da:Tinnitus]] |
||
Linia 120: | Linia 120: | ||
[[ru:Тиннитус]] |
[[ru:Тиннитус]] |
||
[[sk:Tinitus]] |
[[sk:Tinitus]] |
||
[[sr:Tinitus]] |
|||
[[fi:Tinnitus]] |
[[fi:Tinnitus]] |
||
[[sv:Tinnitus]] |
[[sv:Tinnitus]] |
Wersja z 10:52, 14 sty 2012
{{{nazwa naukowa}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 | |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
Szumy uszne, (łac. tinnitus auris) – grupa przykrych doznań dźwiękowych pochodzenia endogennego, które zwykle są objawami drobnych defektów w uchu wewnętrznym. Szumy uszne mają charakter subiektywny, słyszane są tylko przez osobę, u której powodują dyskomfort. Nie pochodzą z otoczenia, jednak zbyt głośny dźwięk może je generować. Odczuwane są w uszach lub w głowie.
Wyróżnia się szum:[1]
- czaszkowy
- uszny - szum naczyniopochodny jest pulsujący, nasila się po wysiłku, emocjach, przy wzroście ciśnienia tętniczego, może zmieniać się przy poruszaniu głową
- nerwowy - często pozostałość zapalenia ucha środkowego i błędnika lub pracy w hałasie, procesu starzenia
Etiologia
W około 67% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny szumów. Najprawdopodobniej w tej części przypadków przyczyna ma centralne pochodzenie (mózg). W tym przypadku defekt miałby polegać na niewłaściwej obróbce sygnałów docierających do mózgu. W pozostałej części przypadków etiologia jest wyraźnie określona.
Do określonych przyczyn należą:
- ekspozycja na zbyt silny bodziec akustyczny, na przykład słuchanie głośnej muzyki, praca w nadmiernym hałasie;
- infekcja górnych dróg oddechowych;
- nadciśnienie tętnicze;
- uraz czaszki, stan po operacji ucha środkowego;
- uszkodzenie komórek rzęskowych, które są częścią ślimaka;
- zaleganie woskowiny w uchu;
- uszkodzenia w stawie żuchwowym, a także w obrębie mięśni żwaczy;
- nadmierny stres;
- niektóre leki, na przykład kwas acetylosalicylowy, indometacyna, erytromycyna, aminoglikozydy, chinina, chlorochinina, chinidyna, diuretyki pętlowe
- uraz akustyczny[1]
- Choroba Ménière'a[1]
- uraz nerwu VIII[1]
- drgania sztywnych tętnic[1]
- przewodzenie szmerów od serca oraz od tętniaka[1]
- stwardnienie rozsiane
W przypadku jednostronnego, subiektywnego szumu w uchu należy podejrzewać guz kąta móżdżkowo-mostkowego lub nerwiak nerwu VIII[1]
Zapobieganie
- ochrona uszu przed nadmiernym hałasem, poprzez używanie ochraniaczy na uszy w miejscach pracy wystawionych na nadmierny hałas.
- unikanie leków powodujących uszkodzenie słuchu
- zapanowanie nad bezsennością, zmęczeniem, wyczerpaniem, depresją.
- ograniczanie słuchania głośnej muzyki, głównie przez słuchawki douszne[potrzebny przypis]
Objawy
Objawy szumu w uszach występują w rozmaitych postaciach. Przykłady:
- gwizdanie
- szmer
- szum
- pulsowanie
- dzwonienie
- tykanie
- piszczenie
Leczenie
- Tzw. TRT – Tinnitus retraining therapy – obecnie najbardziej skuteczna metoda terapii, stosowana w wyspecjalizowanych ośrodkach, polegająca na uaktywnianiu procesu habituacji szumu; stosuje się tu specjalne nagrania z tzw. szumem szerokopasmowym, którego słuchanie daje w konsekwencji subiektywne ściszenie własnego szumu,
- stosowanie aparatów słuchowych,
- leki usprawniające krążenie naczyniowe w błędniku i naczyniach mózgowych,
- leki przeciwdepresyjne oraz uspokajające, które są skuteczne wtedy, gdy tinnitus jest objawem złego samopoczucia lub depresji. Jednak ogólnie efekty działania leków nie są zadowalające w przypadku szumu w uszach. Wyjątkiem są przypadki tinnitusu, który jest objawem chorób. W takiej sytuacji po podaniu leku na konkretne schorzenie, którego objawem jest między innymi tinnitus, szumy ustępują,
- stymulacja laserem, mająca na celu zainicjowanie samodzielnej naprawy defektu komórek słuchowych przez organizm.
Powikłania
- zaburzenia koncentracji
- bezsenność, zmęczenie i wyczerpanie.
- w skrajnych przypadkach powstaje depresja, której mogą towarzyszyć myśli samobójcze.
Bibliografia
- Franciszek Kokot Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych. Wyd. II Warszawa 2005 ISBN 83-200-2189-8
- Paul Rutter Opieka farmaceutyczna. Objawy, rozpoznanie i leczenie wyd. 1, Urban & Partner, Wrocław 2006 ISBN 83-89581-08-6