Plac Niebiańskiego Spokoju: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
"na ich miejsce wybudowano" - powinno być "w ich miejscu wybudowano" |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Plac i brama powstały w [[1417]], za panowania cesarza [[Yongle]]. W [[1651]] zostały przebudowane podczas odbudowy ze zniszczeń związanych z najazdem mandżurskim. Za czasów dynastii [[Dynastia Ming|Ming]] i [[Dynastia Qing|Qing]] Tian’anmen nie był placem miejskim, jako że odbywały się tu ceremonie religijne i parady wojskowe, ogłaszano na nim także dekrety cesarskie i wyniki egzaminów państwowych. Plac miał wówczas kształt litery T, a po jego bokach mieściły się biura cesarskich urzędników. Zniszczone w [[1900]] roku podczas [[powstanie bokserów|powstania bokserów]] w wyniku zbombardowania placu przez wojska cudzoziemskie, zostały usunięte, a plac przyjął formę zbliżoną do dzisiejszej. Dawny plac zaczynał się mniej więcej w połowie swojej dzisiejszej długości, od strony południowej wchodziło się nań przez nieistniejącą już bramę [[Zhonghuamen (Pekin)|Zhonghuamen]]<ref>{{cytuj książkę |autor = Xu Chengbei| tytuł = Old Beijing: in the shadow of imperial throne| wydawca = Foreign Language Press| miejsce = Beijing| rok = 2001| strony = 18| isbn = 9787119027869}}</ref>. |
Plac i brama powstały w [[1417]], za panowania cesarza [[Yongle]]. W [[1651]] zostały przebudowane podczas odbudowy ze zniszczeń związanych z najazdem mandżurskim. Za czasów dynastii [[Dynastia Ming|Ming]] i [[Dynastia Qing|Qing]] Tian’anmen nie był placem miejskim, jako że odbywały się tu ceremonie religijne i parady wojskowe, ogłaszano na nim także dekrety cesarskie i wyniki egzaminów państwowych. Plac miał wówczas kształt litery T, a po jego bokach mieściły się biura cesarskich urzędników. Zniszczone w [[1900]] roku podczas [[powstanie bokserów|powstania bokserów]] w wyniku zbombardowania placu przez wojska cudzoziemskie, zostały usunięte, a plac przyjął formę zbliżoną do dzisiejszej. Dawny plac zaczynał się mniej więcej w połowie swojej dzisiejszej długości, od strony południowej wchodziło się nań przez nieistniejącą już bramę [[Zhonghuamen (Pekin)|Zhonghuamen]]<ref>{{cytuj książkę |autor = Xu Chengbei| tytuł = Old Beijing: in the shadow of imperial throne| wydawca = Foreign Language Press| miejsce = Beijing| rok = 2001| strony = 18| isbn = 9787119027869}}</ref>. |
||
W latach [[1954]]-[[1956]] z okazji obchodów dziesięciolecia ChRL plac został powiększony, stając się największym placem na świecie. Wyłożono go wówczas betonowymi płytami i kamiennymi blokami. Znajdujące się po bokach placu budynki zostały wyburzone, a |
W latach [[1954]]-[[1956]] z okazji obchodów dziesięciolecia ChRL plac został powiększony, stając się największym placem na świecie. Wyłożono go wówczas betonowymi płytami i kamiennymi blokami. Znajdujące się po bokach placu budynki zostały wyburzone, a w ich miejscu wybudowano [[Wielka Hala Ludowa|Wielką Halę Ludową]] i [[Chińskie Muzeum Narodowe]]. |
||
Na placu znajduje się maszt, na który codziennie o wschodzie słońca wciągana jest [[flaga Chińskiej Republiki Ludowej]]{{r|bg}}. |
Na placu znajduje się maszt, na który codziennie o wschodzie słońca wciągana jest [[flaga Chińskiej Republiki Ludowej]]{{r|bg}}. |
Wersja z 22:31, 26 wrz 2013
Nieprawidłowe parametry: {39|54|12|N|116|23|30|E}
Plac Niebiańskiego Spokoju, plac Tian’anmen[a] (chiń. upr. 天安门广场; chiń. trad. 天安門廣場; pinyin Tiān’ānmén Guǎngchǎng) – wielki plac w centrum Pekinu, przed Zakazanym Miastem. Największy publiczny plac na świecie[1]. Samo Tiān’ānmén oznacza Bramę Niebiańskiego Spokoju, położoną na północnym krańcu placu, stanowiącą wejście na teren miasta cesarskiego.
Na rozległym – mierzącym 800 metrów na osi północ-południe i 300 metrów na osi wschód-zachód – placu znajdują się jedynie dwa obiekty: 38-metrowy pomnik Bohaterów Ludu oraz mauzoleum Mao Zedonga. Plac oświetlony jest wysokimi latarniami. Na zachodniej pierzei placu znajduje się Wielka Hala Ludowa, a na wschodniej – Chińskie Muzeum Narodowe.
Plac i brama powstały w 1417, za panowania cesarza Yongle. W 1651 zostały przebudowane podczas odbudowy ze zniszczeń związanych z najazdem mandżurskim. Za czasów dynastii Ming i Qing Tian’anmen nie był placem miejskim, jako że odbywały się tu ceremonie religijne i parady wojskowe, ogłaszano na nim także dekrety cesarskie i wyniki egzaminów państwowych. Plac miał wówczas kształt litery T, a po jego bokach mieściły się biura cesarskich urzędników. Zniszczone w 1900 roku podczas powstania bokserów w wyniku zbombardowania placu przez wojska cudzoziemskie, zostały usunięte, a plac przyjął formę zbliżoną do dzisiejszej. Dawny plac zaczynał się mniej więcej w połowie swojej dzisiejszej długości, od strony południowej wchodziło się nań przez nieistniejącą już bramę Zhonghuamen[2].
W latach 1954-1956 z okazji obchodów dziesięciolecia ChRL plac został powiększony, stając się największym placem na świecie. Wyłożono go wówczas betonowymi płytami i kamiennymi blokami. Znajdujące się po bokach placu budynki zostały wyburzone, a w ich miejscu wybudowano Wielką Halę Ludową i Chińskie Muzeum Narodowe.
Na placu znajduje się maszt, na który codziennie o wschodzie słońca wciągana jest flaga Chińskiej Republiki Ludowej[1].
Co roku organizowane są tu obchody święta 1 Maja, aczkolwiek nie urządza się pochodów. Z okazji okrągłych rocznic powstania ChRL 1 października urządza się wielkie parady wojskowe. Do tej pory odbyło się 14 defilad, a ostatnia została zorganizowana z okazji 60-lecia ChRL.
Miejsce to znane jest z wielu wydarzeń politycznych. Tutaj 1 października 1949 Mao Zedong proklamował Chińską Republikę Ludową, a w 1966 spotykał się z czerwonogwardzistami. Zbierali się tu także manifestanci z Ruchu Czwartego Maja, a w kwietniu 1976 po śmierci Zhou Enlaia doszło do skierowanych przeciwko bandzie czworga wieców i zamieszek. Jednak do historii przeszły krwawo stłumione protesty z 1989.
Zobacz też
Bibliografia
- Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.
Linki zewnętrzne
- ↑ Polska nazwa (egzonim) zalecana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych, stosowana również w niektórych polskich publikacjach. W literaturze polskiej często można spotkać się również z nazwą plac Tian’anmen. Dokładnym tłumaczeniem nazwy chińskiej jest Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju.
- ↑ a b TianAnMen Square. beijingguide2008.com. [dostęp 29 kwietnia 2010]. (ang.).
- ↑ Xu Chengbei: Old Beijing: in the shadow of imperial throne. Beijing: Foreign Language Press, 2001, s. 18. ISBN 978-7-119-02786-9.