Władimir Kowalewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.3) (Robot poprawił en:Vladimir Kovalevsky (paleontologist)
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q181624
Linia 40: Linia 40:
[[Kategoria:Naukowcy polskiego pochodzenia]]
[[Kategoria:Naukowcy polskiego pochodzenia]]
[[Kategoria:Polscy samobójcy]]
[[Kategoria:Polscy samobójcy]]

[[be:Уладзімір Ануфрыевіч Кавалеўскі]]
[[de:Wladimir Onufrijewitsch Kowalewski]]
[[et:Vladimir Kovalevski]]
[[en:Vladimir Kovalevsky (paleontologist)]]
[[ka:ვლადიმერ კოვალევსკი]]
[[lv:Vladimirs Kovaļevskis]]
[[ru:Ковалевский, Владимир Онуфриевич]]
[[sv:Vladimir Kovalevskij]]

Wersja z 06:30, 15 mar 2013

Włodzimierz Kowalewski (ros. Владимир Онуфриевич Ковалевский, ur. 2 sierpnia 1842 w Szustiance, Powiat dyneburski, zm. 15 kwietnia 1883 w Moskwie) – rosyjski paleontolog, ewolucjonista.

Mąż matematyczki Zofii Kowalewskiej, brat embriologa Aleksandra Kowalewskiego.

Życiorys

Od 1854 studiował prawo na Uniwersytecie Petersburskim, które ukończył w 1861. Od razu po zakończeniu nauki wyjechał do Niemiec, gdzie otrzymał doktorat z filozofii na uniwersytecie w Jenie, a potem do Anglii. W czasie pobytu w Europie Zachodniej rozpoczął studia paleontologiczne.

Na wieść o wybuchu powstania styczniowego wyjechał do Polski i brał udział w walkach. W 1866 wziął udział w kampanii Garibaldiego przeciwko Austrii. Następnie podjął badania geologiczne.

W 1873 powrócił do Rosji, gdzie na uniwersytecie petersburskim w 1875 zdał egzamin na magistra mineralogii i geognozji. Od 1881 docent geologii uniwersytetu moskiewskiego.

Zaangażował się finansowo i organizacyjnie w spółkę naftową eksploatującą złoża ropy koło Baku. W wyniku bankructwa tej firmy popełnił samobójstwo.

Dorobek naukowy

Głównym obszarem badawczym Kowalewskiego była ewolucja kopytnych. Przeprowadził rekonstrukcję ewolucji koniowatych w tak pełny, jak na XIX w., sposób, że model rozwoju i przekształceń form prowadzących do współczesnego konia stał się jednym ze sztandarowych przykładów zastosowania ewolucjonizmu w paleontologii.

Badał związek zmian anatomicznych organów w trakcie filogenezy danej grupy ze zmianami środowiska, będąc jednym z pionierów paleoekologii. Jako pierwszy odkrył zjawisko radiacji adaptywnej.

Był głównym propagatorem teorii ewolucji Darwina w Rosji.

Wybrane prace

  • On the Osteology of the Hyopotamidae (1873)
  • Sur l'Anchiterium aure lianense et sur l'histoire paleontologique des cheveaux (1873)
  • Остеология двух ископаемых видов из группы копытных - Entelodon и Gelocus Aimardi" (1875)
  • Osteologie des Genus Entelodon Aym.
  • Monographie der Gattung Antracotherium Cuv. und Versuch einer naturlichen Klassification d. fossilen Huftthiere" (1876)
  • О границах между юрской и меловой формациями" (1877)

Bibliografia