Bootsy Collins

{{{nazwa}}}

Miejsce urodzenia	Cincinnati
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Instrumenty	gitara basowa, śpiew, gitara, perkusja
Gatunki	Funk, Rhythm and Blues
Aktywność	od 1970
Powiązania	Parliament-Funkadelic, Bootsy's Rubber Band, Praxis, Material
Strona internetowa

{{Artysta muzyczny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | faksymile = | data urodzenia = | wydawnictwo = | nazwa oryginalna = | alt zdjęcia = | nazwa = | imię i nazwisko = | typ głosu = | miejsce urodzenia = | wyróżniony instrument = | opis zdjęcia = | odznaczenia = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "rok_rozwiązania", "opis_zdjęcia", "wytwórnia", "data_urodzenia", "rok_założenia", "byli_członkowie", "imię_nazwisko", "wyróżniony_instrument", "miejsce_urodzenia", "data_śmierci", "członkowie", "wykonawca", "tło" oraz "miejsce_śmierci".

William “Bootsy” Collins (ur. 26 października 1951 w Cincinnati) – amerykański muzyk funkowy (gitara basowa, śpiew). Także autor utworów funkowych.

Karierę rozpoczął w sformowanym przez siebie zespole The Pacesetters w 1968. Do 1971 The Pacesetters występowali z Jamesem Brownem jako frontmanem i często wzmiankowani byli jako The JB’s. James Brown zerwał współpracę z Bootsym w 1971. Przyczyną było nadużywanie LSD przez Collinsa. W 1972 wraz z bratem „Catfish” Collinsem, dołączył do Funkadelic-Parliament, luźnej formacji kilku zespołów funkowych kierowanej przez George'a Clintona, w ramach której utworzył swój własny zespół Bootsy's Rubber Band (1976). Dwa lata później album Bootsy's Rubber Band „Bootsy? Player of the Year” znalazł się na szczycie rankingów rhythm and bluesa. W tym samym okresie Bootsy (podobnie jak Clinton) zaczął promować swój wizerunek przy pomocy psychodelicznych strojów i okularów oraz charakterystycznej gitary basowej w kształcie gwiazdy (gwiazda wkrótce stała się logo Bootsy'ego). Bootsy's Rubber Band istnieje do dziś.

Z ważniejszych epizodów w karierze Bootsy'ego Collinsa należy wymienić:

Współpracę z Jerry Harrisonem (Talking Heads) nad utworem „Five Minutes”. W sierpniu 1984 ówczesny prezydent USA, Ronald Reagan, ubiegając się o drugą kadencję, podczas próby dźwięku przed wygłoszeniem swojego cotygodniowego orędzia w National Public Radio, pozwolił sobie na dowcip skierowany do dźwiękowców: „Rodacy! Z przyjemnością informuje Was, że dziś podpisałem ustawę, która uznaje Rosję za państwo na zawsze wyjęte spod prawa. Zaczynamy bombardowanie za pięć minut.” Kwestia ta, aczkolwiek nigdy nie wyemitowana, została nagrana i posłużyła jako sample do niezależnego nagrania pod tytułem „Bonzo goes to Washington” (Bonzo było przezwiskiem Reagana, ukutym na bazie jego pierwszej większej roli w komedii „Bedtime for Bonzo” oraz podobieństwie Reagana do Wielkiego Gonzo z Muppet Show.)

Budzącą wiele kontrowersji współpracę z legendami muzyki bluegrass jak: Del McCoury, Doc Watson i Mac Wiseman, w formacji GrooveGrass Boyz, nad fuzją bluegrassu i funku.

Współpracę z Billem Laswellem, Praxis i Bucketheadem oraz basistą Beli Flecka, Victorem Wootenem.

Bootsy Collins jest także autorem piosenki-hymnu dla zespołu futbolu amerykańskiego Cincinnati Bengals i wykonawcą podobnej dla Cincinnati Marshals, oraz producentem zespołów funkowych z Ohio.

Gra Bootsy'ego, ukształtowana pod wpływem Larry Grahama, charakteryzującą się ostrym, porywającym rytmem i mocnym slapem oraz użyciem filtrów istotnie przyczyniła się do uformowania stylu funk. Do inspiracji techniką Bootsy’ego przyznają się Victor Wooten oraz basista zespołu Red Hot Chili Peppers, Flea.

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "TYP", "LCCN", "VIAF" oraz "GND".